Οι κορυφαίοι Χανιώτες σκόρερ

Ενας λόγος που ο Πλατανιάς αποχαιρέτησε την Σούπερ Λιγκ ήταν και η αδυναμία του φέτος στο σκοράρισμα ειδικά στον α’ γύρο .
Με την ευκαιρία αυτή σκεφτήκαμε να κάνουμε μία ιστορική αναδρομή στους κορυφαίους σκόρερ των χανιώτικων ομάδων στις εθνικές κατηγορίες. Για να είναι όσο πιο αντικειμενική γίνεται αυτή η επιλογή θέσαμε δύο βασικές προϋποθέσεις: να έχουν πετύχει οι παίκτες διψήφιο αριθμό τερμάτων σε μία τουλάχιστον αγωνιστική περίοδο και σε μία από τις 3 κορυφαίες εθνικές κατηγορίες. Και όπως θα δείτε πράγματι οι πλέον σημαντικοί σκόρερ αναφέρονται σε σχετικό πίνακα. Τους κυριότερους από αυτούς προσπαθήσαμε να τους παρουσιάσουμε σε μερικές γραμμές. Υπάρχουν βέβαια κάποιοι όπως ο Μαλαμαδάκης και ο Τρουμπούκης που θα άξιζαν από μόνοι τους ολόκληρο αφιέρωμα αφού είναι οι πρώτοι των πρώτων… Σήμερα παρουσιάζουμε τους κορυφαίους του 20ου αιώνα και στο αυριανό μας φύλλο οι μεταγενέστεροι…

Οι… διψήφιοι σκόρερ

1963-64 Β’ Εθνική
Φελεσάκης 11 (Παγχανιακός)
1968-69 Β’ Εθνική
Δαπόντας 11 (ΑΕΧ)
1969-70 Β’ Εθνική
Δαπόντας 14 (ΑΕΧ)
1970-71 Β’ Εθνική
Τρουμπούκης 14 (ΑΟΧ)
1971-72 Β’ Εθνική
Τρουμπούκης 18 (ΑΟΧ)
1972-73 Β’ Εθνική
Τρουμπούκης 17 (ΑΟΧ)
1973-74 Β’ Εθνική
Τρουμπούκης 21 (ΑΟΧ)
Τζανουδάκης 10 (ΑΟΧ)
1974-75 Β’ Εθνική
Τζανουδάκης 14 (ΑΟΧ)
1975-76 Β’ Εθνική
Φοράκης 15 (ΑΟΧ)
1976-77 Β’ Εθνική
Φοράκης 14 (ΑΟΧ)
Τρουμπούκης 13 (ΑΟΧ)
1978-79 Β’ Εθνική
Αναγνωστάκης 10 (ΑΟΧ)
1981-82 Β’ Εθνική
Μαλαμαδάκης 20 (ΑΟΧ)
1982-83 Β’ Εθνική
Μαλαμαδάκης 17 (ΑΟΧ)
1984-85 Γ’ Εθνική
Μαλαμαδάκης 20 (ΑΟΧ)
1994-95 Γ’ Εθνική
Τσουκάνι 10 (ΑΟΧ)
2001-02 Γ’ Εθνική
Νταγκουνάκης 12 (ΑΕΧ)
2009-10 Γ’ Εθνική
Πάγκαλος 14 (Πλατανιάς)
2010-11 Γ’ Εθνική
Κατσικοκέρης 15+ (Πλατανιάς)
2011-12 Β’ Εθνική
Μαραγκουδάκης 12* (Πλατανιάς)
Ναζλίδης 10* (Πλατανιάς)
2013-14 Α’ Εθνική
Τόρες 11 (Πλατανιάς)
2013-14 Β’ Εθνική
Πάγκαλος 11* (ΑΟΧ)
2016-17 Α’ Εθνική
Γιακουμάκης 11 (Πλατανιάς)
2016-17 Β’ Εθνική
Σταματής 11 (ΑΟΧ)

Σημ.: Ο Κατσικοκέρης ήταν πρώτος σκόρερ στην κατηγορία. Στους παίκτες με αστερίσκο έχουν προστεθεί και τα γκολ που πέτυχαν στην διάρκεια των πλέι οφ

Φελεσάκης Νίκος (“Κοκοβιός”)

