Η ΚΡΙΣΗ στην Ελλάδα μάς δίδαξε πολλά. Εκτός από την κατάρρευση της οικονομίας που οδήγησε στην πτώχευση, την ανεργία και τη μιζέρια των νέων κυρίως, στα κόκκινα δάνεια, τις κατασχέσεις και τις αυτοκτονίες, στη μετανάστευση νεαρών επιστημόνων, την εξασθένηση της σημασίας των εθνικών μας συμβόλων και την εν γένει αξιακή ανατροπή των πάντων…, δημιουργήθηκε επιπλέον ένα βαθύ ρήγμα ανάμεσα στο λαό και τον πολιτικό κόσμο: άλλα πίστευε ο λαός για τους πολιτικούς που ψήφιζε, περισσότερους φόρους τού έβαζαν αυτοί!
ΔΟΚΙΜΑΣΤΗΚΑΝ όλα σχεδόν τα κόμματα στην εξουσία (πλην του ΚΚΕ). Και όλα απέτυχαν στο να βγάλουν τη χώρα από την κρίση νωρίτερα, επειδή ακριβώς, η εξουσία είναι μια Κίρκη που με το μαγικό ραβδάκι της μετατρέπει τους πολιτικούς σε… καρεκλοκένταυρα όντα! Αποθεώνεται στα μάτια τους αυτή και πολύ σύντομα γίνεται αυτοσκοπός. Από κοντά και τα οικονομικά συμφέροντα που δημιουργούνται (Ζίμενς-Νοβάρτις κ.ά.)
ΛΑΤΡΕΥΕΤΑΙ ο θώκος ως ύψιστη αξία, ενώ ο φουκαράς λαός λησμονιέται γρήγορα και αφήνεται στη μοίρα του.
ΑΝ δεν υπήρχαν οι ψυχροί δανειστές με τα άγρια μνημόνιά τους, τα διλήμματα για “εντός-εκτός” Ευρώπης και φυσικά τα χρήματά τους, αν δεν μας υποχρέωναν να υπογράψουμε -και να εκτελέσουμε στο ακέραιο- τις διαρθρωτικές αλλαγές που επέβαλαν για να έχουμε “το ρευστό”, ίσως τώρα να βρισκόμασταν εκτός Ευρωζώνης και Ε.Ε.
ΤΟ 2015, με την “πρώτη φορά” αριστερή κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ) και τις ποικίλες ιδεοληψίες των στελεχών της, γνωρίσαμε το χειρότερο πρόσωπο του καπιταλισμού στον οποίον υποθηκεύσαμε τα πάντα (θυσιάζοντας πολλές από τις επόμενες γενιές) προκειμένου να επιβιώσουμε. Πιθανόν σιγά-σιγά να αρχίσουμε μόνοι μας να ξεπληρώνουμε τα δισεκατομμύρια που μας φόρτωσαν. Πώς; Με τα ογκώδη πλεονάσματα που απαιτούν οι δανειστές και το υπερπλεόνασμα…
ΔΕΝ ξερουμε αν και πόσο “έβαλαν μυαλό” οι πολιτικοί όλων των παρατάξεων από την οδυνηρή περιπέτεια της χώρας. Ειδικότερα, οι πολιτικοί της αριστεράς της οποίας οι “αυταπάτες” παρολίγο να μας στοιχίσουν μια βίαιη έξοδο (Grexit) από την ΕΕ. Και ούτε καν ακούστηκε μια συγγνώμη. Ούτε καν έγινε μια στοιχειώδης αυτοκριτική τους!
ΥΠΑΡΧΕΙ μια υποτυπώδης και ομιχλώδης ευφορία σήμερα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Πιστεύουμε ότι το κράτος άρχισε να “λειτουργεί”! Αγνοούμε, βέβαια, πόσο αυτή -η ευφορία- ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και πόσο θα διαρκέσει. Είναι όμως ευκαιρία να αντιληφθούμε όλοι επιτέλους ότι η τύχη της χώρας βασίζεται μόνο στα χέρια και τον ιδρώτα μας. Διαφορετικά, θα είμαστε για πάντα υποχείριο -και χρεόδουλοι- των ξένων δυνάμεων, άθυρμα των καιρών (και των καιροσκόπων).
