[Η άποψη για ίδρυση της Εκκλησίας της Ρώμης από τον Απόστολο Πέτρο και ο σταυρικός θάνατός του εκεί είναι όχι απλώς αμφιλεγόμενη, αλλά, εντελώς, αστήρικτη ιστορικά].
Την Τετάρτη 21-06-2017, στον περικαλλή, επιβλητικό και καθαρότατο Ι. Ναό των κορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Χανίων και σε φιλόξενο χώρο αμέσως μετά τη νότια είσοδο του Ναού, η Βυζαντινή χορωδία του Συνδέσμου Ιεροψαλτών Νομού Χανίων “Γεώργιος ο Κρής” έκανε την τελευταία πρόβα – προετοιμασία της, υπό την άριστη διεύθυνση του χοράρχη και πρωτοψάλτη του Ναού κ. Δημήτρη Κυττάκη.
Λίγο πριν από την έναρξη της χορωδίας μας, έριξα μια ματιά στον πανέμορφο και ιερό εσωτερικό χώρο του Ναού: οι αλλαγές που συντελέστηκαν εν τω μεταξύ ομόρφυναν και μεγάλυναν ακόμη περισσότερο τον ιερό χώρο του Ναού κι ο νους μου έτρεξε και πήγε στον σεβαστό μου, τον πανάξιο κι ακούραστο -επί τόσο πολλά χρόνια!!- πατέρα Ιωάννη Μαστοράκη, τον πρεσβύτερο ιερέα του Ναού. Εντυπωσιάστηκα, συν τοις άλλοις, με τους πανέμορφους και επιβλητικούς κίονες του Ναού και περισσότερο με τις καινούργιες κι αριστουργηματικές αγιογραφίες, ένθεν κι ένθεν των δύο αναλογίων των ιεροψαλτών και σε όλο το ύψος των τειχών, με αξιοσημείωτες παραστάσεις από τον βίο και τα έργα των κορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Ωστόσο, ιερό δέος διαπέρασε την ψυχή μου στο αντίκρισμα της αγιογραφικής παράστασης της σταύρωσης [ανάποδα] του Αποστόλου Πέτρου, με τους ιερούς πόδας του προς τα επάνω. Και, ακριβώς, πάνω από τους πόδας του Απ. Πέτρου απεικονίζονταν διάφορα δημόσια κτίρια της εποχής εκείνης, ωστόσο, ξεχώριζε το γνωστό “Κολοσσαίο” της αρχαίας Ρώμης!
-Πρέπει να ξεκαθαριστεί εξαρχής, ότι τυγχάνω παντελώς ανίδεος περί την αγιογραφική τέχνη και, συνακόλουθα, δεν μού επιτρέπεται να κάνω οποιαδήποτε κριτική ή αποτίμηση του πνευματικού έργου, σεβόμενος στο έπακρο την ελευθερία και το πρόσωπο των αγιογράφων που φιλοτέχνησαν τον Ναό. Γνώριζα από παλιά, ότι πίσω από την τίμια και αγία Τράπεζα του Ι. Ναού, Ανατολικά, υπήρχε εικονογραφημένη ή αγιογραφημένη από σεβαστές αδελφές της Ι. Μονής της Χρυσοπηγής, η “ΠΛΑΤΥΤΕΡΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ”, που συγκινεί τα πλήθη των πιστών.
