Η θαυµαστή ζωή της Παναγίας µας αρχίζει από τον Ευαγγελισµό.
Μια ζωή χαράς και λύπης, µια ζωή που κυριαρχεί το θαύµα και η φανέρωση του Παντοδύναµου Θεού µε τη θαυµαστή προστασία του. Ο Ευαγγελισµός, η υπερφυσική γέννηση του Χριστού, τα πολλά θαύµατα που έγιναν µπροστά της, η Σταύρωση, η Ανάσταση, η Ανάληψη, η Πεντηκοστή, η ίδρυση της Εκκλησίας, όλα τα παρακολούθησε µε κάθε λεπτοµέρεια. Τι αποµένει τώρα; ∆εν αποµένει παρά η αναχώρηση από τον µάταιο τούτο κόσµο. Και ιδού αγγελιοφόρος Κυρίου φέρνει το µήνυµα ότι εντός τριών ηµερών αναχωρεί η Θεοτόκος για τον Ουρανό.
Σπεύδει σε ετοιµασία όλων των απαραίτητων και ξαπλωµένη στην νεκρική κλίνη παρέδωσε την Άγια ψυχή της. Η Καινή ∆ιαθήκη όπως δεν αναφέρει τίποτα για την γέννησή της, έτσι δεν αναφέρει τίποτε για την Κοίµηση της. Ο,τι γνωρίζουµε το έχοµε από την παράδοση της Εκκλησίας µας. Οι Αγιογράφοι από νωρίς µε σεβασµό και ευλάβεια παριστάνουν το ιερό εκείνο γεγονός και ιδιαίτερα τον Κύριο να κρατά στα χέρια του την Άγια ψυχή της παρουσία Αποστόλων.
Συγκεντρώνονται οι Απόστολοι στο χωριό Γεσθηµανή και προπέµπουν το Σώµα της Παναγίας. Ο θάνατος της Παναγίας µας έγινε διάβαση κλίµακα και γέφυρα για µια ακόµη φορά από τα κάτω προς τα άνω, από τα γήινα προς τα ουράνια, από τα µάταια προς τα αιώνια και άφθαρτα, από τις πίκρες και θλίψεις της προσωρινής τούτης ζωής µας στη γλυκύτητα της ουράνιας ζωής µας. Είναι η Μητέρα της ζωής της χαράς. Μητέρα όλων µας.
Η Κοίµηση της Παναγίας µας είναι για όλους µας πηγή χαράς και ευφροσύνης. Νοερώς ας µεταφερθούµε και ας περιστοιχίσουµε το Άγιο Σώµα της. Εµείς ως παιδιά της ας πάρουµε την ευλογία της και την χάρη της «ως τιµιωτέρα των Χερουβείµ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείµ» διότι «πολύ ισχύει δέησις Μητρός προς ευµένειαν ∆εσπότου».
