Ο Χανιώτης Μητσοτάκης και ο Ηρακλειώτης Μεϊμαράκης, ο μεν με αξιοπρεπή αντιπολίτευση, ο δε με την ιδιότυπη και προκλητική επιθετική συμπεριφορά του, διασταύρωσαν τα ξίφη τους στην τελική και κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση για την εκλογή της προεδρίας της ΝΔ, όπου κέρδισε ο πρώτος. Ο κ. Μητσοτάκης με ξεκαθαρισμένες απόψεις έκανε την υπέρβασή του και οι Μητσοτακικοί υπερτέρησαν τους Καραμανλικούς κι έστειλαν το μήνυμα στον νέο αρχηγό να κάνει και την επόμενη υπέρβαση και όπως εμφανίστηκε ως σύγχρονος εκφραστής με μετριοπαθές προφίλ, να χτίσει το κόμμα σε υγιείς βάσεις μιας ελεύθερης ιδεολογίας. Δηλαδή μέλημά του είναι να κάνει γρήγορες διαδικασίες και να επιλύσει οργανωτικά και καταστατικά προβλήματα του κόμματος από τα θεμέλια προς τα άνω. Είναι φανερό ότι η ήττα που υπέστη ο κ. Μεϊμαράκης είναι και Καραμανλική ήττα. Απότοκο της κατάστασης αυτής οφείλεται στο ότι πολλά Νεοδημοκρατικά στελέχη βγήκαν και αναζωπύρωσαν τον Καραμανλισμό για να ελαχιστοποιήσουν τις προσδοκίες του Μητσοτάκη και να τον αποθαρρύνουν.
Η υποψηφιότητα, όμως, του Κυριάκου ήταν αυτόφωτη. Εκανε την έκπληξη και διεμβόλισε τους Καραμανλικούς, αφού κατάφερε, να τον ακολουθήσει αρκετό ρεύμα μιας δημιουργικής ανανέωσης στην κάλπη της 20ής Δεκεμβρίου 2015, χωρίς να ’χει καμιά βοήθεια και στήριξη απ’ τον κομματικό μηχανισμό. Τα τεχνικά εμπόδια, που συνετέλεσαν στην αναβολή της πρώτης εκλογής, έδωσαν τον χρόνο στον Μητσοτάκη να προετοιμαστεί καλύτερα και τον ευνόησε η κόντρα των Καραμανλικών με τον Τζιτζικώστα. Πιστεύεται ότι ψηφίστηκε και από ανθρώπους που δεν είχαν καμία ιδεολογική τοποθέτηση προς τη ΝΔ, ανεξάρτητα αν και αυτός δεν ψήφισε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον κ. Παυλόπουλο κι ας μην τον στήριξε δημοσίως η Ντόρα Μπακογιάννη.
Αλλά και ο κ. Μεϊμαράκης δεν είναι άμοιρος της αποτυχίας του. Αφοσιώθηκε με πάθος στην αντιπαράθεσή του με τον Τζιτζικώστα και δεν είδε την αθόρυβη άνοδο του Κυριάκου. Αγνόησε ότι οι κόντρες που είχε με τον Καραμανλή, όταν ήταν πρωθυπουργός και ο ίδιος γ.γ. του κόμματος (συνεννοούντο δι’ αγγελιοφόρων) θα απέβαιναν κάποτε εις βάρος του. Θεώρησε ότι οι Καραμανλικοί θα τον υπεστήριζαν, επειδή πίστευαν ότι τυχόν επικράτηση του Μητσοτάκη, θα ελαχιστοποιούσε την επιρροή τους στη ΝΔ, η δύναμή τους θα κατέρρεε και κάποια στιγμή, που θα ήθελε ο Καραμανλής να επιστρέψει, δεν θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν.
Ομως ο Κυριάκος, που από τότε που μπήκε στην πολιτική, ήθελε να απογαλακτισθεί απ’ την οικογένεια, πήγε καλά και στη Βόρεια Ελλάδα. Εσπασε την Καραμανλική κυριαρχία ρίχνοντας γέφυρες προς τους ψηφοφόρους του Τζιτζικώστα, χωρίς να γίνει κάποια αιχμή εναντίον του ότι υπήρξαν συμφωνίες κάτω απ’ το τραπέζι. Το Καραμανλικό κομματικό στοιχείο και αρκετοί βουλευτές που υποστήριξαν τον Τζιτζικώστα και κινήθηκαν προς την πλευρά Μεϊμαράκη δεν αρκούσαν να ανατρέψουν την άνοδο Μητσοτάκη. Οι Καραμανλικοί που βγήκαν να υποστηρίξουν τον Μεϊμαράκη, δηλαδή τον Καραμανλισμό, για να “κόψουν τον βήχα” του Κυριάκου, καλό του έκαναν, παρά κακό. Αυτό που είδαμε είναι ότι το κόμμα άλλαξε αρχηγό! Μένει να δούμε, αν ο αρχηγός θ’ αλλάξει το κόμμα!
