Η Κρήτη των θρύλων και της λεβεντιάς

Για μια ακόμη φορά η Κρήτη είχε την υποχρέωση και το εθνικό καθήκον, να γιορτάσει και φέτος το τρίτο 10ήμερο του Μάη την 76η επέτειο της πλέον παράδοξης Μάχης όλων των εποχών.
Πώς πέρασαν τόσες δεκαετίες, που μικρά παιδιά τότε ζήσαμε ζωντανά τα απίστευτα εκείνα γεγονότα, με τη φωτιά που έπεσε μέσα στο Μαγιάτικο πρωινό από τον ουρανό και έκανε στάχτη τα πάντα.
Σε μικρή ηλικία, ο άνθρωπος, όταν χαραχτούν στη μνήμη του τέτοιες στιγμές, δεν μπορεί πια εφ’ όρου ζωής να τα λησμονήσει. Έχω την εντύπωση ότι ελάχιστοι πια επιζώντες θα ευρίσκονται σε όλη την Κρήτη που θα είναι σε θέση να διηγηθούν με λεπτομέρειες τι συνέβη στο νησί μας εκείνο το πρωινό της 20ής Μαΐου του 1941. Έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα… Ουρλιαχτά από παντού…
Τα αεροπλάνα (Stukas), να κατεβαίνουν ανενόχλητα έως τις στέγες των σπιτιών, αφήνοντας τις βόμβες πολύ κοντά την μια στην άλλη. Πού να κρυφτείς; Πώς να ξεφύγεις από την αναπάντεχη αυτή οργή των πολιτισμένων Ευρωπαίων που είχαν πάρει εντολές από έναν παράφρονα ηγέτη;
116 αλεξιπτωτιστές έπεσαν γύρω στον Γαλατά, το χωριό μου. Οι 144 εφονεύθησαν από τους ελεύθερους σκοπευτές Γαλατιανούς με τη βοήθεια των τότε συμμάχων μας Άγγλων, Νεοζηλανδών και Αυστραλών.
Οι δύο συνελήφθησαν αιχμάλωτοι -και τους είδαμε- από γνήσιους Γαλατιανούς πατριώτες. Τους οδήγησαν στην οικία του εφημέριού μας π. Βασιλείου Ρουμελιωτάκη, όπου είχε δημιουργηθεί ένα πρόχειρο νοσοκομείο και ο οποίος έκανε αυθόρμητα ότι και ο καλός Σαμαρείτης του Ευαγγελίου. Αυτοί οι δύο επιζήσαντες εχθροί, έσωσαν αργότερα το χωριό με τις μαρτυρίες τους για τη συμπαράσταση του αλησμόνητου ιερέα μας. Με ανοικτό το στόμα έμειναν τα συνεργεία τους, όταν τους βλέπαμε λίγες μέρες μετά τη Μάχη, να μαζεύουν τους νεκρούς των από την Κρητική γη σε τυμπανιαία κατάσταση και δυσωδία. Τους έθαψαν πρόχειρα σε τρία νεκροταφεία -χωράφια- έως ότου πολύ αργότερα μεταφερθούν οριστικά στο Μάλεμε.
Πόσους; Γύρω στο Γαλατά 1500. Απίστευτο αλλά πέρα για πέρα αληθινό. Μην ξεχνάμε και τους συμμάχους που και αυτοί πλήρωσαν ακριβό φόρο αίματος…
Από τους χωριανούς μας Γαλατιανούς, είχαμε 34 άτομα, όχι στρατεύσιμους, οι οποίοι έμειναν και αυτοί άταφοι αρκετές ημέρες, όπου βρέθηκε ο καθένας. Όμως οι Έλληνες και ιδιαίτερα οι Κρητικοί, από τη φύση τους είναι μεγαλόψυχοι και εύκολα λησμονούν και συγχωρούν.
Αντίπαλοι και εχθροί ανήκουμε σήμερα στην Ενωμένη Ευρώπη με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ο καθένας το βιώνει με ελεύθερη τη γνώμη του. Θυμάμαι πριν λίγα χρόνια σε κέντρο που καθόμασταν στα Φαλάσαρνα, τον ενθουσιασμό μιας Γερμανίδας για την Κρήτη που καθότανε δίπλα μας με τον σύζυγό της: «Πολύ ωραίο, Κρήτη (στα ελληνικά). Όλα ωραία, ο ήλιος, η θάλασσα, τα ωραία φαγητά, οι άνθρωποι, όλα πολύ ωραία…»
Ξαφνικά σταματάει απότομα, αλλάζει ύφος και λέει: «Ναι, αλλά έχετε ένα πολύ μεγάλο κακό εδώ στα Χανιά…» Μετακινήθηκα από τη θέση μου κρατώντας την ψυχραιμία μου και τη ρωτώ: «Ποιό είναι αυτό το κακό;» Δεν γνώριζα τι εννοούσε και τι είδε που δεν της άρεσε.
Μου απαντά λοιπόν: «Τώρα που ερχόμασταν από τα Χανιά με τον σύζυγό μου, περάσαμε από το στρατιωτικό Νεκροταφείο στο Μάλεμε και διάβασα ότι εδώ είναι θαμμένοι 4.465 Γερμανοί στρατιώτες. Πολύ – πολύ κακό…»
Ε, τότε νόμιζα ότι ξαναζούσα τον Γολγοθά που ζήσαμε επί 6 συνεχείς ημέρες, χάνοντας και τα δυο αδέλφια μου στην είσοδο των Γερμανών στον Γαλατά, Κυριακή απόγευμα αργά, 25 Μαΐου. Την πλησίασα, σχεδόν τρέμοντας, και της λέω: «Εμείς κυρία μου, καθόμαστε ο καθένας στις δουλειές του και ξαφνικά βρεθήκαμε αμυνόμενοι. Δεν ήταν δυνατόν να μην συνεχίσουμε την ιστορία των προγόνων μας…»
Ο συνοδός της, φαίνεται κατάλαβε ότι κάτι σοβαρό της έλεγα, της επέβαλε σιωπή με μια αλλοίωση του προσώπου του που δεν θα την ξεχάσω ποτέ! Ακόμα το θυμούνται οι χωριανοί και πολλές φορές μου το υπενθυμίζουν.
Μα δεν είναι δυνατόν όλοι αυτοί που επισκέπτονται την Κρήτη σήμερα, μετά από 76 χρόνια, να κρίνουν κατ’ αυτό τον τρόπο τη χώρα που υπήρξε αρωγός του ευρωπαϊκού πολιτισμού; το γνωρίζουν ή το αγνοούν;
Η Μάχη της Κρήτης εντάσσεται στην ελληνική Ιστορία και η Ιστορία της πατρίδας μας είναι πολιτισμός για όλη την ανθρωπότητα.
Ευχαριστώ θερμά
για τη φιλοξενία
πρεσβυτέρα Άννα Λουπασάκη
Κίσαμος