Η ηθική χρεοκοπία των Ευρωπαίων

Στις ειδήσεις ακούστηκε ότι, αν εδραιωθεί η εκεχειρία στη Συρία, θα μειωθούν οι πρόσφυγες, αφού θα γυρίσουν στα σπίτια τους. Αυτό δεν ευσταθεί. Πρώτον για τους περισσότερους σπίτια και επιχειρήσεις είναι πλέον σωρός ερειπίων, άρα πού να γυρίσουν; Δεύτερον ποιος από αυτούς τους ανθρώπους θα εμπιστευθεί μία τέτοια εκεχειρία χωρίς να φοβάται ότι μετά από λίγο καιρό θα αναγκαστεί να ξαναγίνει πρόσφυγας;
Καθένας από εμάς μπορεί να συνειδητοποιήσει τη δραματική θέση αυτών των ανθρώπων μπαίνοντας στη θέση τους. Δεν είναι οικονομικοί μετανάστες από φτωχές χώρες που στο κάτω – κάτω έχουν συνηθίσει στην ταλαιπωρία στους δρόμους και στην πείνα. Ηταν, αν όχι πλούσιοι, οπωσδήποτε σε μια καλή θέση, με όλες τους τις ανέσεις, οι οποίοι αναγκάστηκαν με έναν μπόγο στα χέρια, χωρίς ούτε μία αλλαξιά ρούχων, ούτε τίποτα από ό,τι είχαν, να περιφέρονται. Χωρίς δυνατότητα για ζωή, για ξεκούραση. Χωρίς μπάνιο, χωρίς ένα γεύμα από αυτά που απολάμβαναν κάποτε σπίτι τους.
Αφήστε όλα όσα έχετε στα ζεστά σπίτια σας και ελάτε στη θέση τους. Με το αίσθημα ότι ποτέ πλέον δεν θα αποκτήσουν ό,τι είχαν ή θα πρέπει να εργαστούν για χρόνια εξαρχής για να φτιάξουν πάλι τη ζωή τους.
Είδαμε εικόνες στις ειδήσεις με καθηγητές Πανεπιστημίων, γιατρούς, δικηγόρους κ.λπ. και ειλικρινά μακαρίζουμε την τύχη μας που δεν είμαστε στη θέση τους.
Και έχουμε την ίδια ώρα τους κάργα… Ευρωπαίους και πολιτισμένους σε άλλα κράτη, να παίρνουν τα χρήματα και τα τιμαλφή των προσφύγων, να τους κακομεταχειρίζονται κ.λπ.
Αυτοί έχουν χρεοκοπήσει πλέον και όχι εμείς.