«Κακός είναι ο άνθρωπος που του αρέσει να ντροπιάζει τους άλλους»
Φ. Νίτσε
Η Kακία είναι η Ελληνίδα θεότητα της κακίας, της αµαρτίας και του εγκλήµατος. Απεικονιζόταν ως µαταιόδοξη, παχουλή και υψηλά καλλωπισµένη γυναίκα. Σύµφωνα µε τους γνωστικιστές, η Κακία πιστεύεται ότι είναι το παιδί του πρώτου αγγέλου και της Αυθάδειας. Τα αδέρφια της ήταν ο Ζήλος, ο Φθόνος, οι Ερινύες και η Επιθυµία. Η κακία προσπάθησε να πείσει πολλούς ανθρώπους να γίνουν κακοί, αλλά ο πιο διάσηµος πειρασµός της ήταν αυτός του Ηρακλή, ένας από τους πιο γνωστούς θεϊκούς ήρωες της ελληνικής µυθολογίας. ‘’Λόγος ή πράξη που δείχνει έχθρα και αποσκοπεί στο να πληγώσει τον άλλον’’, αυτός είναι ο ορισµός της κακίας.
Πολλές φορές ακούµε και ίσως και εµείς λέµε τι φράση « αυτός είναι κακός άνθρωπος». Η έννοια του κακού όµως δεν είναι µια υποκειµενική ή σχετική έννοια. Η έννοια του κακού είναι µια έννοια πολύ συγκεκριµένη και χαρακτηρίζει συγκεκριµένο τύπο ανθρώπου. Κακοί θα µπορούσε να πει κανείς, ότι είναι και οι εγκληµατίες, οι κλέφτες, οι βιαστές, οι δολοφόνοι, αλλά κακοί είναι και όλοι αυτοί που κάνουν αθόρυβα κακό στους άλλους. Οι πραγµατικά κακοί άνθρωποι όµως, είναι εκείνοι που µε απόλυτη συνείδηση, βρισκόµενη σε απόλυτα ήρεµη και λογική κατάσταση, αποφασίζουν να κάνουν έναν άλλον άνθρωπο να νοιώσει άσχηµα, να τον πικράνουν ή να τον προσβάλουν.
Αυτοί που ελαφρά τη καρδία πληγώνουν, είτε µε λόγια, είτε µε πράξεις, όσους είναι δίπλα τους και όσους σχετίζονται µε αυτούς. Αυτά τα λόγια και αυτές οι πράξεις, δεν είναι απαραίτητο να είναι κάτι σηµαντικό, τις περισσότερες φορές είναι κάτι που λέγεται σε µια απλή κουβέντα, που όµως έχει σκοπό να µειώσει, να στεναχωρήσει και να φέρει σε δύσκολη θέση τον άνθρωπο που έχουν απέναντι τους. Κακοί είναι αυτοί οι οποίοι καταφέρνουν χτυπήµατα µόλις βρούν χώρο για να πληγώσουν έναν συνάνθρωπο τους.
Αυτοί που λειτουργούν µόνο µε το εγώ, αδιαφορώντας για τα συναισθήµατα του άλλου, αυτοί που παριστάνουν τους φίλους µπροστά σου, αλλά πίσω σου µιλάνε µε όχι όµορφα λόγια. Αυτοί λοιπόν, είναι οι πραγµατικά κακοί άνθρωποι. Όλοι οι υπόλοιποι έχουν µια δικαιολογία. Είτε η δικαιολογία αυτή είναι µια ψυχική ασθένεια, είτε φόβος, είτε απειλή, είτε προφύλαξη. Χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει σε αυτούς τους ανθρώπους είναι η δειλία και είναι ακριβώς αυτό που τους κάνει τους χειρότερους του είδους των κακών. Όλα τα σοβαρά προβλήµατα του κόσµου οφείλονται σε αυτό το είδος ανθρώπων. Το κακό που κάνουν, αν και «µικρό», είναι ανυπολόγιστο, όταν σκεφτεί κανείς ότι, από τα µικρά ξεκινούν τα µεγάλα και αθεράπευτα νοσήµατα µιας κοινωνίας. Η προσπάθεια να αλλάξουµε τον κόσµο δεν είναι ένα φιλοσοφικό θέµα σπουδαίας συζήτησης ή δύσκολων έργων, είναι µια απλή κατανόηση της εντολής «µην κάνεις ό,τι δε θες να σου κάνουν».
Σε κάθε περίπτωση, όταν αρχίσουµε να σκεφτόµαστε το διπλανό µας, όταν πάψουµε να είµαστε έστω και στιγµιαία κακοί άνθρωποι θα δούµε ότι όλα θα αλλάξουν µαγικά, πρώτα µέσα µας και έπειτα γύρω µας. Γιατί είναι δύσκολο να θεραπευτεί µια ασθένεια τόσο σοβαρή, όπως η κακία, όταν δεν έχει προβλεφθεί για αυτή µια φαρµακευτική αγωγή.