Μολαταύτα, δεν μπορώ να διανοηθώ τη σημασία της ύπαρξης του «Κολοσσαίου» της Αρχαίας Ρώμης, άνωθεν των ποδών του εσταυρωμένου Αποστόλου Πέτρου: ΔΙΟΤΙ, ύστερα από προσεκτική μελέτη των κειμένων της Καινής Διαθήκης, των Πράξεων των Αποστόλων, των Επιστολών του Αποστόλου Παύλου, των ιερών Ευαγγελίων,
των Επιστολών Πέτρου και Ιωάννη,
ακόμη και της Αποκάλυψης του Ιωάννη, Ο Υ Δ Ε Μ Ι Α νύξη ή αναφορά γίνεται, ότι ο εκ των κορυφαίων Απόστολος Πέτρος επισκέφθηκε και δίδαξε στη Ρώμη και ότι θανατώθηκε εκεί [Ρώμη] με σταύρωση. Και επειδή δεν έχω την ευλογία να είμαι θεολόγος -μακάρι να ήμουνα- προσπάθησα και βρήκα περισσότερες πληροφορίες για το αν ο Απ. Πέτρος επισκέφθηκε και δίδαξε τον Θεανθρώπινο Λόγο στην αρχαία Ρώμη, αν αυτός ίδρυσε την Εκκλησία της Ρώμης κι αν σταυρώθηκε στη Ρώμη για τον Θεάνθρωπο Χριστό. Κατέφυγα σε μια αυθεντική ομιλία [1989] του αειμνήστου πια [+ 2012] κι εξόχου Γρεβενιώτη Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. Στέργιου Ν. Σάκκου, διαπρύσιου κήρυκα του Λόγου του Θεού και, βέβαια, βρήκα τις απαντήσεις που βασίζονται σε αγιογραφικά κείμενα και την Ι. Παράδοση.
Πρέπει να τονιστεί, ότι δεν υπάρχει καμιά πρόθεση κριτικής ή έλλειψη σεβασμού των άλλων θρησκευτικών Εκκλησιών και των όποιων απόψεων και δοξασιών τους, ωστόσο, η παρούσα εργασία έχει σκοπό την παράθεση κι αποκατάσταση της ιστορικής πραγματικότητας κι αλήθειας. Ο Καθηγητής της Θεολογικής του Α.Π.Θ. στην ομιλία του ήταν ξεκάθαρος: «Η άποψη -παπική κυρίως- ότι ο Απόστολος Πέτρος ίδρυσε την Εκκλησία της Ρώμης είναι όχι απλώς αμφιλεγόμενη, αλλά, παντελώς, αστήρικτη ιστορικά: άλλωστε, ουδέποτε επισκέφθηκε ή κήρυξε τον Λόγο του Θεού στη Ρώμη ο Απ. Πέτρος. Ας δούμε κι εξετάσουμε αναλυτικά και με αγιογραφικά κείμενα – εδάφια το όλο ζήτημα.
1.- Ξεκινάμε από τις Πράξεις των Αποστόλων: Εκτός από τη ρητή διαβεβαίωση του Θεανθρώπου Χριστού προς τον Απόστολο Παύλο ότι «ως γαρ διεμαρτύρω τα περί εμού εις Ιερουσαλήμ, ούτω σε δει και εις Ρώμην μαρτυρήσω Πραξ. 23,11», υπάρχουν και άλλες μαρτυρίες για την έλευση του Παύλου στη Ρώμη [Πραξ. 12, 21-28, 13-16, 17-19, 30-31]. Ωστόσο, δεν βρίσκουμε καμιά άμεση και θετική μαρτυρία ότι πήγε στη Ρώμη ο Πέτρος.
2.- Από την Επιστολή του Απ. Παύλου προς Γαλάτας [2, 7-9] ξεκάθαρα φαίνεται ότι υπήρχε καλή συνεργασία μεταξύ Πέτρου και Παύλου και κοινή συμφωνία ο πρώτος, δηλαδή ο Πέτρος να εργάζεται κυρίως σε περιοχές όπου κυριαρχεί το Ιουδαϊκό στοιχείο, ενώ ο Παύλος «εις τα έθνη» [2,9 και 11-14]. Στους στίχους 11, 14 σαφώς γράφεται και λέγεται ότι μετά την Αποστολική Σύνοδο ο Πέτρος δρούσε στα κλίματα -μέρη- της Συρίας και της Παλαιστίνης και, επομένως, δεν ήταν δυνατό να πήγε τότε ο Πέτρος στη Ρώμη.
