Η κρίση δεν επιτρέπει αισιοδοξία

Είναι η κατάσταση τέτοια που δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Και δεν μιλώ παρά για τη χώρα όπου γεννήθηκε ένας σπουδαίος πολιτισμός και μια ιστορία που έχει να μεταλαμπαδεύσει πολλά στους νεότερους, οι οποίοι όμως παρασυρμένοι από την ανάγκη της επιβίωσης, γυρίζουν την πλάτη στην ίδια την ιστορία.
Είναι η κρίση που δεν επιτρέπει στους πολίτες να δείξουν τις πραγματικές δυνατότητές τους, αφού τους εγκλωβίζει σε τεχνητά διλήμματα και σε αδιέξοδες σκέψεις, προερχόμενες από την αστοχία των κυβερνητικών επιλογών αλλά και της υπόσχεσης για καλυτέρευση της ζωής τους τα τελευταία δέκα χρόνια από επαγγελματίες πολιτικούς και κόμματα που παραπλανούν.
Θαυματοποιοί πάντως υπάρχουν παντού, όπως και θεωρητικές φαντασιώσεις που φιλοδοξούν να ποδηγετήσουν τον λαό που βρίσκεται ήδη σε τεράστιο αδιέξοδο.
Oχι τόσο λόγω των επιλογών του, όσο λόγω της κρατικής αναλγησίας απέναντι στα τεράστια κοινωνικά προβλήματα όπως η παρατεταμένη φτώχεια, η ανεργία και η αστεγία.