Ο Νίκος Φελεσάκης υπήρξε ένας σπουδαίος επιθετικός με τη φανέλα του Κρητικού ο οποίος το 1961 σε ηλικία 24 ετών μετακινήθηκε στην ομάδα που προέκυψε από την συγχώνευση με τον ΟΦΧ και ονομάστηκε ΟΦ Κρητικός. Με την ομάδα αυτή κατέκτησε τον τίτλο και στη συνέχεια αγωνίσθηκε στον κρητικό όμιλο της Β’ Εθνικής. Εκεί σκόραρε δύο φορές στα χανιώτικα ντέρμπι με Τάλω (νίκη 2-1) και Ατλαντίδα (ήττα 2-1).
Αξίζει να σημειώσουμε εδώ την επίδοση του Γιάννη Μυτιληνάκη (Τάλως) που πέτυχε 5 γκολ σε 10 αγώνες. Αλλοι παίκτες που σκόραραν περισσότερες από μία φορές ήταν από την Ατλαντίδα οι Γκίκας, Κοκκινιάς (3 γκολ) από τον Τάλω οι Ηλιάκης Ν. (3), Ηλιάκης Μ. (2) και από τον ΟΦΚ οι Βουρεξάκης, Μπουζάκης (2).
Το 1962-63 στην πρώτη εμφάνιση της Β’ Εθνικής ως ανεξάρτητης κατηγορίας ο Φελεσάκης σκοράρει 4 φορές και είναι ανάμεσα στους πρώτους σκόρερ του ΟΦΚ μαζί με τους Κομνηνό (7 γκολ), Γιαννουλάκη (4) και Κουβαριτάκη (3).
Το 1963-64 αν και υποβιβάστηκε ο χανιώτικος όμιλος ανανέωσε την παρουσία του στη Β’ Εθνική καθώς του παραχώρησε τη θέση της η Ιωνία. Ως ΟΦΧ Παγχανιακός πλέον έχει βαρύ πυροβολικό τον Φελεσάκη που σημειώνει τα 11 από τα 36 τέρματα ενώ 5 πέτυχε ο Μυτιληνάκης, 4 ο Γκίκας και από 3 οι Νταργατζάκης, Κοκκινιάς.
Μετά τον υποβιβασμό ο Φελεσάκης συνέχισε στον Παγχανιακό μέχρι το καλοκαίρι του 1965. Τότε ήταν ανάμεσα στους ποδοσφαιριστές που στελέχωσαν την νεοσύστατη ΑΕ Χανίων (μετέπειτα ΑΟΧ). Αγωνίσθηκε στη Β’ Εθνική λοιπόν ξανά την περίοδο 1965-66 όμως πέρα και από τα 4 γκολ που πέτυχε εκείνη τη σεζόν έγραψε ιστορία με τα δύο τέρματα που σημείωσε στη νίκη με 2-0 επί του Παναιγιάλειου στο Κύπελλο Ελλάδος στις 6/1/1966. Ηταν η πρώτη και η μοναδική φορά που χανιώτικη ομάδα Β’ Εθνικής απέκλεισε σύλλογο της κορυφαίας κατηγορίας εντός γηπέδου μέχρι το 2014-15!
Ο Φελεσάκης αγωνίσθηκε και τις δύο επόμενες σεζόν με μικρή όμως συμμετοχή και συνολικά 4 γκολ. Στη συνέχεια δεν συνέχισε σε κάποια άλλη ομάδα την καριέρα του ενώ έφυγε από κοντά μας στα τέλη του 2015.
O Γιάννης Κοκκινιάς υπήρξε συμπαίκτης με τον Φελεσάκη 5 σεζόν στη Β’ Εθνική με ΟΦΚ Κρητικό (Παγχανιακό) και ΑΕΧ. Οπως λέει:”Ηταν ένας γεροδεμένος παίκτης που έπαιζε με πολύ πάθος, ένα παιδί της γειτονιάς όπως όλοι μας. Μάλιστα όταν η αντίπαλη ομάδα βρισκόταν στην επίθεση γύριζε πίσω και βοηθούσε την άμυνα κάτι όχι τόσο συνηθισμένο τότε, θυμάμαι ότι κάτι ανάλογο έκανε και ο Στέλιος Κουβαριτάκης. Σήμερα δεν βλέπω πολλούς παίκτες να δείχνουν το ίδιο πάθος”.