3.- Στην προς Κορινθίους Α΄ Επιστολή του Απ. Παύλου [1,12. 3,22-9] τρεις φορές μνημονεύεται το όνομα του Πέτρου. Πρόκειται για τιμητικές και φιλικές αναφορές. Οι εσωτερικές μαρτυρίες της Επιστολής αποκλείουν το ενδεχόμενο να έχει επισκεφθεί ο Απ. Πέτρος την Κόρινθο, οπότε -αν είχε επισκεφθεί- θα ευοδωνόταν η πορεία του προς τη Ρώμη. Εξάλλου, συνδυάζοντας την πληροφορία της Α΄ προς Κορινθίους Επιστολής [9,5] του Απ. Παύλου ότι και ο Πέτρος –όπως και οι άλλοι απόστολοι- περιάγουν «αδελφήν γυναίκα» [τις νόμιμες δηλαδή συζύγους τους], με τη μαρτυρία της προς Γαλάτας Επιστολής του Απ. Παύλου [2,7], παρατηρούμε ότι εκείνον τον καιρό ο Απ. Πέτρος περιόδευε τον χώρο της εγγύς Ανατολής, δηλαδή την Παλαιστίνη, Συρία και Αίγυπτο: συνεπώς, δεν βρισκόταν στη Ρώμη.
4.- Η προσεκτική μελέτη της προς Ρωμαίους Επιστολής του Απ. Παύλου ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ πλήρως την υπόθεση ότι η Εκκλησία της Ρωμαϊκής πρωτεύουσας [Ρώμη] συνδέεται με τον Απ. Πέτρο. Αξιοπρόσεκτη είναι η εξομολόγηση του Απ. Παύλου, ότι φιλοτιμείται « ευαγγελίζεσθαι ουχ όπου ωνομάσθη Χριστός [Ρωμ. 15, 20], να κηρύξει δηλαδή το Ευαγγέλιο εκεί που δεν έχει ήδη κηρυχθεί ο Θεανθρώπινος Λόγος. Αυτή η εξομολόγηση του Απ. Παύλου είναι μία τρανή μαρτυρία, ότι προ αυτού κανείς άλλος Απόστολος δεν είχε κηρύξει στη Ρώμη. Αν συνδυάσουμε το περιεχόμενο της προς Ρωμαίους Επιστολής του Απ. Παύλου προς τις σχετικές μαρτυρίες των Πράξεων, αντιλαμβανόμαστε ότι τα πρώτα σπέρματα της πίστεως έφεραν στη Ρώμη μαθητές του Απ. Παύλου από την Ασία και την Ελλάδα. Αυτοί –κυρίως μετά τη θανάτωση στη Ρώμη του Απ. Παύλου- διέδωσαν την πίστη μεταξύ των εθνικών και ιδιαίτερα των προσήλυτων της Ρώμης. Έτσι, αναπτύχθηκε η τοπική Εκκλησία της Ρώμης, η οποία όμως διοργανώθηκε εν συνεχεία από τους συνεργούς του Απ. Παύλου Ακύλα και Πρίσκιλλα, καθόσον οι Ιουδαίοι της Ρώμης, που άκουσαν το κήρυγμα του Πέτρου κατά την Πεντηκοστή, δεν φαίνεται να επέστρεψαν στην πατρίδα τους.
5.- Στις λεγόμενες Επιστολές της αιχμαλωσίας [του Απ. Παύλου στις φυλακές της Ρώμης] Α΄ και Β΄ [ προς Εφεσίους, προς Φιληππησίους, προς Κολασσαείς, προς Εβραίους, προς Φιλήμονα και προς Τιμόθεον Β΄], που ως γνωστόν αυτές γράφτηκαν από τη Ρώμη, δεν υπάρχει καμία αναφορά για τον Απ. Πέτρο και τη σχέση του με την τοπική Εκκλησία. Αυτή η ανεξήγητη σιωπή γίνεται μία εύλογη μαρτυρία, ότι δεν πήγε ποτέ στη Ρώμη ο Απ. Πέτρος.
