Πολυγραφότατος αν και λίγα χρόνια στο λογοτεχνικό στίβο. Λάτρης της πένας αλλά και της μουσικής. Με φανατικούς ακροατές και αναγνώστες και με μια αστείρευτη αγάπη για τον τόπο καταγωγής του την Κρήτη που κουβαλάει μέσα του όπου κι αν βρίσκεται. Λίγες ημέρες πριν κατεβεί στα Χανιά για να παρουσιάσει το νέο του βιβλίο με τίτλο “Αμαλία”, το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Μίνωας, ο Σπύρος Πετρουλάκης μιλάει στις “διαδρομές” για τη δική του λογοτεχνική του διαδρομή.
Για την ανάγκη του να μοιράζεται μέσα από τη γραφή αγωνίες, βιώματα και σκέψεις του. Για την αγάπη του για τη μουσική που παρομοιάζει σαν ένα μωρό που δεν μεγαλώνει, αλλά και την εύθραυστη σχέση του με το αναγνωστικό κοινό. Από τη συζήτηση δεν θα μπορούσε φυσικά να λείψει και η Κρήτη, που αποτελεί για εκείνον «έναν ισχυρό μαγνήτης που με τραβά συνέχεια κοντά του, στην μοσχοβολιστή αγκαλιά του»…
Η “Αμαλία” θα μπορούσε να πει κανείς ότι συνδυάζει στοιχεία θρίλερ και αστυνομικής λογοτεχνίας. Πού ταξιδεύει ο αναγνώστης μέσα από το συγκεκριμένο βιβλίο;
Γενικά οι ιστορίες που με ενθουσιάζει να περιγράφω στα βιβλία μου αφορούν κυρίως την κοινωνία και την καθημερινότητά μας. Από κει και πέρα τις ντύνω κάθε φορά και με διαφορετικό μανδύα, προσπαθώντας να καταπιάνομαι όσο το δυνατόν με πρωτότυπα θέματα. Άλλοτε η αρπαγή ενός κοριτσιού από την οικογένειά του («Το παράθυρο της Νεφέλης»), άλλοτε η εξομολόγηση μιας ηλικιωμένης μοναχής («Η Εξομολόγηση» και «Η Παναγιά της φωτιάς»), άλλοτε η παρένθετη μητρότητα («Το τελευταίο δαχτυλίδι»). Τώρα αποφάσισα να χτίσω την ιστορία μου στοχεύοντας σε αρκετά σημερινά ζητήματα, όπως είναι η αλίευση θυμάτων από το διαδίκτυο, η σχέσεις στη μονογονεϊκή οικογένεια, η εξουσία που μπορεί να ασκήσει στους αδύναμους η δυναμική άλλων ανθρώπων και πολλά άλλα. Φυσικά όλα αυτά τα έμπλεξα σε μια ιστορία με καταιγιστικούς ρυθμούς συναισθήματος και δράσης.
Είναι “ιλιγγιώδεις” οι ρυθμοί με τους οποίους γράφεις. Από το 2014 μέχρι το 2018 μετράμε 9 τόμους, μυθιστορήματα, παραμύθια, παιδικό βιβλίο! Τι σε κρατάει σε συνεχή λογοτεχνική εγρήγορση;
Κυρίως ανάγκη μου να επικοινωνώ και να «ξεφορτώνω» από τους ώμους μου βιώματα, σκέψεις, εικόνες ακόμα και φοβίες. Η γραφή για μένα λειτουργεί κατά κάποιο τρόπο ευεργετικά, ψυχολυτρωτικά θα μπορούσα να πω παίζοντας με τις λέξεις, αφού ουσιαστικά έχω ανακαλύψει τον τέλειο τρόπο για να απομπλέκομαι από όλα όσα πιάνουν χώρο στην ψυχή μου. Όχι απαραίτητα άσχημα πράγματα, αλλά ακόμα και όμορφα, τρυφερά. Έτσι ακροβατώ δίχως δίχτυ ασφαλείας, δίχως κοντάρι, μα και δίχως φόβο αφού «το χάμες είναι κοντά» που λέμε και στο χωριό μου.
Τι κάνει ένα βιβλίο καλό; Είναι η αποδοχή του κοινού, των κριτικών, η αντοχή του στον χρόνο;
Προσωπική μου άποψη είναι ότι ένα βιβλίο μπορεί να χαρακτηριστεί ως καλό όταν έχει αντοχή στο χρόνο, αλλάζει χέρια, διαβάζεται με την ίδια ένταση και σε δεύτερη ανάγνωση και προκαλεί στον αναγνώστη αληθινά συναισθήματα.
