Ο Λόφος Καστέλι και τα ιστορικά κτήρια τα οποία ανήκουν στο Πολυτεχνείο Κρήτης και µε απόφασή του εκµίσθωσε στην εταιρεία Belvedere ΕΠΕ για ξενοδοχειακή χρήση, απασχολούν εκ νέου την τοπική κοινωνία. Πέρασαν τέσσερα χρόνια από το 2020 που η τοπική κοινωνία, µέσω φορέων, συλλόγων, ιδιωτών, κινήσεων πολιτών και αυτοδιοικητικών, είχε εκφράσει τη θέση της. Κατανοητή, στιβαρή, µε επιχειρήµατα θέση, κυρίαρχο στίγµα της οποίας ήταν, ο Λόφος Καστέλι µε τη σπουδαία µεταξύ άλλων αρχαιολογική αξία, να παραδοθεί στην τοπική κοινωνία µέσω αξιοποίησης των κτηρίων, γνώµονας της οποίας θα είναι ο δηµότης, η ιστορία, η πολιτιστική και Χανιώτικη ταυτότητα.
Πολλά ακούστηκαν, άλλα τόσα µαθεύτηκαν, άλλα µε ανοιχτά χαρτιά και άλλα µε στοιχεία κρυµµένα στο σούρουπο… Η κατάσταση είχε φτάσει στο σηµείο να πρωταγωνιστήσει η θέση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, η οποία όπως είχε διατυπωθεί και γνωστοποιηθεί ήταν ότι «…τα υπό κατάληψη κτήρια όπου κι αν ανήκουν πρέπει να απελευθερώνονται και να επιστρέφουν στους ιδιοκτήτες τους».
Μάλιστα σύµφωνα µε ασφαλείς πληροφορίες όλη η κατάσταση µε το Λόφο Καστέλι και τους σχεδιασµούς αξιοποίησής τους για τουριστική εκµετάλλευση, του είχαν προκαλέσει δυσαρέσκεια και µάλιστα έντονη. ∆εδοµένης φυσικά, της πεποίθησής του πως η διαχείριση που προτείνεται και σχεδιάζεται είναι ανακόλουθη µε την ιστορία της περιοχής, το αρχαιολογικό και ιστορικό πλαίσιο του Λόφου Καστέλι αλλά και την ιστορία των χώρων.
Τι έλεγε λοιπόν ο πρωθυπουργός, αν ερµηνευτεί η σκέψη και η άποψη του; Ότι καµία θέση δεν έχουν οι βαλίτσες τα µίνι βαν, οι τουρίστες, οι πισίνες, οι αγέρωχες στους καιρούς και φωταγωγηµένες ταµπέλες που θα υποδήλωναν ότι, στον Λόφο Καστέλι, στο Ανακτορικό Κέντρο της Κυδωνίας κατά τον 14ο και 13ο αι. π.Χ. λειτουργεί ένα θεσπέσιο Ξενοδοχείο.
∆ηµοτική Αρχή και ∆ηµοτικό Συµβούλιο είναι κάθετα αντίθετοι. Η µεγάλη µερίδα των κατοίκων της Παλιάς Πόλης επίσης. Οι Χανιώτες που ασχολούνται µε τα του τόπου τους, βρίσκονται σε ψυχολογία που αφηνιάζει. Φοιτητές, µαθητές, εκπαιδευτικοί, επιστήµονες και άνθρωποι του πνεύµατος κλωτσάνε στην ιδέα να µην µπορούν να περιδιαβούν το λόφο και να ατενίσουν την ψυχή και τον ορίζοντα του τόπου τους, όπως αυτά φωτίζονται από τον Φάρο.
Επειδή λοιπόν ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά έχει τη δυνατότητα να αποφασίζει το αν θα βρεθεί στην πρώτη γραµµή, πότε για τους Πυλώνες Υπερ-υψηλής Τάσης, πότε για την επαπειλούµενη ξενοδοχοποίηση των κτηρίων στο Λόφο Καστέλι, πότε για την ανυπαρξία πάρκινγκ ώστε να απεµπλακούν οι οικογενειακοί προϋπολογισµοί από το φορτίο των κλήσεων που τείνουν να γίνουν ο καρκίνος των πορτοφολιών και επειδή το κάθε γιατί και το κάθε πότε, µήτε η ιστορία το ξέρει… Μάλλον λοιπόν οι αποφάσεις και οι προγραµµατισµοί των ιθυνόντων θα πρέπει να αντικατοπτρίζουν τη θέληση της κοινής γνώµης η οποία όπως η ιστορία έχει αποδείξει, είναι σχεδόν πάντα, αλάνθαστη.