6.- Η άποψη –κυρίως η παπική- , ότι ο Απ. Πέτρος είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας της Ρώμης, στηρίζεται κυρίως σε πληροφορίες απόκρυφων κειμένων και μάλιστα στις λεγόμενες Ψευδοϊσιδώρειες διατάξεις: Πρόκειται για μια συλλογή κειμένων που έγινε στη Γαλλία κατά…… τον 9ον αιώνα και των οποίων ο συγγραφέας παραμένει άγνωστος! Οι διατάξεις αυτές αποβλέπουν στην ενίσχυση της παπικής Εκκλησίας, παρότι αποδεδειγμένα είναι νόθα κείμενα. Ωστόσο, καθήκον μας είναι να ερευνήσουμε περαιτέρω την Καινή Διαθήκη, ανατρέχοντες στην αρχή των πραγμάτων, δηλαδή στην αποστολική εποχή, κατά την οποία υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είχε πάει στη Ρώμη ο Απ. Πέτρος. Παραταύτα, και όπως παραπάνω είδαμε στις Πράξεις των Αποστόλων, στις Επιστολές του Απ. Παύλου προς Γαλάτας, προς Κορινθίους Α΄, προς Ρωμαίους, καθώς και στις λεγόμενες Επιστολές της αιχμαλωσίας – από τις φυλακές της Ρώμης-, δεν βρίσκουμε πουθενά ιστορικές μαρτυρίες για επίσκεψη του Απ. Πέτρου στη Ρώμη.
7.- Επανερχόμαστε στις σελίδες της Καινής Διαθήκης και στα κείμενα του μαθητή της αγάπης, του Ευαγγελιστή Ιωάννη. Μερικοί ερμηνευτές υπέθεσαν ότι στην Αποκάλυψη του Ιωάννη και συγκεκριμένα στην περικοπή [Αποκ. 11, 3-13 και στο 18,20] γίνεται προφητικός λόγος για το μαρτύριο των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στη Ρώμη. Ο αείμνηστος και αξέχαστος Καθηγητής Θεολογικής του Α.Π.Θ. Στέργιος Ν. Σάκκος, σε ειδική μελέτη του « Ο Πέτρος και η Ρώμη, Α΄Η μαρτυρία της Καινής Διαθήκης» Θεσσαλονίκη 1989, σελ. 75, 78, αποδεικνύει ότι οι υποθέσεις αυτές είναι εντελώς αβάσιμες και αβέβαιες. Σε όλο το βιβλίο της Αποκάλυψης, ο Απ. Ιωάννης εκφράζεται συμβολικά: οι αναφερόμενοι τόποι, τόσο τα «Σόδομα και Αίγυπτο» [Αποκ. 11,8], όσο και «η πόλις Βαβυλών η μεγάλη» [Αποκ. 18,2] είναι σύμβολα που δεν ταυτίζονται αποκλειστικά και μόνο με τη Ρώμη. Ο Απ. Ιωάννης δεν μαρτυρεί το θάνατο του Πέτρου και του Παύλου στη Ρώμη, αλλά το συνεχές μαρτύριο της Εκκλησίας, η οποία συνεχίζει ανά τους αιώνες τη θυσία του Αρχηγού της επάνω στο Σταυρό.
8.- Στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο διασώζεται η πρωταρχική μαρτυρία για το τέλος του Αποστόλου Πέτρου [Ιωάν. 21, 18-19 και Ιωάν. 13, 36]. Τα ανωτέρω χωρία το μόνο που μαρτυρούν είναι ότι ο Πέτρος θα πεθάνει με βίαιο και μαρτυρικό θάνατο προς δόξα του Θεού. Για τον τόπο στον οποίο θα συντελεστεί αυτό το μαρτύριο καμία νύξη δεν υπάρχει, συνακόλουθα δεν έχουμε λόγο να ισχυρισθούμε ότι ο Απ. Πέτρος μαρτύρησε στη Ρώμη.
