Η ηθική των καταλήψεων

Κύριε διευθυντά,
επιτρέψτε μου να πω λίγα λόγια για την ηθική διάσταση των καταλήψεων. Από νομικής άποψης, νομίζω πως δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα, όλα είναι αυτονόητα.
Οταν ένα κτήριο, ιδιωτικό ή δημόσιο, βρίσκεται για πολύ καιρό και φανερά για όλους παρατημένο από τον ιδιοκτήτη του και μια ομάδα ανθρώπων του κάνει κατάληψη με σκοπό να αναπτύξει εκεί μέσα δραστηριότητες που ωφελούν ανθρώπους που, ίσως, τις έχουν ανάγκη, θα μπορούσε κανείς να πει πως η κατάληψη είναι μεν παράνομη αλλά βοηθάει ανθρώπους και στην ουσία δεν βλάπτει κανέναν, άρα μπορεί ο ιδιοκτήτης, και η κοινωνία γενικά, να ανεχτούν την παραβίαση του νόμου.
Ως εδώ όμως. Ως το σημείο που ο νόμιμος ιδιοκτήτης θέλει να κάνει νόμιμη χρήση της ιδιοκτησίας του που βρίσκεται υπό κατάληψη και αυτοί που κάνουν την κατάληψη αρνούνται να την εγκαταλείψουν διότι δεν εγκρίνουν ιδεολογικά το είδος χρήσης που πάει να κάνει. Εχουν τότε αυτοί που κάνουν την κατάληψη ηθικά το δίκιο με το μέρος τους; Μπορεί δηλαδή κάποιος γιατί θεωρεί πως είναι φορέας μιας ανώτερης αλήθειας να την επιβάλλει σε άλλους; Με την ίδια λογική θα μπορούσε ο καθένας που νομίζει πως έχει να κάνει πιο ηθική χρήση στο σπίτι κάποιου αλλού, να τον βγάλει με το ζόρι από το σπίτι του για να μπει ο ίδιος. Δεν υπάρχει ούτε νομική ούτε ηθική διαφορά μεταξύ του να βγάλεις κάποιον από το σπίτι του και του να μην τον αφήσεις να μπει.
Επίσης, όταν λέει κάποιος «κάτω τα χέρια από την κατάληψη μας», δεν εκφράζει τίτλους ιδιοκτησίας; Από πού αλήθεια τους απέκτησε; Δεν είναι φασισμός όταν κάποιος λέει το δικό σου είναι δικό μου, γιατί η ιδεολογία μου είναι σωστή και η δικιά σου είναι λάθος; Αυτό δεν έκανε και ο Στάλιν;
Γιώργος Κιαγιάς

Υ.Γ. Κάποιοι αντιεξουσιαστές που θα διαβάσουν το κείμενο αυτό θα πουν πως δεν αναγνωρίζουν τον θεσμό της ιδιοκτησίας και έτσι δεν τους αφορά και το κείμενο. Μαζί τους λοιπόν. Τότε μπορεί και το κράτος και το Πολυτεχνείο και η ομάδα πιγκ πογκ, και το εθνικό τσίρκο, ο Ερντογάν με τους γαμπρούς του, εγώ και οι φίλοι μου και όποιος άλλος θέλει, να έρθουν όλοι στον λόφο Καστέλι και να κάνουν χρήση των κατειλημμένων κτηρίων, εφόσον δεν ανήκουν σε κανέναν, ανήκουν το ίδιο σε όλους. Θα υπάρξει βέβαια συνωστισμός, αλλά μετά από έντονους καβγάδες και πολλές μπουνιές θα ξεκαθαρίσει το τοπίο.