Η κληρονοµιά της 25ης Μαρτίου

Η 25η Μαρτίου, όπως είναι παγκοίνως γνωστό, είναι άρρηκτα συνδεδεµένη µε την Επανάσταση του 1821. Και η Επανάσταση µε τον αγώνα των Ελλήνων µε µπόλικο αίµα χυµένο για αποτίναξη του πολυετούς τουρκικού ζυγού, ελευθερία, ανεξαρτησία.
Σκέφτοµαι, λοιπόν, την κληρονοµιά εκείνης της γενιάς προς τις κατοπινές της και τη δικιά µας. Βαρύ και ανεξόφλητο το χρέος που µας άφησαν, καθώς πολέµησαν στα πεδία των µαχών και της διπλωµατίας για την απελευθέρωση της πατρίδας˙  τους αγώνες τους, όµως, το ξέρουµε καλά πως έρχονται, από καιρού εις καιρόν, να εκµεταλλεύονται συµφεροντολόγοι και λαοπλάνοι, πολιτικά και οικονοµικά δυνατοί εις βάρος των ασθενέστερων.
Και σε ό,τι αφορά τη συγκαιρινή µας κοινωνία, µολονότι γίνεται πολύς λόγος για έµπρακτη διασφάλιση και προστασία από το κράτος των βασικών ανθρωπίνων δικαιωµάτων και των πολιτικών ελευθεριών των πολιτών, στην πράξη η ελευθερία των µελών του κοινωνικού συνόλου καθηµερινά δοκιµάζεται αβοήθητη.
∆οκιµάζεται, γιατί, κατά τη γνώµη µου, φτάσαµε από το ένα άκρο στο άλλο. ∆ηλαδή από την εξωγενή σκλαβιά ήλθαµε εν γνώσει µας στην κατάχρηση της ελευθερίας˙ κατάχρηση, η οποία  οδηγεί συχνά σε καταπάτηση των ατοµικών και κοινωνικών δικαιωµάτων των πολιτών, σε κηρύγµατα φανατισµού, σε µισαλλοδοξία, σε βία.
Σε ό,τι αφορά το φανατισµό, ο καθένας µας γνωρίζει πώς διχάζει τις κοινωνίες. Η δε µισαλλοδοξία δεν αφήνει τους ανθρώπους να σκέφτονται καθαρά και να δρουν µε γνώµονα το κοινωνικό συµφέρον και δι’ αυτού να φτάνουν στην επίτευξη της προσωπικής τους προόδου. Σχετικά µε τη βία, όλοι βλέπουµε πως απαντάται είτε µε τη µορφή αντίδρασης των συµπολιτών µας στην κρατική εξουσία, είτε ως µέσο καταστολής τυχόν εξεγερµένων µελών της κοινωνίας µας.
Και κλείνοντας, ας µου επιτραπεί να σας θυµίσω την και αλλαχού διατυπωθείσα πίστη µου. Μια κοινωνία προκόβει οσάκις είναι ελεύθερη. Και είναι ελεύθερη όταν δεν σταµατά στιγµή ο αγώνας όλων των πολιτών για το κοινό καλό, για την ουσιαστική κοινή ελευθερία, για την αληθινή και µε σεβασµό στους άλλους δηµοκρατία, για την αδέκαστη δικαιοσύνη και για την πανανθρώπινη ειρήνη δίχως εκδηλώσεις βίας και χωρίς οι κοινωνικοπολιτικά ισχυροί να καταπιέζουν ή να έχουν ως υποπόδιο τις χαµηλότερες λαϊκές τάξεις. Τότε θαρρώ ότι και τα κόκκαλα των αγωνιστών του 1821 θα αναπαύονται µε ικανοποίηση για τους επιγόνους τους…