Οι Κυριακές και τα καταστήματα

Κύριε διευθυντά,
θυμάμαι ότι τη δεκαετία του ’70 κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού τα καφενεία ήταν εκ περιτροπής κλειστά! Δεν μπορώ να ξεχάσω ότι οι γυναίκες των συναδέλφων του πατέρα μου καφετζήδων, όταν περνούσαν από το καφενείο μας “Τα Κεραμειά” στην περιοχή της γεφυροπλάστιγγας, να λένε στον πατέρα μου, τότε πρόεδρο καφεπωλών: Να έχεις την ευχή μας Αντρεάκι που η οικογένεια μας λίγες φορές το χρόνο βλεπόμαστε κ πάμε κάνα μπάνιο!
Είχε βλέπετε πρωτοστατήσει το “Αντρεάκι” στην προσπάθεια να κλείνουν εκ περιτροπής τα καφενεία τις Κυριακές. Η εξέλιξη όμως της αγοράς είναι τέτοια ώστε λίγοι να καθορίζουν, ή μάλλον να εξαναγκάζουν, όχι μόνο τους καφετζήδες αλλά γενικά τους επαγγελματίες εμπόρους και εργαζόμενους να γυρίσουν πίσω… πολύ πίσω! Πιστεύω ότι αυστηρά στις τουριστικές περιοχές (με τη συνεργασία των Συλλόγων Εργαζομένων, των Εμπορικών Συλλόγων και φορέων) τα καταστήματα μπορούν να λειτουργούν τις Κυριακές. Ο εργασιακός μεσαίωνας είναι προ των πυλών και η οικογενειακή επαφή για μεγάλη μερίδα του κόσμου θα ελαττωθεί! Εγώ πάντως την καθιερωμένη βόλτα στους ηλικιωμένους γονείς μου τις Κυριακές δεν την διαπραγματεύομαι!
Περί το 2001, μαζί με αρκετούς τότε συναδέλφους δημοτικούς συμβούλους Χανίων, αντιτάχθηκα στην πρόταση ενοικίασης – ξεπουλήματος των Αγίων Αποστολων. Είπα τότε στο Δ.Σ. πως είναι θεία οικογενειακή προσφορά και Ποιοτητα ζωής (όπως έλεγε τότε ο κ. Σημίτης) να κλείνω το καλοκαίρι στι 1.30 το μεσημέρι το κατάστημα, να παίρνω τα μικρά παιδιά για μπάνιο στους Αγίους Απόστολους, μετά να ξεκουραζόμαστε και να το ανοίγω πάλι στις 6 το απόγευμα. Να αντισταθούμε λοιπόν και σήμερα γιατί η ζωή είναι μικρή και οι ανθρώπινες υποχρεώσεις τεράστιες!
Σίγουρα είμαστε θύματα πολιτικών αποφάσεων και επιλογών των πολιτικών που ήθελαν να αποφεύγουν το πολιτικό κόστος και επέλεξαν να είναι ευχάριστοι κι όχι χρήσιμοι! Ευθύνες όμως έχουμε και εμείς που πάντα θέλαμε και θέλουμε να μας χαϊδεύουν τ’ αυτιά!