Αγαπάς πολύ τη μουσική και η σχέση σου μαζί της ξεκίνησε πολύ πριν ξεκινήσεις να γράφεις συστηματικά. Πώς θα περιέγραφες τη σχέση σου με το γράψιμο και πως με τη μουσική;
Είναι λατρεία η μουσική, είναι μωρό που ποτέ δεν μεγαλώνει. Πάντα χρειάζεται το κανάκεμά σου, την προστασία και όλη σου την καλή ενέργεια. Παρόλα αυτά και τη γραφή και τη μουσική εγώ τα νιώθω το ίδιο δυνατά μέσα μου. Παντρεύονται μεταξύ τους φτιάχνοντας το απόλυτο ζευγάρι. Ένα ζευγάρι ερωτευμένο και εξαρτημένο ολοσχερώς το ένα από το άλλο. Έτσι όλη αυτή η αλληλεπίδραση μου δίνει ζωή, ρυθμό και ας πούμε μου ανοίγει τον δρόμο για νέες αναζητήσεις και πειραματισμούς.
Είσαι από τους συγγραφείς που έχουν φανατικό κοινό. Αναμφίβολα είναι όμορφο να αισθάνεσαι την αγάπη του κόσμου. Από την άλλη καμιά φορά αυτό δημιουργεί μια πίεση, μήπως τους απογοητεύσεις. Στερεί ίσως με ένα τρόπο ένα κομμάτι ελευθερίας. Το νιώθεις αυτό;
Απολαμβάνω την αγάπη των αναγνωστών μου έτσι όπως διάγω και τον βίο μου. Με σύνεση και προσοχή. Η σχέση δημιουργού και δέκτη είναι μια πολύ εύθραυστη σχέση και επιβάλλει στις δύο πλευρές λεπτές ισορροπίες. Πάντως δεν νιώθω πίεση σε καμία περίπτωση. Ούτε έχω κάποιο είδος άγχους για επικείμενη επιτυχία ή αποτυχία. Δουλεύω σκληρά, σε καθημερινή βάση έτσι ώστε να ικανοποιώ πρώτα από όλους τον εαυτό μου και μόνο όταν εγώ είμαι απόλυτα ικανοποιημένος από το έργο μου, μόνο τότε νιώθω ότι το δημιούργημά μου είναι έτοιμο για να πάρει το δρόμο της δημοσιοποίησης και φυσικά της κρίσης.
Σπύρο είσαι Χανιώτης αλλά εδώ και αρκετά χρόνια πλέον ζεις μακριά από τα Χανιά. Τι σηματοδοτεί μέσα σου ο τόπος καταγωγής σου;
Τα Χανιά, η Κρήτη γενικά κυλάει μέσα μου όπως κυλά το αίμα. Είναι η ψυχή μου και δεν μπορώ να την απαρνηθώ ούτε στιγμή. Νιώθω ότι ο τόπος μας είναι ένας ισχυρός μαγνήτης που με τραβά συνέχεια κοντά του, στην μοσχοβολιστή αγκαλιά του. Η αλμύρα, τα βότανα, οι μουσικές, η λαλιά, τα όρη, οι ρυτίδες ανθρώπων και γης σηματοδοτούν το κάθε βήμα μου, την κάθε μια πράξη μου. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που όπου κι αν βρεθώ με αποκαλούν ως «ο Κρητικός συγγραφέας». Κάπου εδώ θα ήθελα να σου αποκαλύψω ότι φεύγοντας από τα Χανιά για το ταξίδι της συγγραφής έγραψα ένα τραγούδι που χαρακτηρίζεται ως «ύμνος» στους απανταχού Κρητικούς εκτός Κρήτης με τίτλο: «Μια χούφτα Κρήτη» και απέδωσε υπέροχα ο μεγάλος Βασίλης Σκουλάς. Στο ρεφρέν λέει: «Κι όταν τη γης θα συναντήσω, μια χούφτα Κρήτη θα ζητήσω…».
Βιβλιοπαρουσίαση
Η παρουσίαση του βιβλίου “Αμαλία” του Σπύρου Πετρουλάκη θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 7 Μαΐου, στις 8 το βράδυ στο Κήπος cafe (Στρ. Τζανακάκη, Χανιά, τηλ.: 2821 054520). Την εκδήλωση διοργανώνουν οι εκδόσεις «Μίνωας» και ο το βιβλιοπωλείο «KOUKOUBOOK».
Για το βιβλίο θα μιλήσουν η δημοσιογράφος-καθηγήτρια φιλολογίας Βίκυ Κόλλια, η αναγνώστρια Αφροδίτη Κλεινάκη-Χαιρετάκη και ο συγγραφέας.
Η Φωτεινή Καπνισάκη, ηθοποιός της θεατρικής ομάδας «Πολιτιστικός Νότος», θα διαβάσει αποσπάσματα του βιβλίου, ενώ τη βραδιά θα πλαισιώσουν μουσικά η Μαρία Βασιλάκη (τραγούδι), ο Γιάννης Μάρακας (κιθάρα) και ο Δημήτρης Γιαννούλης (ακορντεόν).