Αξιότιμες κυρίες και κύριοι,
Στις σωστές διαπιστώσεις που αναφέρετε το άρθρο σας, που αποτελούν καρπούς του “δέντρου του κακού”,λείπει η εξήγηση για το πως στον δαίμονα φύτρωσε αυτό το δέντρο που παράγει αυτά τα “προϊόντα” και αν υπήρξαν συνθήκες που το ευνόησαν να “ευδοκιμήσει”.Ας πάμε λοιπόν στην ώρα μηδέν.Τι ακριβές εορτάζει η Ελληνική Δημοκρατία στις 23 Ιουλίου; Ποιά επάνοδο της Δημοκρατίας;Την καταματωμένη από το αίμα των αδελφών μας στην Κύπρο,λεκιασμένη από τους βιασμούς τις σφαγές και την προσφυγιά;Ποιές πολιτικές καριέρες εξυπηρέτησε αυτός το μύθος και η ομίχλη της ντροπής;Αν αυτές τις μέρες σκύβαμε το κεφάλι,δακρύζοντας με περισυλλογή αντί να στύνουμε παράταιρες φιέστες , οι κοινωνία μας θα γνώριζε ότι οι “ήρωες” δεν ανέτρεψαν καμία χούντα,αλλά οι χουντοκαραβανάδες στάλθηκαν στον σκουπιδοντενεκέ της ιστορίας από αυτούς που τους αξιοποίησαν,ως χρήσιμους ηλίθιους για να κάνουν την δουλειά τους στην Ανατολική Μεσόγειο.Εκτός αν υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι όλα αυτά έγιναν για την σοδειά του πορτοκαλιού στην Μόρφου.Ο Κίσινγκερ χρησιμοποίησε όποιον “εύχρηστο”βρήκε μπροστά του για τα συμφέροντα της χώρας του και αφού στο πρόσωπο του Ιωαννίδη βρήκε τον μπουνταλά που έψαχνε “έκανε ότι χρειαζότανε” για να τον φέρει στην εξουσία.Επειδή ως γνωστόν “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα” αξιοποίησε και τον πόθο των Ελλήνων για ελευθερία,δημοκρατία και κανονικότα.Μ΄αυτήν την πραγματικότητα η κοινωνία μας δεν κοιτάχτηκε κατάματα.Προτίμησε να πορευτεί στο ψέμα και στον σουρεαρισμό επειδή αυτό ευνοούσε τις πολιτικές καριέρες κάποιων.Κάπως έτσι η πατρίδα μας πορεύτηκε στην ονειροπόλο ανεμελιά και στην αβάσταχτη ελαφρότητα κατασπατάλησης της βοήθειας των κουτόφραγκων ,η οποία πιστεύαμε ότι θα διαρκούσε εις τους αιώνας των αιώνων ,αμήν.΄Ετσι αφού κάναμε φύλλο και φτερό τα πακέτα Ντελόρ,τα πακέτα Σαντέρ,τα Μ.Ο.Π.κλπ,κλπ.ευνοϊκές χρηματοδοτήσεις μέ έκπληξη κάποια στιγμή διαπιστώσαμε “το πάρε νάχεις” τελείωσε.Επειδή όμως ,όπως έλεγε η μακαρίτισσα η γιαγιά μου πάνω κει στα ψηλά βουνά της Κρήτης ,”σα μάθει ο σκύλος στα πετσιά,όλο πετσιά γυρεύει” αρχίσαμε να εξαντλούμε την πιστωληπτική δυνατότητα της χώρας μας μέχρι που φθάσαμε στο “μη παρέκει” όπου κανείς πλέον δεν μας δάνειζε ούτε για κουλούρι και θα έπρεπε να κάνουμε αυτό που θα έπρεπε να είχε γίνει από την αρχή ,έχοντας στην διάθεση μας και τα χρήματα των κουτόφραγκων σε ευνοϊκό οικονομικό περιβάλλον.Δηλαδή να αξιοποίησουμε τα αστείρευτα συγκριτικά πλεονεκτήματα της πατρίδος μας και να παράξουμε ανταγωνιστικά προϊόντα και υπηρεσίες.