“Η Ίαση του παραλύτου”

Tο παρόν χαρακτικό έργο με διακριτή την υπογραφή από το χαράκτη Giacomo Lauro (αρχές 17ου αι.) με δραστηριότητα στη Ρώμη (υπογράφει κάτω δεξιά Jacobus Laurus exc.), βασίζεται σε μια διάσημη σύνθεση του Ραφαήλ (εξ ου και το Raphael inventor κάτω αριστερά αλλά και με μικρά γράμματα στα πόδια του παράλυτου -γίνεται εν είδει copyright δηλαδή αναφορά στο δημιουργό της πρωτότυπης σύνθεσης σε μια εποχή που η χαρακτική τέχνη επιτρέπει τόσο τη μαζική αναπαραγωγή, όσο και την ελεύθερη διακίνηση καλλιτεχνικών συλλήψεων και ιδεών) πάνω στο θέμα της “Iασης του Παράλυτου”.
Το επεισόδιο αναφέρεται στις Πράξεις των Αποστόλων 3.1-8: «Ὁ Πέτρος καὶ ὁ Ἰωάννης ἀνέβαινον μαζὶ εἰς τὸν ναὸν τὴν ὥραν τῆς προσευχῆς, τὴν ἐνάτην. Καὶ κάποιος ἐκ γενετῆς χωλὸς ἐφέρετο καὶ ἐτοποθετεῖτο κάθε ἡμέραν κοντὰ εἰς τὴν πύλην τοῦ ναοῦ, ποὺ ὀνομάζεται Ὡραία, διὰ νὰ ζητῇ ἐλεημοσύνην ἀπὸ ὅσους ἔμπαιναν εἰς τὸν ναόν. Ὅταν αὐτὸς εἶδε ὅτι ὁ Πέτρος καὶ ὁ Ἰωάννης ἐπρόκειτο νὰ μποῦν εἰς τὸν ναόν, παρακαλοῦσε δι᾽ ἐλεημοσύνην. Ὁ Πέτρος προσήλωσε τὸ βλέμμα του εἰς αὐτὸν μαζὶ μὲ τὸν Ἰωάννην, καὶ εἶπε, “Κύτταξέ μας”. Ἐκεῖνος ἔδωσε ὅλην του τὴν προσοχὴν διότι ἐπερίμενε νὰ πάρῃ κάτι ἀπ᾽ αὐτούς. Ὁ δὲ Πέτρος εἶπε, “Ἀσῆμι καὶ χρυσάφι δὲν ἔχω· ἀλλ᾽ ἐκεῖνο ποὺ ἔχω σοῦ τὸ δίνω· εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου σήκω καὶ περπάτησε”. Καὶ ἀφοῦ τὸν ἔπιασε ἀπὸ τὸ δεξὶ χέρι, τὸν ἐσήκωσε· ἀμέσως δὲ ἐστερεώθηκαν τὰ πόδια του καὶ οἱ ἀστράγαλοι, 8καὶ μ᾽ ἕνα πήδημα ἐσηκώθηκε ὀρθὸς καὶ περπατοῦσε καὶ ἐμπῆκε μαζί τους εἰς τὸν ναόν, περιπατῶν καὶ πηδῶν καὶ δοξολογῶν τὸν Θεόν».
Τα σχέδια αυτά του Ραφαήλ -10 στον αριθμό αρχικά, 7 σώζονται- μεταφέρθηκαν σε χοντρό χαρτί (cartone) (αυτά με τη σειρά τους βρίσκονται σήμερα στη συλλογή της Βασιλομήτορος) και προορίζονταν μετά από παραγγελία του πάπα Λέοντα Ι’ (γύρω στα 1515) για τη διακόσμηση των παπικών ταπισερί στο Βατικανό. Το όχι εύκολο εγχείρημα της μεταφοράς των συνθέσεων του Ραφαήλ σε ένα τόσο ιδιαίτερο καλλιτεχνικό μέσο  ανατέθηκε μετά από παπική παραγγελία στο εργαστήριο του Pieter van Aelst στη Μπριζ του σημερινού Βελγίου, καθώς δεν πρέπει να αγνοούμε ότι οι Κάτω Χώρες φημίζονταν για την παράδοση τους στην υφαντική τέχνη την περίοδο που μας απασχολεί. Οι τεράστιοι τάπητες με την αποτυπωμένη σύνθεση σώζονται επίσης και προορίζονταν αρχικά να στολίσουν το κατώτερο επίπεδο των τοίχων της Capella Sistina αν και πρωτοπαρουσιάστηκαν στο κοινό μόλις στις 26 Δεκεμβρίου 1519, με το Ραφαήλ (1481-1520) να πεθαίνει πρόωρα την επόμενη χρονιά.
Το γεγονός ότι η σύνθεση στον τάπητα αντικατοπτρίζει το προσχέδιο οφείλεται στο ότι η ύφανση εκτελούνταν στο πίσω μέρος της ταπισερί, έχοντας ως πρότυπο το προσχέδιο όπως το αντικρίζουμε και εμείς σήμερα.