9.- Μία μαρτυρία του ιδίου του Απ. Πέτρου: κλείνοντας την Α΄ Καθολική Επιστολή του ο Απ. Πέτρος χαιρετίζει τους παραλήπτες γράφοντας: «Ασπάζεται υμάς η εν Βαβυλώνι συνεκλεκτή» [Α΄ Πέτρ. 5,13]. Πολλοί θεολόγοι και ιδιαίτερα παπικοί, επιμένουν ότι Βαβυλώνα ονομάζει συμβολικά ο Απ. Πέτρος τη Ρώμη, από την οποία –λένε- έγραψε την Επιστολή. Ο ισχυρισμός αυτός αποδεικνύεται ανίσχυρος για πολλούς λόγους, καθώς και διότι δεν αναφέρεται πουθενά το όνομα του Απ. Παύλου, παρόλο που η Επιστολή αυτή του Πέτρου απευθύνεται προς τις Εκκλησίες της Μικράς Ασίας, τις οποίες εκείνος [δηλ. ο Παύλος] ίδρυσε ή είχε στην αρμοδιότητά του. Αλλά και στην Β΄ Επιστολή, την οποία έγραψε ο Απ. Πέτρος από τον ίδιο τόπο και μόλις λίγο αργότερα από την πρώτη, κάνει μεν λόγο για το όνομα του Παύλου και επικυρώνει το κήρυγμά του [Β΄ Πέτρ. 3, 16], χωρίς όμως κάποια θερμή αναφορά. Δεδομένου μάλιστα ότι, όταν γράφονται οι Επιστολές του Απ. Πέτρου είχε ήδη μαρτυρήσει ο Απ. Παύλος στις φυλακές της Ρώμης, ήταν δυνατόν να γράφει ο Απ. Πέτρος από τη Ρώμη και να μην απευθύνει έναν στοργικό λόγο παρηγοριάς για τον δάσκαλό τους, που τόσο την χρειάζονταν οι Χριστιανοί της Μ. Ασίας; Η αδικαιολόγητη αυτή σιωπή αξιολογείται ως μαρτυρία κατά του ισχυρισμού ότι η Α΄ Επιστολή Πέτρου γράφτηκε στη Ρώμη.
10.- Η αναφερόμενη Βαβυλώνα είναι η αρχαία Βαβυλών της Αιγύπτου, που βρισκόταν στην περιοχή του σημερινού Καϊρου. Η Βαβυλών του Απ. Πέτρου [Α΄ Πέτρ. 5,13] κατά την αποστολική εποχή αποτελούσε πράγματι κέντρο πολιτικό, στρατιωτικό, αλλά και Ιουδαϊκό. Διαθέτει μάλιστα επαρκή χριστιανική παράδοση, ώστε δίκαια να αναγνωρίζεται ότι η Βαβυλών του Απ. Πέτρου ήταν η Βαβυλών της Αιγύπτου.
11.- Αλλά, περίτρανα αποδεικνύεται η άγνοια του Λόγου του Θεού με τη «στήριξη» του δόγματος για το πρωτείο του πάπα, με την υποτιθέμενη επίσκεψη του Απ. Πέτρου στη Ρώμη, την ίδρυση της Εκκλησίας και τη διαποίμανσή της εκεί. Μολαταύτα, και στην περίπτωση που δεχθούμε ως αληθινή τη λεγόμενη Ρωμαϊκή –όχι εκκλησιαστική- παράδοση, η οποία θέλει τον εκ των κορυφαίων Απόστολο Πέτρο ιδρυτή και πρώτο Επίσκοπο της Εκκλησίας της Ρώμης, δ ι κ α ι ο ύ τ α ι ο πάπας να διεκδικεί κάποιο πρωτείο, ως υποτιθέμενος διάδοχος του Απ. Πέτρου; Είχε, άραγε, ο ίδιος ο Πέτρος τέτοια ιδέα για το πρόσωπό του; Δεν γνώριζε ο Απ. Πέτρος την απάντηση που έδωσε ο Κύριος Ι. Χριστός « δεν γνωρίζετε τι ζητείτε!» στη γυναίκα του Ζεβεδαίου και τα παιδιά τους Ιωάννη και Ιάκωβο; [Ματθ. 20, 19-22]. Αλλά, πρέπει να προστρέξουμε στις άφθονες αγιογραφικές μαρτυρίες που θα μας δείξουν τη θέση του Αποστόλου Πέτρου μέσα στην ομάδα των δώδεκα Αποστόλων.