Δαπόντας Σπύρος

Ο Σπύρος Δαπόντας γεννήθηκε στην Αθήνα 1945 όπου εργαζόταν ως εργολάβος τότε ο πατέρας του Στράτος εμβληματική φυσιογνωμία στο χανιώτικο ποδόσφαιρο με την Ιωνία (υπήρξε και ποδοσφαιριστής του ΟΦΗ).
Για τον λόγο αυτό και ο Σπύρος που ξεκίνησε στην ομάδα της Αγ. Παρασκευής όταν ήρθε στα Χανιά φόρεσε τη φανέλα της Ιωνίας. Το ταλέντο του ξεχώρισε από την πρώτη στιγμή και έτσι το καλοκαίρι του 1966 σε ηλικία 21 ετών αποκτήθηκε από την ΑΕΧ (μετέπειτα ΑΟΧ). Βασικό στέλεχος από την πρώτη στιγμή παραμένει στον χανιώτικο σύλλογο μία 10ετία και συχνά “φορτώνει” με μπόλικα γκολ τις αντίπαλες εστίες. Το 1974-75 σκοράρει τελευταία φορά και δίνει τη νίκη με 1-0 απέναντι στο Ρουφ ενώ το καλοκαίρι του 1976 αποχωρεί από τον ΑΟΧ και συνεχίζει σε Κρ. Αστέρα, Κορωνίδα και άλλες ομάδες του τοπικού ενώ υπήρξε και προπονητής. Επίσης ασχολήθηκε διοικητικά με τον Παγχανιακό
Μάλιστα με δύο γκολ στην παράταση υπογράφει το πρώτο κύπελλο που κατέκτησε ο σύλλογος του Βαμβακόπουλου νικώντας στον τελικό 3-2 τον Κισσαμικό τον Μάρτιο του 1979. Δυστυχώς εδώ και αρκετά χρόνια δεν βρίσκεται πλέον κοντά μας.
Για τον Δαπόντα ο Σπύρος Κτενιαδάκης που τον έβλεπε πιτσιρικάς στα γήπεδα και τον πρόλαβε μόλις μία σεζόν συμπαίκτης θυμάται:
“Ηταν ακραίος επιθετικός, όχι σέντερ φορ, πολύ γρήγορος, πολύ καλός ντριπλέρ και είχε μεγάλη γκάμα στην επίτευξη τερμάτων. Συχνά μάλιστα σημείωνε καθοριστικά γκολ και πολλές φορές οι εφημερίδες έγραφαν αντί για ΑΟΧ – Εθνικός Αστέρας 1-0, Δαπόντας – Εθνικός Αστέρας 1-0. Θυμάμαι που σε αγώνα με τον Πανναυπλιακό από ένα ελεύθερο του παίκτη της ομάδας της Αργολίδας η μπάλα χτύπησε στο κεφάλι του Δαπόντα και κατέληξε στα δίχτυα! (σ.σ. εδώ να προσθέσουμε ότι το ρεκόρ τερμάτων του Δαπόντα ήταν 1969-70 με καρέ στο 4-1 επί του… Πανναυπλιακού). Μέχρι να έρθει ο Τρουμπούκης αυτός ήταν ο κατεξοχήν σκόρερ της ομάδας του ΑΟΧ. Από την κοινή μας θητεία θυμάμαι και ένα αστείο περιστατικό. Προτελευταία αγωνιστική το 1975-76 παίζουμε τιμωρημένοι στο Ηράκλειο με τον Εθνικό Αστέρα. Στο 80′ πέρασε αλλαγή ο Δαπόντας και τράβηξε ένα σουτ έξω από την περιοχή που τράνταξε το δοκάρι. Και όταν όλοι απόρησαν καθώς η ισοπαλία βόλευε και τις δύο ομάδες και τον ρώτησαν γιατί το έκανε, απάντησε: μα αφού εκεί, στο δοκάρι σημάδευα! Την καριέρα του σημάδεψε και ένα αντιαθλητικό μαρκάρισμα από ένα παίκτη της Παναχαϊκής και συγκεκριμένα του δεξί μπακ της Νικολάου, που τον έστειλε στο Νοσοκομείο για μία εβδομάδα με εγκεφαλική διάσειση. Δυστυχώς ήταν ένα χτύπημα που του επηρέασε και στην μετέπειτα ποδοσφαιρική του καριέρα”

