Η Οίηση, η Π-οίηση, η Ίωση και τα λεξικά…

Από μια λέξη που ειπώθηκε κατά τη διάρκεια συνεδρίασης της Βουλής από την κα Μπακογιάννη και απευθυνόταν στον πρωθυπουργό, δημιουργήθηκε μια τεράστια κινητοποίηση σε ίντερνετ και λεξικά για να βρεθεί η σημασία της και να καταλάβουν οι τηλεθεατές-πολίτες γιατί πράγμα ακριβώς τον κατηγορούσε… Η λέξη ήταν η Οίηση!
Συγκεκριμένα η κα Μπακογιάννη είπε ότι ουδείς (από όσους ανθρώπους κύρους  έχει γνωρίσει στην καριέρα της) έχει επιδείξει τέτοια οίηση. «Είναι νωρίς για καισαρισμούς», συνόψισε. Τους καισαρισμούς μάλλον όλοι κουτσά-στραβά τους έβγαλαν, κάποια  σχέση με τον Καίσαρα, ίσως, σκέφτηκαν. Με την Οίηση όμως τα βρήκαν σκούρα.
– Αν σημαίνει ποίηση, πού μοιάζει σαν λέξη, αποκλείεται να του το πέταξε σαν κατηγόρια, δεν πάει…
– Αν πρόκειται για ίωση, που μοιάζει, πάλι δεν είναι κάτι που θα κατηγορήσεις κάποιον επειδή αρρώστησε…
– Βαγγελίτσα, για ψάξε στο ίντερνετ παιδί μου να το διευκρινήσουμε… η μαμά.
– Καλύτερα άνοιξε τον Μπαμπινιώτη, για πιο σίγουρα… ο μπαμπάς…
Εν τω μεταξύ γκάλοπ στους δρόμους για να δούνε ποιος το κατάλαβε. Ομως, απορία ψάλτου βήξ! Ολοι έτυχε να είναι αδιάβαστοι, όπως δήλωσαν…
– Πετάνε λέξεις που κανείς δεν ξέρει τι σημαίνουν, η Μπακογιάννη τό ’κανε για να  εντυπωσιάσει…
Ενώ τον Κασιδιάρη, όλοι τον καταλαβαίνουν όταν τους βρίζει με λέξεις όπως “ξευτιλισμένοι” ή “ξεπουλημένοι” και άλλες εντελώς κατανοητές και καθημερινές εκφράσεις. Αυτό μάλιστα, είναι ένα είδος διευκόλυνσης, ένα δείγμα κατανόησης τους μορφωτικού μας επιπέδου!
Επειτα απ’ όλα αυτά, προτείνω να γίνει ένα νέο γκάλοπ για το πώς θέλουμε να μιλάνε οι εκλεγμένοι μας μέσα στο Κοινοβούλιο: Χύμα  και με εκφράσεις του δρόμου για να καταλαβαίνει κι ο τελευταίος πολίτης ή να χρησιμοποιούν τα σωστά ελληνικά που διδάχτηκαν στα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα, κι άς κουράσει λίγο ο καθένας το μυαλουδάκι του να βγάλει τη σημασία των λέξεων από τα συμφραζόμενα ή εν  ανάγκη να το ψάξει όπου μπορεί; Με άλλα λόγια να το κατεβάσουμε το επίπεδο ή να το πάμε κανα-δυό σκαλιά παραπάνω;
Ολη αυτή η κινητοποίηση, όσων δεν κατάλαβαν τη λέξη, να την ψάξουν, μου λέει ότι το ενδιαφέρον του κόσμου υπάρχει…
Το να χρησιμοποιούμε τη σωστή ελληνική γλώσσα με τις άπειρες αποχρώσεις και τον αστείρευτο εννοιολογικό της πλούτο είναι μια ευλογία και συγχρόνως μια πρόκληση.
