Οι Ισπανοί παραγωγοί θα καθορίσουν τις προσεχείς τιμές ελαιολάδου!

Ενώ απομένουν δυο μόλις μήνες για να φθάσει η νέα σοδειά, δίδουν και παίρνουν οι εκτιμήσεις για το ύψος της παραγωγής ελαιολάδου σε παγκόσμιο αλλά και στο εθνικό επίπεδο των χωρών που παράγουν σημαντικές ποσότητες.
Βέβαια, ως θεωρητικός στόχος των εκτιμήσεων παρουσιάζεται η ενημέρωση παραγωγών και εμπόρων προκειμένου να σχεδιάζουν ασφαλέστερα τις επιχειρηματικές κινήσεις τους. Στην πράξη όμως οι εκτιμήσεις αυτές χρησιμοποιούνται από διάφορες πλευρές και ως μέσον επηρεασμού των τιμών παραγωγού. Ετσι από την πλευρά των μεγάλων Βιομηχανιών και των κύκλων που συνδέονται με αυτές συνήθως παρουσιάζονται υψηλότερες από τις πραγματικές, ενώ παράλληλα προβάλλονται και με μεγάλη συχνότητα στον Τύπο.
Ετσι, μετά τις εκτιμήσεις που είδαμε προ δύο μηνών από διάφορους φορείς της Ισπανίας, Ιταλίας και Ελλάδας (sedik.gr. ΕΛΑΙΟΝΕΑ 2.9.2018) πρόσφατα ανακοινώθηκαν στην Ισπανία οι εκτιμήσεις και ενός άλλου, αρκετά σοβαρού φορέα, του Κέντρου Αριστείας Ελαιόλαδου (CEAO) της GEA Ισπανίας.
Με τις εκτιμήσεις αυτές επιβεβαιώνονται τα βασικά συμπεράσματα των προηγούμενων εκτιμήσεων. Οτι δηλαδή η παραγωγή της Ισπανίας θα είναι αρκετά υψηλή, ενώ αντίθετα η παραγωγή όλων των άλλων ελαιοπαραγωγικών χωρών της Μεσογείου θα είναι πολύ χαμηλή.
Μάλιστα αριθμητικά φαίνεται ότι το συνολικό έλλειμμα των βασικών ελαιοπαραγωγών χωρών θα υπερκαλυφθεί από την αυξημένη παραγωγή της Ισπανίας.
Τα αποτελέσματα των εκτιμήσεων αυτών, προκάλεσαν δημοσιεύματα Ισπανικών ΜΜΕ που  αναφέρουν ότι «οι Ισπανοί παραγωγοί θα καθορίσουν τις προσέχεις τιμές του ελαιολάδου, αφού συμφωνα με τα στοιχεία των εκτιμήσεων, στα χέρια τους θα βρίσκεται σχεδόν το μισό της παγκόσμιας παραγωγής». Και αυτό πράγματι θα μπορούσε να συμβεί εάν οι διαθέσεις των Ισπανών παραγωγών ήταν ομόθυμες και ενιαίες, πράγμα που όμως δεν φαίνεται τόσο πιθανό.
Και ενώ στη Ισπανία έτσι έχουν τα πράγματα, στην Ελλάδα η όλη διάθρωση της αγοράς ελαιολάδου είναι διάφορη. Οι πλειοδοτικοί διαγωνισμοί κυρίως από Συν/σμους είναι ελάχιστοι, ενώ το πλείστο του προϊόντος που βρίσκεται αποθηκευμένο κατά 95% στις αποθήκες των ελαιοτριβείων, διατίθεται σε τιμές που προσφέρονται από τους αγοραστές η εκπροσώπους τους.
Η κατάσταση αυτή οδηγεί τελικά το επίπεδο τιμών παραγωγού στην Ελλάδα αρκετά χαμηλότερα από ό,τι στην Ισπανία και Ιταλία. Στους Έλληνες παραγωγούς απομένει να αποδεχτούν η όχι τις συνήθως μειωμένες τιμές που τους προσφέρονται. Δηλαδή την προς τα κάτω διάφορα!

Σ.Σ. Eκ παραδρομής το κείμενο του δρ Μιχελάκη δεν συμπεριλήφθηκε στη χθεσινή στήλη των “Ελαιοκομικών νέων”.