«Οποιος μας πρόδωσε, δε θα μας συγχωρήσει ποτέ για την πράξη του αυτή»
Ν. Davilla
Η προδοσία είναι θλιβερή κι αυτό που την κάνει ακόμα πιο θλιβερή είναι ότι ποτέ δεν προέρχεται από τους εχθρούς μας. Η θυσία του Χριστού στο σταυρό ήταν πιο επώδυνη καθώς προδόθηκε από έναν από τους μαθητές του. Ο Ιούδας αρχικά ήταν ένας καλός και αφοσιωμένος μαθητής του Χριστού. Όπως και οι υπόλοιποι μαθητές τα άφησε όλα και ακολούθησε τον Ιησού. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης γράφει πως ο Ιούδας είχε ήδη το πάθος της φιλαργυρίας. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς (22,3) γράφει ότι πριν συνεννοηθεί για την παράδοση με τους αρχιερείς, ο σατανάς εισήλθε μέσα του. Αυτό το επιβεβαιώνει και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης (13,2) λέγοντας ότι ο διάβολος έβαλε στην καρδιά του Ιούδα την προδοσία. Ωστόσο, η αιτία της προδοσίας δεν ήταν τόσο η φιλαργυρία όσο ο εγωισμός του. Αν ήταν αποκλειστικά φιλάργυρος θα έφευγε πιο νωρίς από το φτωχό δάσκαλο του και παρότι και στο παρελθόν έκλεβε χρήματα, δεν εγκατέλειψε τον Χριστό. Θίγεται, όμως, ο εγωισμός του και τότε τον εγκαταλείπει. Μια από τις μεγαλύτερες προδοσίες στην ανθρώπινη ιστορία έγινε, λοιπόν, από υπέρμετρο εγωισμό και φιλαργυρία. Από όλες τις αρρώστιες που παθαίνει η ψυχή του ανθρώπου η φιλαργυρία είναι η χειρότερη. Ο φιλάργυρος είναι πάντα εγωιστής και αγαπά μόνο τον εαυτό του. Έτσι, ο άνθρωπος μπορεί να φτάσει σε κατάσταση που ποτέ κανένα ζώο δεν θα έφτανε. Οι πόλεμοι που ρημάζουν τον κόσμο, οι καυγάδες μεταξύ των ανθρώπων, οι προδοσίες, όλα έγιναν γιατί υπήρχαν κάποιοι ή κάποιος εγωιστής φιλάργυρος. Η εκκλησία την Μεγάλη Εβδομάδα ψάλει πολλά τροπάρια που κατακρίνουν τη φιλαργυρία. Τον Ιούδα τον ονομάζει “γέννημα έχιδνων, δόλιον, προδότη, παράνομον” και μας εξορκίζει να διώξουμε από πάνω μας τη φιλαργυρία. Ποτέ οι άνθρωποι δεν αγάπησαν το χρήμα τόσο πολύ όσο σήμερα. Ποτέ δεν έγιναν τόσες θυσίες για το χρήμα και ποτέ δεν υπήρχαν τόσοι “εύκολοι προδότες” όσο στις μέρες μας. Ο υλισμός, μόνο με την κακή του έννοια, έχει πια αντικαταστήσει όλες τις αξίες της ζωής μας. Η προδοσία εύκολη, ασυνείδητα ατιμώρητη, συνηθισμένη. Ολοι μας είχαμε, έχουμε, ή θα έχουμε έναν προδότη στη ζωή μας. Είναι αυτός που εμπιστευθήκαμε, γιατί η προδοσία προϋποθέτει εμπιστοσύνη. Η πλειοψηφία των ανθρώπων αποτυγχάνει να ανταποκριθεί στην εμπιστοσύνη που τους έθεσαν οι άλλοι άνθρωποι. Αυτός είναι και ο λόγος που η προδοσία πονά τόσο πολύ. Αυτός είναι ο λόγος που την κάνει το θλιβερότερο από όλα τα αμαρτήματα της ψυχής. Εκείνος που δυσκολεύεται να δει πιο μακριά από την ικανοποίηση των δικών του αναγκών, την άμβλυνση των δικών του φόβων, εκείνος που αξίες όπως γενναιότητα, αλληλεγγύη, αυταπάρνηση και σεβασμός προς τον άλλον άνθρωπο χάνονται και στο μυαλό του κυριαρχεί το σκοτάδι και ο εγωισμός, είναι ο ίδιος που προδίδει. Ιούδες υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα και παντού όμως κανείς από αυτούς δε θα μπορέσει ποτέ να έχει καλό τέλος.