Τρουμπούκης Βαγγέλης

Ενας Λαρισαίος που όμως έχει… πολιτογραφηθεί εδώ και πολλά χρόνια Χανιώτης αποτελεί έναν από τους κορυφαίους σκόρερ που έχει φορέσει τη φανέλα των χανιώτικων ομάδων.
Ο λόγος για τον Βαγγέλη Τρουμπούκη που αν και γεννήθηκε στην Ελασσόνα στις 3 Απριλίου 1948 τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα τα έκανε στα τσικό του Αρη καθώς βρέθηκε από μικρή ηλικία στην Θεσσαλονίκη. Εκεί υπήρξε συμπαίκτης του Χρηστίδη, του Σπυρίδων και άλλων σπουδαίων παικτών που κατέκτησαν το κύπελλο Ελλάδος το 1970 και έφθασαν μέχρι την Εθνική.
Το 1965 επέστρεψε στην Ελασσόνα όπου αγωνίσθηκε δύο χρόνια με τον τοπικό ΠΟΕ και μαζί με τον τερματοφύλακα Γιώργο Σιδηρόπουλο έκλεψαν με τις εμφανίσεις τους τις εντυπώσεις και προκάλεσαν το ενδιαφέρον των κορυφαίων ομάδων της Θεσσαλίας. Τελικά το 1967 οργανώθηκε κανονική “απαγωγή” που έφερε τον φορ στην ΑΕ Λάρισα και τον τερματοφύλακα στα Τρίκαλα. Το 1970 ο Τρουμπούκης ήρθε με μετάθεση στα Χανιά και έτσι φόρεσε τη φανέλα του ΑΟΧ στην οποία αναδείχθηκε επί 4 συνεχόμενες σεζόν πρώτος σκόρερ και μέσα στους κορυφαίους της Β’ Εθνικής.
Για τον λόγο αυτό την περίοδο 1974-75 μετακινήθηκε στο Αιγάλεω όπου είχε αρκετές συμμετοχές στην Α’ Εθνική. Την επόμενη σεζόν μετά τον υποβιβασμό της Αθηναϊκής ομάδας την ακολούθησε στην γνώριμη σε αυτόν Β’ Εθνική ενώ το 1976-77 επιστρέφει στον ΑΟΧ όπου βρίσκεται ξανά στους πρώτους σκόρερ της ομάδας -μαζί με τον Φοράκη.
Το 1978 συνεχίζει στην Κέρκυρα ενώ επιστρέφει το 1981 στην γενέτειρα του Ελασσόνα για να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά παπούτσια του και μάλιστα σμίγοντας ξανά με τον Σιδηρόπουλο.
Από εκεί ξεκινάει και την προπονητική του καριέρα στον Ολοσσών για να συνεχίσει για 7 χρόνια στον Οικονόμο Τσαριτσάνης. Στην πρώτη ομάδα ανακάλυψε ένα χαφ με πλούσιο ταλέντο ενώ στο σύλλογο της Τσαριτσάνης ένα υψηλόσωμο τερματοφύλακα τον οποίο τον τοποθέτησε στο κέντρο της άμυνας. Ο λόγος για τους Γιάννη Αλεξούδη και Γιώργο Μητσιμπόνα που σύντομα τους έμαθε όλη η Ελλάδα.
Από την δεκαετία του ’90 επέστρεψε και εγκαταστάθηκε μόνιμα στα Χανιά και υπήρξε προπονητής σε αρκετές ομάδες όπως τους Τιτάνα Καλυβών και Κανδανολέων Αλικιανού (πρόγονο της σημερινής ΑΕ Κυδωνίας).
Για το γκολ που θυμάται πιο έντονα λέει ότι ήταν την περίοδο 1973-74 με τα Πετράλωνα εκτός. Ηταν ένα κόρνερ του Αντώνη Τσαγκαράκη και έπιασε κεφαλιά στέλνοντας τη μπάλα στην άλλη γωνία.
Οι περισσότεροι νόμιζαν ότι η μπάλα έφυγε άουτ όμως όταν κοίταξαν καλύτερα την εστία είδαν ότι είχε καρφωθεί στο “Γ”!
Θυμάται ακόμα ένα γκολ που πέτυχε με τη φανέλα του Αιγάλεω απέναντι στον ΠΑΟΚ. Ενα τέρμα που παρολίγο να έδινε τη νίκη στους γηπεδούχους αλλά τελικά στο 89′ ισοφάρισε ο Ιωσηφίδης για τον δικέφαλο του Βορρά.
Οσον αφορά τους αμυντικούς που ξεχώριζε θεωρεί ότι ο συμπαίκτης του στον ΑΟΧ Μιχάλης Παπαγεωργίου ήταν από τους καλύτερους και πιο “καθαρούς” ενώ από τις υπόλοιπες ομάδες που αντιμετώπισε ξεχωρίζει τον Σακούφη της Αναγέννησης Αρτας.