«Ο συμπαθέστατος, ηρωικός και ενθουσιώδης γιος του Ιωνά, ο αδελφός του Πρωτόκλητου Ανδρέα, πρέπει να ήταν στην ηλικία ο μεγαλύτερος από τους μαθητές του Κυρίου. Τύπος εκφραστικός και δυναμικός, νιώθουμε να μας συγκινεί και να μας εκφράζει πολλές φορές με τις μεταπτώσεις, που τον χαρακτηρίζουν. Διακρίνεται ανάμεσα στους συμμαθητές του για τον αυθορμητισμό και τη θερμότητά του. Συχνά σπεύδει να εκφράσει αυτό, που όλοι σκέπτονται. Δεν φαίνεται, όμως, πουθενά να τού ανέθεσε ο Κύριος κάποια ιδιαίτερη δικαιοδοσία, όπως δεν έκανε και για κανέναν άλλον από τους δώδεκα Αποστόλους. Όλοι είναι «άρχοντες πνευματικοί, υπό Θεού χειροτονηθέντες ουκ έθνη και πόλεις διαφόρους λαμβάνοντες, αλλά πάντες κοινή την οικουμένην εμπιστευθέντες», όπως γράφει ο άγιος Ι. ο Χρυσόστομος. Από κοινού τους ανάθεσε ο Κύριος τη διδαχή και διαποίμανση της οικουμένης όλης, όταν τούς απέστειλε με την εντολή «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη…»
12.- Είναι ώρα να πάμε και στο επίμαχο κι αμφιλεγόμενο σημείο: Όταν κάποτε, σε σχετική ερώτηση του Κυρίου ο Πέτρος ομολογεί τη Θεότητά του, εισπράττει τη μεγάλη υπόσχεση ότι «…. Καγώ δε σοι λέγω ότι συ ει Πέτρος, και επί ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω μου την Εκκλησίαν….. και δώσω σοι τας κλεις της βασιλείας των ουρανών και ό εάν δήσης επί της γης, έσται δεδεμένον εν τοις ουρανοίς, και ό εάν λύσης επί της γης έσται λελυμένον εν τοις ουρανοίς» [Ματθ. 16, 18.19]. Αυτό το χωρίο, στο οποίο αναφέρθηκε και ο πάπας Βενέδικτος κατά την προσλαλιά του στην Κωνσταντινούπολη, το έχουν γράψει οι λατίνοι με χρυσά γράμματα στον τρούλλο της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη: αλλά, εδώ δεν επαινείται ο Πέτρος προσωπικά. Εξαίρεται η ομολογία, που ο ίδιος ο Θεός τού αποκάλυψε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Θεός. Παρόμοια αποκάλυψη είχε δοθεί νωρίτερα στον Ναθαναήλ, ο οποίος επίσης ομολόγησε: « συ ει ο υιός του Θεού [Ιωάν. 1,50], την αδελφή του Λαζάρου [Ιωάν. 11,27].
