Κύριε διευθυντά,
τα σπορ και ο αθλητισµός γενικότερα υπάγεται στις “ευγενείς” ενασχολήσεις του ανθρώπου και έχει τον χαρακτήρα ψυχαγωγίας και φυσικής σωµατικής άσκησης.
Όµως, πρέπει να κάνοµε ένα διαχωρισµό µεταξύ ερασιτεχνικού και επαγγελµατικού αθλητισµού, παρ’ όλο ότι γνωρίζοµε ότι τα όριά τους είναι δυσδιάκριτα. Πρέπει επίσης να τονίσοµε ότι από τότε που κυριάρχησε ο επαγγελµατισµός και µπήκαν τα στοιχεία της σκοπιµότητας και του κέρδους, έπαψε να ανήκει στις ευγενείς ασχολίες του ανθρώπου. Μπήκαν αδυσώπητα στοιχεία ανταγωνισµού, οι αθλητικές οµάδες έγιναν επιχειρήσεις µε τεράστια κέρδη µε όλα τα επακόλουθα µιας τέτοιας κατάστασης. Οι οµάδες έγιναν οργανώσεις µε “στρατούς οργανωµένων… φιλάθλων” µε χαµηλό διανοητικό επίπεδο που προσπαθούν να αλληλοεξοντωθούν και να έχουν αβυσσαλέο µίσος για τους ανθρώπους της τάξεως.
Μ’ αυτά που συµβαίνουν στα γήπεδα, στερούνται τη δυνατότητα οι απλοί φίλαθλοι να πάρουν τα παιδιά τους να πάνε να δουν ένα ποδοσφαιρικό αγώνα. Φαίνεται αυτό δεν µετράει και πολύ για τους ιδιοκτήτες, παρ’ όλο ότι τους τσούζει λίγο κι εκεί πόνταρε η Κυβέρνηση κι έκλεισε τα γήπεδα, αλλά ο πρωταθλητισµός φέρνει περισσότερα εκατοµµύρια από τη FIFA και τις µεταγραφές
Το τεράστιο ερώτηµα είναι: Πώς αντιµετωπίζεται όλη αυτή η κατάσταση; Είναι σαν να φτάσαµε στο απροχώρητο. ∆εν θα προτείνω λύση γιατί δεν έχω καµιά αρµοδιότητα και γνώση.
Όµως θα προτείνω κάτι από άλλη οπτική. Από την οπτική της ειρήνης µε τη προϋπόθεση συνεργασίας και όχι αντιπαράθεσης µεταξύ της Πολιτείας και ιδιοκτητών ΠΑΕ
Επειδή όλα τα παραπάνω που αναφέρθηκαν οξύνθηκαν µετά την επιδηµία και είναι σε µεγάλο µέρος απότοκα της κλεισούρας, έχει συσσωρευτεί πολλή ενέργεια “ανεκτόνωτη” στους νέους και οι όποιες αντιδράσεις τους είναι… αναβαθµισµένες, θα πρέπει να γίνει προσπάθεια decresento. Σε συνεννόηση και συνεργασία µε τους ιδιοκτήτες των οµάδων να µετατρέψουν το πολεµικό κλίµα προ των αγώνων σε κλίµα γιορτής. Λέµε ότι η µουσική εξηµερώνει ακόµα και άγρια θηρία.
Υπαινίσσοµαι λοιπόν ότι σ’ ένα περιβάλλον γιορτινό µε µουσική και τραγούδια στο γήπεδο µισή – µια ώρα πριν την έναρξη του αγώνα (όπως γίνεται σε διεθνείς αγώνες ή σε Εθνικές επετείους) θα κάνει τους µπαχαλάκηδες να νοιώσουν άβολα για να ξεκινήσουν βιαιότητες. Με τον χρόνο αν συνεχιστεί αυτό κι αν η παρουσία της Αστυνοµίας είναι πιο διακριτική (που αποτελεί το κόκκινο πανί), υπάρχουν πιθανότητες να υπάρξει πιο ηρεµία στο µέλλον.
Και η Αστυνοµία δεν θα χρειάζεται να παρεµβαίνει και να συµβαίνουν αποτρόπαια γεγονότα!
Σήφης Μ. Βαρουξάκης
γιατρός