Φοράκης Μανώλης & Τζανουδάκης Παντελής

Την δεκαετία του ’70 ο ΑΟΧ παρουσίασε τους κορυφαίους σκόρερ στην ιστορία του. Ενας από αυτούς ήταν και ο Μανώλης Φοράκης. Προερχόταν από τους μικρούς του Ολυμπιακού και το 1972 παραχωρήθηκε στον Ηρακλή με τον οποίο έκανε τις πρώτες του συμμετοχές στην Α’ Εθνική.
Το 1975 συνεχίζει την καριέρα του στον ΑΟΧ όπου για δύο χρόνια υπήρξε βασικότατο στέλεχος και σκόραρε σχεδόν 30 γκολ. Ετσι το 1977 συνέχισε στο Αιγάλεω με το οποίο έπαιξε 4 χρόνια (από 2 σε Α’ και Β’ Εθνική) και σε 75 συμμετοχές σκόραρε 14 φορές -τις 10 στην Α’ Εθνική.
Ο Βαγγέλης Πρόκος που υπήρξε συμπαίκτης του στον ΑΟΧ τις δύο αυτές χρονιές θυμάται: “Ο Φοράκης ήταν ένας σέντερ φορ πολύ γρήγορος, διεισδυτικός και με καλό άλμα κάτι που του επέτρεπε να σκοράρει συχνά”
Ο Φοράκης είχε διαδεχθεί στα Χανιά τον μακρυμάλλη Παντελή Τζανουδάκη. Που είχε είχε έρθει στον ΑΟΧ το 1973 από την ομάδα των δυτικών προαστίων της Αθήνας αποτελώντας επί μία διετία τον βασικό σκόρερ της ομάδας μας -τη μία σεζόν μαζί με τον Τρουμπούκη πριν ο τελευταίος αναχωρήσει για το… Αιγάλεω.
Γενικά τα χρόνια εκείνα υπήρξε έντονη κινητικότητα παικτών ανάμεσα στις δύο ομάδες με… σκαπανέα τον σέντερ μπακ και μόνιμο στην Αεροπορία Παναγιώτη Ρελλάκη που πρωτοέκανε την διαδρομή το καλοκαίρι του 1972 μετά από 4 γεμάτες σεζόν στους Χανιώτες. Την αντίθετη διαδρομή έκαναν ακόμα περισσότεροι παίκτες: οι Χρυσαφίδης, Τσάκαλος, Γκούμας, Παϊσανίδης και ο μέσος Νίκος Τσαρμπός που έγραψε την πιο πλούσια ιστορία με την χανιώτικη ομάδα αφού ρίζωσε και στον τόπο μας!