« Η πίστη στη Θεότητα του Ιησού Χριστού είναι η πέτρα, δηλαδή ο βράχος πάνω στον οποίο οικοδομείται η Εκκλησία, της οποίας θεμέλιο μοναδικό και αναντικατάστατο είναι το πρόσωπο του Θεανθρώπου Κυρίου μας και όχι ο Πέτρος και ούτε κανείς άλλος άνθρωπος: « Θεμέλιον γαρ άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά τον κείμενον, ός εστίν Ιησούς Χριστός» [Α΄Κολ. 3, 11, παράβαλε Εφ. 2,20], θα γράψει ο Απ. Παύλος. Αλλά και ο ίδιος ο Πέτρος με έμφαση θα διακηρύξει τον Ιησού Χριστό ως «λίθον ζώντα» [Α΄Πέτρ. 2,4], τονίζοντας ότι επάνω σ’ αυτό το αγκωνάρι οικοδομούνται οι πιστοί, για να αποτελέσουν τον πνευματικό οίκο της Εκκλησίας. Προφανώς, την πίστη του Πέτρου διαθέτουν και οι άλλοι μαθητές. Γι’ αυτό και σ’ εκείνους ο Κύριος αναθέτει απαράλλακτα την ίδια εξουσία [Ματθ. 18,19]. Και μετά την ανάστασή του ο Κύριος θα δώσει σε όλους τους μαθητές του το άγιο Πνεύμα, για να μπορούν να συγχωρούν τις αμαρτίες, ως δικοί του εντεταλμένοι [Ιωάν. 20,22].
13.- Στους δώδεκα μαθητές, επίσης, αδιάκριτα υπόσχεται ο Κύριος ότι κατά τη Δευτέρα παρουσία του, «όταν καθίση ο υιός του ανθρώπου επί θρόνου δόξης αυτού, καθίσεσθε και υμείς επί δώδεκα θρόνους, κρίνοντες τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ» [Ματθ. 19, 28]. Δεν κάνει κάποια διάκριση στον Πέτρο. Ο ίδιος ο Απ. Πέτρος δεν είχε ποτέ τη συνείδηση ότι σε κάτι υπερτερεί των άλλων Αποστόλων. Γι’ αυτό, στην κοινωνική ζωή της πρώτης Εκκλησίας, τίποτε δεν αποφασίζει μόνος του. Εισηγείται τα θέματα στο σώμα των δώδεκα, όπως κάνουν και όλοι οι άλλοι, και από κοινού [ομοθυμαδόν] λαμβάνονται οι αποφάσεις [Πράξ. 1,15 26, Πράξ. 6, 1 7, Πράξ. 15, 6 19].
Τη συνείδηση της ισότητας του Πέτρου προς τους άλλους μαθητές επιβεβαιώνει η ταπείνωση, με την οποία δέχεται αδιαμαρτύρητα τον έλεγχο από τον Παύλο στην Αντιόχεια. Επειδή η συμπεριφορά του Πέτρου έδινε αφορμή επάρσεως στους εξ Ιουδαίων Χριστιανούς « κατά πρόσωπον αυτώ αντέστην», ιστορεί ο Παύλος [Γαλ. 2,11-14]. « Ο Παύλος επιπλήττει και ο Πέτρος ανέχεται και συμμορφώνεται προς την υπόδειξη», θαυμάζει ο άγιος Ι. ο Χρυσόστομος. Αυτό σημαίνει αγιότητα και συναίσθηση της ιερής αποστολής! Αλλά την ίδια άγια συναίσθηση βλέπουμε και στις επιστολές του Αποστόλου Πέτρου, όπου συστήνεται ως «δούλος και απόστολος Ιησού Χριστού» [Β΄Πέτρ. 1,1]. Απευθύνεται προς τους υφισταμένους του πρεσβυτέρους ως « ο συμπρεσβύτερος» [Α΄Πέτρ. 5, 1]. Αναγνωρίζει στο πλήρωμα της Εκκλησίας, στους απλούς Χριστιανούς, την «ισότιμον ημίν λαχούσι πίστιν» [Β΄Πέτρ. 5,5].
Αυτήν την παρακαταθήκη της ταπεινοφροσύνης κληροδοτεί σε όλη την Εκκλησία ο εκ των κορυφαίων Απόστολος Πέτρος. Αυτό απαιτεί ο Λόγος του Κυρίου: « Φιλείς με; Ποίμαινε τα πρόβατά μου» [Ιωάν. 21, 16
Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος.