Ζώντας με ένα “δύσκολο”γείτονα σε ένα περιβάλλον που απαιτεί εγρήγορση και και ετοιμότα μόνον η αλήθεια σώζει και ο Ελληνισμός θα πρέπει ενωμένος να είναι έτοιμος να υπερασπιστεί το δικαίωμα της ύπαρξης του κατ΄αρχήν μόνος του φροντίζοντας παράλληλα να υπάρχει ταύτιση συμφερόντων με άλλους λαούς.Η ώρα μηδέν στην ιστορία όταν ερευνάται χωρίς περιτυλίγματα και φιογκάκια είναι ώρα της αποκάληψης και της κατάρευσης των μύθων.Στην Γερμανία π.χ.κυκλοφόρησε ένα βιβλίο από την δημοσιογράφο Ulrike Herrmann με τίτλο “Deutchland ein wirtschaftsmarchen”(Γερμανία ένα οικονομικό παραμύθι),όπου με κάθε λεπτομέρεια καταγράφεται ότι “οικονομικό θαύμα” δεν ήταν και τόσο θαύμα άλλα το δημιούργησαν γεωπολιτικοί και γεωστρατιγικοί παράγοντες που κατοικοεδρεύουν στην άλλη όχθη του Ατλαντικού για τους δικούς τους λόγους που και αυτοί είναι προφανείς και εξηγήσιμοι αν μελετήσει κανείς τα στοιχεία της παγκόσμιας κατάστασης την “ώρα μηδέν”.Στο συμπέρασμα ότι το θαύμα δεν θα μπορούσε να συμβεί χωρίς την σκοπιμότητα εξωγενών παραγόντων είχαν φθάσει και όσοι έζησαν εκεί είτε σπουδάζοντας,είτε υπηρετώντας τα συμφέροντα της χώρας μας και ξύνοντας κάτω από την μπογιά απορούσαν που στο καλό βρέθηκαν τόσα χρήματα,όταν στην χώρα δεν είχε απομείνει τίποτα όρθιο μετά τον πόλεμο.”Μελετώντας τας γραφάς”αποκαλύπτονται πράγματα και θαύματα…Με εκτίμηση
Πολύ εύκολο (και βολικό;) να χρεώνεται η Αριστερά το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης για την κρίση. Έτσι βγαίνουν απ’ έξω (σχεδόν «βγαίνουν λάδι»…) εκείνοι που επί δεκαετίες κυβερνούσαν τον τόπο και μας οδήγησαν στο χείλος της καταστροφής. Και τώρα υπόσχονται (και απαιτούν) να μας σώσουν!
Τα πιο θερμά μας συγχαρητήρια στη συντακτική ομάδα της εφημερίδας μας. Λιτό και άκρως περιεκτικό άρθρο με ξεκάθαρες απόψεις και θέσεις που είναι ταυτόχρονα και οδοδείκτες για την υπεύθυνη κοινωνική θέση όλων των Ελλήνων πολιτών. Μόνο έτσι, ενωμένοι και βαθιά δημοκρατικοί θα τα καταφέρομε σε σύντομο χρονικό διάστημα! Οι Έλληνες αγαπάμε την Πατρίδα μας και δεν μας πρέπει σαν λαός η δουλοπρέπεια και ο απαράδεκτος πεσιμισμός [απαισιοδοξία]. Πάντα τέτοιες δημοσιεύσεις κι επισημάνσεις. Με φιλική αγάπη Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος ΧΑΝΙΑ.
Σε συνέχεια του προηγούμενου σχολίου μου(το οποίο μάλλον δεν πέρασε την βάσανο της λογοκρισίας),επιτρέψτε μου να παρατηρήσω την σύγχυση και τον επικίνδυνο διχασμό που έσπειραν κάποιοι στην κοινωνία μας,ξεχνώντας η αγνοώντας τα αποτελέσματα και τις συνέπειες προηγούμενων διχασμών που κατέστρεψαν την πατρίδα μας.΄Ενας εκ των σχολιαστών π.χ. πιστεύει ότι η παράταξη του είναι κάτι σαν την καλυμβήθρα του σιλωάμ όπου μπορείς να εισέρχεσαι κατάμαυρο κοράκι και να εξέρχεσαι λευκή περιστερά και κανένας να μην θυμάται και να γνωρίζει τον πρότερο πολιτικό κλπ.βίο σου….