Μαλαμαδάκης Γιώργος

Χωρίς αμφιβολία ο Γιώργος Μαλαμαδάκης είναι ο κορυφαίος σκόρερ που ανέδειξε το χανιώτικο ποδόσφαιρο.
Γεννήθηκε στις 5 Μαϊου 1959 και έκανε τα πρώτα του βήματα στην Ιωνία όπου έπαιζε και ο αδελφός του ο Γιάννης αλλά σε εντελώς αντίθετη θέση (τερματοφύλακας).
Ποδοσφαιριστής ήταν και ο Νεκτάριος αλλά στον Ικαρο Μ. ενώ προέρχεται από μία πολύτεκνη οικογένεια με 6 αγόρια και ένα κορίτσι με πολύ γνωστό τον δημοσιογράφο Θόδωρα. Επί μία τετραετία (1974-77) αναδεικνυόταν πρωταθλητής με τους “κιτρινόμαυρους” ενώ στη συνέχεια έδωσε τα διαπιστευτήρια του στο ειδικό τουρνουά ανόδου για την Β’ Εθνική.
Στην Ιωνία αγωνίζεται ως έξω αριστερά αφού αποτελούσε μέλος μίας πανίσχυρης τριάδας που την αποτελούσαν ακόμα ο Γιάννης Κοτρωνάκης (έξω δεξιά) και ο Μιχάλης Μαλαξιανάκης (σέντερ φορ) -με τον τελευταίο υπήρξε συμπαίκτης και στον ΑΟΧ αργότερα.
Το 1977-78 ο Μαλαμαδάκης μετέχει στο πρωτομφανιζόμενο Ερασιτεχνικό και πετυχαίνει τα 18 από τα 43 τέρματα της Ιωνίας για να προκαλέσει το ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού που τον απέκτησε το καλοκαίρι.
Στη Λεωφόρο έμεινε ένα εξάμηνο αλλά ένα τροχαίο που έπληξε την οικογένεια τον έστειλε Ιανουάριο πίσω στα Χανιά και στον ΑΟΧ που αγωνιζόταν στη Β’ Εθνική. Εκεί καθιερώνεται στη θέση του σέντερ φορ και αρχίζει να βομβαρδίζει τις αντίπαλες εστίες. Επί μία 7ετία σημειώνει 88 γκολ σε Β’, Γ’ και Δ’ Εθνική για να συνεχίσει στον Εργοτέλη το 1985-86 (6 γκολ). Την επόμενη τριετία στο γειτονικό Ρέθυμνο με την ΕΑΡ πραγματοποιεί εντυπωσιακές εμφανίσεις και την βοηθάει από την Δ’ Εθνική να ανέρθει στην Β’.
Το 1986-87 πέτυχε 22 γκολ στη Δ’, το 1987-88 ήταν πρώτος σκόρερ στη Γ’ με 25 τέρματα ενώ προλαβαίνει να παίξει και κάποια παιχνίδια στη Β’ Εθνική (10) χωρίς όμως να σκοράρει το πρώτο εξάμηνο της περιόδου 1988-89.
Επιστρέφει στον ΑΟΧ τον Δεκέμβρη του 1988 και μέσα σε 3,5 σεζόν στη Δ’ Εθνική σκοράρει 81 φορές με κορυφαία επίδοση τα 34 γκολ το 1990-91. Δηλαδή σε 15 χρόνια στις εθνικές κατηγορίες πέτυχε τουλάχιστον 240 γκολ.  Τεράστια επίδοση που τον τοποθετεί στην κορυφή των επιθετικών που ανέδειξε το χανιώτικο ποδόσφαιρο και όχι μόνο.
Συνέχισε μάλιστα να σκοράρει συχνά πυκνά και στο τοπικό μέχρι το τέλος της καριέρας του με τις φανέλες των Παγχανιακού, Διαγόρα και Υρτακίνας.
Δυστυχώς πριν μερικά χρόνια πέρασε μία σοβαρή περιπέτεια με την υγεία του από την οποία όμως βγήκε νικητής.
Από τους πιο φανατικούς οπαδούς του ο αδελφός του Νεκτάριος Μαλαμαδάκης έχει ζήσει πολλές έντονες συγκινήσεις και όμορφες στιγμές κάθε φορά που ο Γιώργος εύρισκε δίχτυα και η εξέδρα φώναζε εκστασιασμένη “Μαλαμάς, Μαλαμάς”.
Με τη φανέλα του ΑΟΧ τον θυμάται να ισοφαρίζει με δύο γκολ στα τελευταία λεπτά απέναντι στον Βύζαντα παρότι αγωνιζόταν με θλάση και την στιγμή που οι φίλαθλοι είχαν αρχίσει να μουρμουρίζουν έντονα ότι το παιχνίδι είχε πουληθεί…
Αλλά και ως παίκτη της ΕΑΡ σε ένα παιχνίδι με τον Ηλυσιακό χωρίς σκορ μέχρι το 75′ στο οποίο ο Μαλαμαδάκης πέτυχε χατ τρικ στο τελευταίο τέταρτο.
“Μύριζε το γκολ, είχε τρέξιμο, άλμα, αυτά τα στοιχεία που έπρεπε να έχει ένα σέντερ φορ παρότι ως γνωστόν δεν ξεκίνησε σε αυτή τη θέση την ποδοσφαιρική του καριέρα αλλά ως έξω αριστερά στην Ιωνία.
Για τον Μαλαμαδάκη και μία μαρτυρία από τον συμπαίκτη του Σπύρο Κτενιαδάκη που τον θυμήθηκε μιλώντας για τον Σπύρο Δαπόντα.
Και οι δύο είχαν πετύχει ένα σπάνιο γκολ μετά από κόντρα της μπάλας πάνω τους μετά από ελεύθερο.
Ο Μαλαμαδάκης μετά από ελεύθερο του τερματοφύλακα του Αιγάλεω Μυλωνά σε ένα από τα ωραιότερα παιχνίδια στη Β’ Εθνική το 1981-82. “Προηγηθήκαμε 0-2 και ο Μαλαμαδάκης πέτυχε χατ τρικ όμως χάσαμε με το βαρύ 7-3 αφού και στους γηπεδούχους έπαιζε επίσης ένας τεράστιος σκόρερ ο αείμνηστος Χρήστος Χατζησκουλίδης που εκείνη τη μέρα σημείωσε 5 τέρματα!”