Η Κρήτη είναι ελληνική

Συνεχίζει να κλιμακώνεται το τουρκικό παραλήρημα απ’ τη ρητορική Μπαχτσελί με την παρουσίαση του τελευταίου χάρτη των Γκρίζων Λύκων, όπου δείχνει το μισό Αιγαίο και την Κρήτη ν’ ανήκει στο τουρκικό κράτος.
Η πράξη αυτή όχι μόνο είναι απόλυτα καταδικαστέα, αλλά γελοιώδης, ανυπόστατη και αστεία! Σκεφθείτε αν επιχειρούσαμε κι εμείς ν’ αναρτούσαμε χάρτη που να εμφανίζει τα παράλια της Μ. Ασίας και την Τουρκία μέχρι το Αφιόν Καραχισάρ που είχαν φτάσει τα στρατεύματα του Χατζηανέστη ως ελληνικά, τι θα γινόταν!
Αλλά αφού φθάσανε να διεκδικούν οι Τούρκοι και την Κρήτη ας αναφερθούμε ιστορικώς σ’ αυτήν. Έχει μήκος 254 χλμ. και πλάτος 15 έως 52 χλμ., κατοικήθηκε προ του 3300 π.Χ. από Αχαιούς των Μυκηνών και κατόπιν από Ετεόκρητες Κύδωνες και Πελασγούς που συγχωνεύτηκαν με τον ντόπιο πολιτισμό. Από δε τον ΙΕ’ αιώνα με το ημιθρυλικό όνομα του βασιλιά Μίνωα της Κνωσού η Κρήτη έγινε ο πρόδρομος του Μυκηναϊκού πολιτισμού. Δεν ξεχνούμε τις παραδόσεις περί της Πασιφάης, της Αριάδνης, του Μινώταυρου, του Θησέα και πώς ονομάσθηκε το Αιγαίο Πέλαγος. Στη συνέχεια οι Δωριείς εξελλήνισαν τους κατοίκους του νησιού.
Στην Κρήτη διαμορφώθηκε επί Ενετοκρατίας το ελληνικό Θέατρο στο οποίο περιλαμβάνεται η “Ερωφίλη” έκδοση του 1772. Διέπρεψαν οι Κρητικοί συγγραφείς Θεοτοκόπουλος (1515-1591), Τζάνε Μπουνιαλής (1615-1690) κ.ά. Άφησαν αθάνατο όνομα στην ιστορία των Ελληνικών γραμμάτων. Τα ονόματα των συγγραφέων της Κρητικής εποχής μαρτυρούν ότι πλήθος Ενετικών οικογενειών εξελληνίστηκαν, όπως ο ποιητής του Ερωτόκριτου Βιτσέντζος Κορνάρος. Η καταγωγή του ήταν ιταλική, αλλά ο ίδιος πληροφορεί ότι γεννήθηκε στη Σητεία (1553) και μεγάλωσε στον Χάνδακα, Ηράκλειο. Πέθανε το 1613. Ουδαμού υπάρχουν εκτουρκισθέντες Έλληνες. Έχουμε Ενετοκρητική κοινωνία και πουθενά δεν αναφέρεται Τουρκοκρητική.
Ο Κορνάρος έγραψε τον Ερωτόκριτο, ο οποίος παρουσιάζει όλα τα στοιχεία του Κρητικού και μόνο θεάτρου. Κατ’ άλλους λέγεται ότι άλλος είναι ο αρχικώς δημιουργός του Ερωτόκριτου και ο Κορνάρος ο τελευταίος, που τον διασκεύασε. Γράφτηκε περί το 1600 π.Χ., αποτελείται από 1012 στίχους και περιγράφει τον έρωτα του υιού του βασιλικού συμβούλου Πεζοστράτου προς την κόρη του βασιλιά Ηράκλη, Αρετούσα. Κατόπιν πολλών και ρομαντικών περιπετειών ο Ερωτόκριτος παντρεύεται την Αρετούσα. Πρόκειται περί αριστουργήματος της μεταβατικής ελληνικής δημώδους ποίησης και σήμερα εξακολουθεί να τραγουδιέται απ’ τον κρητικό λαό και όχι μόνον.
Όπως αναφέρεται στο διμηνιαίο περιοδικό των Μινωικών Γραμμών ο Ερωτόκριτος κυκλοφόρησε σε χειρόγραφα. «Το μόνο που σώζεται είναι το επτανησιακό του 1710. Τυπώθηκε για πρώτη φορά το 1713 στη Βενετία. Σώζονται τρία αντίτυπα. Ένα στη Γεννάδιο Βιβλιοθήκη, ένα στη Biblioteca της Bicenza, και ένα στη δημόσια Βιβλιοθήκη Γρεβενών. Η λογοτεχνική αξία του Ερωτόκριτου δείχνει την επίδραση της Ελληνορωμαϊκής παράδοσης και την ακτινοβολία της Κρητικής Παιδείας που έπαιξε ρόλο στη νεοελληνική δεοντολογία απ’ το 1800 έως σήμερα».
«Έχουμε τελειώσει τις ιστορικές εκκρεμότητες», είχε τονίσει ο Ελ. Βενιζέλος το 1930. Η Τουρκία τις άνοιξε το 1955, παρανομεί και προκαλεί. Η Ελλάδα δεν ακολουθεί τον έκνομο κατήφορο, ν’ ανοίξει ένα φαύλο κύκλο διαιωνίζοντας την αντιπαράθεση. Δεν μιμούμεθα αναθεωρητισμούς. Επιθυμούμε διαπραγματεύσεις βάσει των ισχυόντων του Διεθνούς Δικαίου.