Οι Οικολόγοι και οι καταστροφές

Μετά από τις πρόσφατες καταστροφές από τα έντονα καιρικά φαινόμενα ακούω συνέχεια και από διάφορες πηγές την ερμηνεία: «Οι Οικολόγοι φταίνε που δεν αφήνουν να καθαριστούν τα ρέματα».
Πέρα από το ανόητο της γενίκευσης «Οι Οικολόγοι» (ποιοι είναι αυτοί άραγε; Εκφράζονται πολιτικά; Κινηματικά; Θεσμικά; Είναι άτομα; Συλλογικότητες;) υπάρχει και ένα θέμα ουσίας το οποίο αφορά κυρίως στους αυτοδιοικητικούς άρχοντές μας. Στην αγωνία τους να δείξουν κάποιον άλλον πλην των ίδιων ως κύριων υπαίτιων, τεντώνουν το δάκτυλο σε όποια πρόσφορη κατεύθυνση.
Σήμερα υπάρχουν τεκμήρια για κάτι το οποίο όλοι ήδη γνωρίζαμε: πρωταθλητές στο περιβαλλοντικό έγκλημα είναι οι ΟΤΑ. Σε ένα πρόγραμμα σε εξέλιξη (Life Natura Themis – http://www.lifethemis.eu/) στο οποίο συμμετέχουν το ΥΠΕΝ, οι δικηγορικοί σύλλογοι Χανίων και Ηρακλείου, η Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης του Πανεπιστημίου Κρήτης έχει γίνει αναλυτική καταγραφή και τα στοιχεία είναι διαθέσιμα στον καθένα. Τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, τρέχουν καταγγελίες για ανεξέλεγκτη απόρριψη σκουπιδιών και μπάζων, μπαζώματα ρεμάτων, παράνομες διανοίξεις δρόμων, κ.ά. που αφορούν ΟΤΑ.
Εξάλλου, για να αντιστρέψω το (ας το πούμε) επιχείρημα, δεν ξέρω κανέναν οικολόγο, όπως και να τον ορίσομε, που να πετά σκουπίδια και να μπαζώνει ρέματα, να φυτεύει σε κοίτες ποταμών, να «διευθετεί» κοίτες ποταμών με μπουλντόζες ώστε να βολεύονται ξενοδόχοι, να ανοίγει δρόμους οπουδήποτε χωρίς καμία διαδικασία, να κάνει αμμοχαλικοληψίες, να τσιμεντώνει όπου βολέψει…
Αντί να κάνουμε όλα τα παραπάνω, στο όνομα μιας στρεβλής ανάπτυξης που εν τέλει μας τυραννά όλους, και αντί για να δείχνουμε τον όποιο άλλο ως υπαίτιο, να πάρομε έναν άλλο δρόμο. Να δούμε πώς μπορούν να γίνουν πιο πολλοί και πιο ουσιαστικοί έλεγχοι από τις αρμόδιες υπηρεσίες των ΟΤΑ, και να καταλογίζονται να βεβαιώνονται και να εισπράττονται τα αναλογούντα πρόστιμα (αντί για πρόστιμα “χάδια” που σε δεύτερο βαθμό μειώνονται ή μηδενίζονται). Να καλλιεργήσομε, με πρωτοπόρους και όχι ουραγούς τους ΟΤΑ, περιβαλλοντική συνείδηση στη θέση της υφιστάμενης αρπακτικότητας και κουτοπονηριάς. Ή τουλάχιστον να μάθομε από τη λαϊκή σοφία: «Ποταμού κι ορφανού, μην κλέψεις».