Η Κακία και ο Μαμωνάς…

Αυγάτισαν και σήμερα οι κόποι της μυθικής Αρχόντισσας με το προσωνύμιο της Κακίας, σαν στύλωσε περιχαρής το βλέμμα στο πλήθος που διάβαινε την είσοδο της και ακολουθούσε την φαρδιά στράτα που ανοίγονταν εμπρός του.
Φορτωμένοι όλοι με δώρα πανάκριβα, στολίδια και χλιδή και με εφόδια τις συμβουλές της μοχθηρής πλανεύτρας – φιλαυτία, εγωκεντρισμό, αριβισμό – βάδιζαν βιαστικά σε τούτη τη φαρδιά στράτα.
Στην άλλη άκρη του δίστρατου, η ρακένδυτη η Αρετή, κοίταγε με φανερή απελπισία, τους μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού οπαδούς της.  Με έντονη τη φτώχεια και την ανέχεια και με εφόδια τις συμβουλές της Αρετής – εντιμότητα,  αλληλεγγύη, αγάπη –  βάδιζαν εκείνοι με κόπο πολύ στη στενή και ακανθόσπαρτη όσο και ανηφορική τη στράτα που ανοιγόταν μπρος στα μάτια τους.
Παράλληλοι οι δρόμοι του χλιδάτου πλήθους της Κακίας και των λιγοστών ρακένδυτων οπαδών της Αρετής.  Αλαλάζοντας οι μεν, στενάζοντας οι δε, δυο κόσμοι τόσο κοντινοί και τόσο μακρινοί…
Είχε φροντίσει η Κακία να συνάψει σχέση στενή με την υστερόβουλη θεότητα του Μαμωνά, σε εποχή που χάνεται στις χρονοθίνες του παρελθόντος.
Κι ο Μαμωνάς, αντάμειψε τη φιλία της κι έθεσε άφθονο χρυσό στη διάθεση της φθονερής Κακίας, που τον μοίραζε απλόχερα εκείνη στους οπαδούς της.
Από την άλλη, η Αρετή, συντροφιασμένη με πρόγονους του πυθαρόβιου σοφού –του Διογένη- έδινε στους λιγοστούς της οπαδούς πλέρια τα ψυχικά χαρίσματα που’ διναν νόημα στην ύπαρξη την ανθρωπίσια…
…Πέρασαν εποχές, χρόνοι, αιώνες και χιλιετίες και το γαλαζόθωρο το άστρο μας η Γη, γιόμισε ασφυκτικά με υπάρξεις ανθρώπινες διαιρεμένες σε φυλές, εθνότητες, κράτη.  Και οι οπαδοί της Κακίας και του Μαμωνά με πλέριο το χρυσό στις αποθήκες, έγιναν δυνατοί, πλάτειασαν κι εξελίχθηκαν σε εθνότητες ισχυρές, δυνάστες των οπαδών εκείνων της Αρετής.  Σε πρώτο κάλεσμά τους στην πολεμοχαρή θεότητα του Άρη, εκείνος σίμωσε κι έγινε “αδερφοχτός” με δαύτους,     με πλέρια τα πολεμικά εφόδια, τόξα και δόρατα αρχικά, όπλα πανίσχυρα και φλογοβόλα στη συνέχεια, που εξελίχτηκαν εις τη δική μας εποχή σε όπλα πυρηνικά, αρκετά για να αφανίσουν τους λιγοστούς κι αδύναμους οπαδούς της Αρετής μα και τους ίδιους στην υστεριά, καθώς εκείνα τα πυρηνικά σαν ξαμοληθούν, δεν κάνουν διακρίσεις σε φίλους και εχθρούς, σε πολέμιους και ειρηνόφιλους.
…Και φτάσαμε στον 21ο αιώνα –κατά το χωρισμό του χωροχρόνου με τα ανθρώπινα μετράδια- με τους οπαδούς της Κακίας και του Μαμωνά να διαφεντεύουν τους λιγοστούς κι αδύναμους τους οπαδούς της Αρετής.  Δυνάμεις δυσανάλογες, αντίρροπες, αντιμαχόμενες.  Αδύναμες οι θεότητες της Αγάπης, της Υπομονής και της Ελπίδας – που πλαίσιωναν την Αρετή και τους οπαδούς της – ν’αντιπαλέψουν τον Άρη, την Κακία, τον Μαμωνά…
Κρατάει την ανάσα του το Σύμπαν, μέχρι ν’ ανάψει η μοιραία θρυαλλίδα απ’ το στρατόπεδο των οπαδών της Κακίας, για να μεταμορφώσει σε Σόδομα και Γόμορα τον προικισμένο και γαλαζόθωρο πλανήτη μας, τη Γη…
…Είναι απλά, θέμα χρόνου!…