Είναι πρόκληση το να μπορέσουμε να τη διατηρήσουμε όπως μας την παρέδωσαν, τη στιγμή πού γύρω μας η σύγχυση με την ανάμειξη τόσων ξένων στοιχείων απειλεί να νοθεύσει, τρόπον τινά, τα νοήματα που με τη δική μας γλώσσα μπορούμε να εκφράσουμε, να αλλοιώσει τον χαρακτήρα της με τα διάφορα γκρίκλις και άλλες δήθεν ευκολίες, συντμήσεις και παραφθορές των λέξεων. Είναι στάση ζωής το να υπερασπιζόμαστε αυτά που αξίζουν, αυτά που κληρονομήσαμε, να τα αξιολογούμε και να τα διαφυλάττουμε. Αλλωστε κανείς δεν αμφιβάλλει ότι η γλώσσα του κάθε λαού είναι το εργαλείο έκφρασης του πολιτισμού του, ο δείκτης του επιπέδου της διανόησης.
Μπορεί να μας πειράζει το ίδιο όταν αντί να μας πουν για κουτσούρεμα των συντάξεων, μας το αναγγείλουν ως περικοπή συντάξεων. Τι τα θέλετε όμως, πιο… ανεβασμένο ακούγεται το δεύτερο, νοιώθεις πως ό,τι έπαθες το έπαθες με… κομψό τρόπο, με περικοπή! Ενώ εκείνο το κουτσούρεμα σε κατεβάζει, σε αγριεύει… Ταυτόχρονα το μικρό αυτό παράδειγμα ως προς το πόσο η έκφραση ενός γεγονότος μπορεί να ωραιοποιηθεί χρησιμοποιώντας πιο εύηχες λέξεις δείχνει και το πόσο ανεβάζοντας τον πήχυ της γλωσσικής μας ευκολίας, μπορούμε να έχουμε πιο ποιοτικό αποτέλεσμα, χωρίς να αλλοιώνεται το νόημα αυτών που θέλουμε να εκφράσουμε.
Επομένως, στη συγκεκριμένη περίπτωση, με την έκφραση που χρησιμοποίησε η κα Μπακογιάννη απευθυνόμενη στον πρωθυπουργό, απέφυγε να του πει το πολύ λαϊκό «…έχουμε δει και καλύτερους από σένα και μη μας κάνεις τον καμπόσο επειδή έγινες πρωθυπουργός στα 40 σου!» με την κομψή έκφραση ότι εκείνος επιδεικνύει οίηση!
Ιδιο πράγμα με άλλα λόγια που όμως έκαναν τη διαφορά, κρατήθηκε κάποιο επίπεδο. Γνωρίζουμε ότι πολλές φορές την έντονη και χυδαία αντιπαράθεση ακολουθεί η επίθεση και η σωματική βία. Με την αυτοσυγκράτηση και τη χρήση των κόσμιων εκφράσεων, ίσως καταφέρνουμε να μην πέφτουμε σε χειρότερες καταστάσεις.
Με την ευκαιρία αυτή, θυμήθηκα πόσο αλγεινή εντύπωση μου έκανε όταν διάβασα κάποτε ότι στη διαμάχη μεταξύ καθαρευουσιάνων και δημοτικιστών (μαλλιαρών), στα χρόνια που το γλωσσικό μας ζήτημα ήταν στο φόρτε του, οι υπέρμαχοι της καθαρεύουσας για να δείξουν πόσο οι υποστηρικτές της καθομιλουμένης  ήταν σε λάθος δρόμο, εκτός όλων των άλλων, μετέφρασαν στη μαλλιαρή γλώσσα και το όνομα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου με το αντίστοιχο Κώτσος Παλιοκουβέντας!
Αυτό ήταν βέβαια ένα ακραίο παράδειγμα για το πώς κινδύνευε να καταντήσουν οι δημοτικιστές τη γλώσσα μας, αλλά μέσα από αυτήν την υπερβολή ένοιωσα τη δύναμη των λέξεων και την επιρροή τους μέσα στη γλώσσα μας.
Ας λάβουν λοιπόν υπ’ όψιν τους -για άλλη μια φορά- οι λεγόμενοι εθνοπατέρες μας, ότι εκτός των υπεύθυνων πράξεων και αποφάσεων που πρέπει κατά προτεραιότητα να λαμβάνουν,  καλό είναι να φροντίζουν να δίνουν και το παράδειγμα για το πώς πρέπει να ανταλλάσονται οι μεταξύ τους… αβρότητες, έστω…
Ολα περνούν προς τον λαό, όλα κρίνονται και προ παντός, όλα ανταποδίδονται με κάποιον τρόπο.