Ο Ουμπέρτο Ανκαρίνι ήταν ένας Ιταλός καθηγητής, ο οποίος ήρθε να διδάξει ιταλικά στο Γυμνάσιο Χανίων κατά το χρονικό διάστημα 1897-1903. Πριν επιστρέψει στην Ιταλία εξέδωσε ένα βιβλίο για την ιστορία της κρητικής χωροφυλακής με τίτλο: «Η οργάνωση της κρητικής χωροφυλακής από τους Ιταλούς καραμπινιέρους και ιστορικά σημειώματα για τη διεθνή δύναμη κατοχής της Κρήτης 1897-1903». Το βιβλίο, το οποίο τυπώθηκε στο τυπογραφείο του Σακελλάριου στην Αθήνα το 1903, περιέχει σημαντικές πληροφορίες τόσο για την ίδρυση της κρητικής χωροφυλακής όσο και για τη δράση των Μεγάλων Δυνάμεων εκείνη την εξαετία.
Η πρώτη χωροφυλακή, λοιπόν, δημιουργήθηκε το 1897 από μια διεθνή δύναμη, η οποία αποτελούταν από τους ναύτες των Μεγάλων Δυνάμεων, τους Μαυροβούνιους στρατιώτες, τους Ιταλούς καραμπινιέρους και τους Τούρκους χωροφύλακες. Η ανάγκη δημιουργίας διεθνούς δύναμης χωροφυλακής, σύμφωνα με τον συγγραφέα, ήταν η αναξιοπιστία της τουρκικής χωροφυλακής, η οποία δεν συμμορφωνόταν με τις υποδείξεις των διοικητών των Μεγάλων Δυνάμεων όταν οι αξιόποινες πράξεις αφορούσαν μουσουλμάνους Κρήτες. Αυτή η μεροληψία και αναποτελεσματικότητα οδήγησε στην απόλυση των Τούρκων χωροφυλάκων και την πρόσληψη 40 Αλβανών μισθοφόρων για να συνεργαστούν με τους άνδρες της διεθνούς δύναμης. Οι απολυμένοι Τούρκοι χωροφύλακες στάλθηκαν στο Ηράκλειο.
Η αλλαγή της διοίκησης του στόλου των Μεγάλων Δυνάμεων έφερε ανακατατάξεις και στη χωροφυλακή. Ο Ιταλός ναύαρχος Κανεβάρο έδωσε τη θέση του στον Γάλλο Ποτιέ, ο οποίος έφερε Γάλλους χωροφύλακες. Παρόλα αυτά όλοι οι ναύαρχοι συμφώνησαν ότι η διοίκηση της διεθνούς δύναμης της χωροφυλακής θα δινόταν στον Ιταλό λοχαγό των καραμπινιέρων, Κραβέρι. Μετά τη σφαγή της 25ης Αυγούστου 1898 στο Ηράκλειο αποφασίστηκε η δημιουργία δύναμης πολιτοφυλακής με Κρήτες μουσουλμάνους και χριστιανούς, οι οποίοι θα συνυπηρετούσαν με Ιταλούς, Άγγλους, Γάλλους και Ρώσους χωροφύλακες ανάλογα με τον τομέα (Ιταλοί στα Χανιά, Ρώσοι στο Ρέθυμνο, Άγγλοι στο Ηράκλειο και Γάλλοι στο Λασίθι). Στους άνδρες αυτούς δόθηκαν ειδικές στολές με το εθνόσημο της χώρας που διοικούσε τον κάθε τομέα, ενώ ήρθαν από την Ιταλία υπαξιωματικοί των καραμπινιέρων για να τους εκπαιδεύσουν. Τη διοίκηση της πολιτοφυλακής είχε ο εκάστοτε διοικητής του τομέα.
Τον Μάιο του 1899 αποφασίστηκε από τον Πρίγκιπα Γεώργιο η δημιουργία ενός ενιαίου σώματος χωροφυλακής, με τη συνδρομή των Ιταλών καραμπινιέρων. Έτσι, προσλήφθηκαν και εκπαιδεύτηκαν 1400 Κρητικοί (χριστιανοί και μουσουλμάνοι), δημιουργώντας την πρώτη κρητική χωροφυλακή με διοικητή τον λοχαγό Κραβέρι, ο οποίος το 1900 μετατέθηκε στην Ερυθραία και τη θέση του πήρε ο κόντε Καπρίνι. Η κρητική χωροφυλακή ανέλαβε τη φρούρηση των φυλακών, την αστυνόμευση των πόλεων και της υπαίθρου, τον έλεγχο των λιμανιών, ενώ ταυτόχρονα είχε και ένα μουσικό σώμα.
Αξιοσημείωτο γεγονός αποτέλεσε η επίσκεψη του διαδόχου του ελληνικού θρόνου, πρίγκιπα Κωνσταντίνου στα Χανιά τον Ιανουάριο του 1903, ο οποίος επιθεώρησε τα κτήρια και τους χωροφύλακες εκφράζοντας τον θαυμασμό του. Επίσης, η προσφιλής έκφραση του Πρίγκιπα Γεωργίου για την κρητική χωροφυλακή ήταν: «H δική μου χωροφυλακή». Ο συγγραφέας σταματά την αφήγηση της ιστορίας της κρητικής χωροφυλακής όταν στις 15 Σεπτεμβρίου 1903 ανέλαβε τη διοίκηση ο λοχαγός Ευγένιος Μόνακο.
