» Πότες θα κάμει ξεστεριά, του κ. Ευάγγελου Θ. Κακατσάκη
Η έκδοση από τον ως άνω συγγραφέα και σπουδαίο δάσκαλο (τώρα συνταξιούχο), του ως άνω σημαντικού νέου βιβλίου, μου δίνει την αφορμή να αναφερθώ συνοπτικά στον εν λόγω πανάξιο εκπαιδευτικό, ποιητή, πεζογράφο, χρονογράφο, αρθρογράφο και ραδιοφωνικό σχολιαστή.
Στον εξαίρετο πνευματικό άνθρωπο, με την πλούσια μόρφωση και την πρωτοποριακή προσφορά του, στον κλάδο της διδαχής προς τα νέα παιδιά, τα οποία εφοδίαζε με πλούσιες γνώσεις και σταθερές βάσεις, προ συνέχιση των σπουδών τους και ανάδειξη τους στην κοινωνία.
Τον φίλο, αγαπητό Βαγγέλη Κακατσάκη, τον γνώρισα όταν το Δημοτικό Σχολείο του χωριού μου Στροβλών, είχε την εύνοια της τύχης, να τον έχει δάσκαλο του, κατά τα πρώτα χρόνια της λαμπρής προσφοράς του στον τομέα της παιδείας.
Ευθύς εξαρχής έκανε πράξη τη ρήση του Πλάτωνα «Η παιδεία είναι ο δεύτερος ήλιος για τους ανθρώπους». Αλλά και αυτήν του Σωκράτη «Η παιδεία, όπως η εύφορη χώρα, φέρνει όλα τα αγαθά». Καινούργιος και εγώ τότε δικηγόρος στην Αθήνα, διαπίστωσα τη μεγάλη προσφορά του στο σχολείο που είχα αποφοιτήσει. Τον έβλεπα κατά τις συχνές μου επισκέψεις στο χωριό μου, αγωνιζόμενο σε μονοτάξιο σχολείο με 37 τότε μαθητές, να επιδίδεται σε ένα ζηλευτό και αξιοθαύμαστο αγώνα, για την ουσιαστική επιμόρφωση των παιδιών και τον εμπλουτισμό τους με αρχές και αξίες. Γι’ αυτό θέλοντας να τονώσω το έργο του, καθιέρωσα βραβεία για τους πρώτους μαθητές, τα οποία μάλιστα, κατά την τελευταία σχολική γιορτή, καλούσε τον αείμνηστο αδελφό Ηλία, γραμματέα της τότε Κοινότητας Στροβλών, να τα απονείμει.
Ο ευγενής αυτός αγώνας τους επέφερε τους σπουδαίους καρπούς του. Έτσι όλοι οι μαθητές του, πρόκοψαν στη ζωή τους και έγιναν έντιμοι άνθρωποι, διακεκριμένοι στις επιστήμες και τα επαγγέλματα και ως νομοταγείς. Συντελέσθηκε δηλαδή αυτό που είπε ο Πλάτων «Παιδεία είναι η πρόσκλησις και οδήγησις των παιδιών προς ό,τι ο νόμος θεωρεί ότι έχει λογικώς λεχθεί». Συγχρόνως όμως συνέγραφε από τα πρώτα γυμνασιακά του χρόνια, άρθρα και ποιήματα. Έτσι, κατά τα πρώτα διδασκαλικά του χρόνια, είχα την ευτυχή συγκυρία να μου δωρήσει το έτος 1973 την πρώτη του ανθολογία της πνευματικής του δημιουργίας, το βιβλίο του «Τα άλογα του χρόνου», με ποιήματα αξιόλογα, ουσιαστικά, πνευματικά, περίτεχνα.
Εξακολούθησε δε να προσφέρει ποικιλότροπα τη σοφία του διαδοχικά και με τα ακόλουθα βιβλία του: «ΚΑΖΟΒΑΡ» (ποιήματα), «Τα γράμματα της Παναγίας» (πεζά), «Στα πεταχτά» (χρονογραφήματα), «Όπως το ψωμί» (ποιήματα), «Μια στάση εδώ, μια στάση εκεί» (χρονογραφήματα), «Τα χελιδόνια του μοναχού» (ποιήματα), ψηφιακή έκδοση και τελευταία το προαναφερθέν βιβλίο του. Όλα, όπως και το τελευταίο, αξιόλογα αποστάγματα της βαθιάς γνώσης και σοφίας του.
Με αυτά μετουσιώνει και το λεχθέν από τον μεγάλο Βάρναλη «Για να γράφεις δεν αρκούν οι προθέσεις, πρέπει να υπάρχουν και οι προϋποθέσεις», οι οποίες εν προκειμένω συντρέχουν, σε άριστο επίπεδο, στον αξιόλογο, εν προκειμένω συγγραφέα.
Το χωριό του, το Νίππος Αποκορώνου, ο Αποκόρωνας από τον οποίο και ο αοίδιμος σπουδαίος τέως Μητροπολίτης μας Ειρηναίος (Νεροχώρι) και πολλοί άλλοι πνευματικοί άνθρωποι, πρέπει να υπερηφανεύονται και για τον εν λόγω πνευματικό τους άνθρωπο και δημιουργό.
Θεωρώ εξαιρετική τιμή μου αγαπητέ μου Βαγγέλη, που σε έχω εκλεκτό μου φίλο. Είθε να έχεις υγεία, για να εξακολουθείς να μας προσφέρεις και στο μέλλον όμοια πνευματικά σου δημιουργήματα.
