» Από κήρυκες του «σεβασμού της ιστορίας του τόπου» σε υποστηρικτές της ξενοδοχοποίησης του λόφου Καστέλι
Τι έγραφαν το 2011 σε επιστολή τους για το κτήριο της Γαλλικής Σχολής
Μία εντυπωσιακή κυβίστηση (κοινώς αποκαλούμενη και κωλοτούμπα) διαπράττουν ο π. πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης Βασίλης Διγαλάκης και ο πρόεδρος του Δ.Σ. του Ενιαίου Συλλόγου Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού του Πολυτεχνείου Κρήτης, στην προσπάθειά τους να υπερασπιστούν την ξενοδοχοποίηση που επιχειρείται στα ιστορικά κτήρια που έχουν παραχωρηθεί στο Πολυτεχνείο Κρήτης στον λόφο Καστέλι.
Από κήρυκες του «σεβασμού της ιστορίας του τόπου» μετατρέπονται μέσα σε δέκα χρόνια σε υποστηρικτές της ξενοδοχοποίησης του λόφου Καστέλι, προκαλώντας εύλογα ερωτηματικά για την αλλαγή της στάσης αλλά και της ρητορικής τους.
ΤΙ ΕΛΕΓΑΝ ΤΟΤΕ
Την Παρασκευή λοιπόν, 25 Φεβρουαρίου 2011, τα “Χανιώτικα νέα” δημοσιεύουν επιστολή 18 Καθηγητών του Πολυτεχνείου Κρήτης με θέμα: “Αντίθεση στη Χωροθέτηση του Κτιριολογικoύ Προγράμματος Τμήματος Αρχιτεκτονικής, Πολυτεχνείου Κρήτης στην βόρεια αυλή της πρώην Γαλλικής Σχολής στη Χαλέπα Χανίων”.
Μεταξύ των 18 και οι υπογραφές του νυν βουλευτή και τότε καθηγητή του Π.Κ. Βασίλη Διγαλάκη και του καθηγητή Γιώργου Καρυστινού, ο οποίος έδωσε την Τετάρτη στη δημοσιότητα ψήφισμα του πενταμελούς Δ.Σ. του Ενιαίου Συλλόγου Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού του Πολυτεχνείου Κρήτης, υπέρ της ξενοδοχοποίησης των ιστορικών κτηρίων στον λόφο Καστέλι.
Εκφράζοντας τότε την αντίθεσή τους στην επέκταση του κτηρίου της Γαλλικής Σχολής, Διγαλάκης και Καρυστινός επιχειρηματολογούσαν “πατώντας” σε αυτά που σήμερα απορρίπτουν ως επιχειρήματα για την περίπτωση του λόφου Καστέλι: Στην ιστορικότητα των κτηρίων, στον σεβασμό του χώρου και της ιστορίας, στους χωροταξικούς περιορισμούς, στην άποψη επιστημονικών φορέων
•«Το κτήριο της πρώην Γαλλικής Σχολής, όπου στεγάζεται σήμερα το Τμήμα Αρχιτεκτονικής, το όμορο “Παλάτι” και το σπίτι του Βενιζέλου, οι παρακείμενες εκκλησίες του “Πρίγκιπα” και της καθολικής της “Γέννησης” αποτελούν ένα μνημειακό σύνολο για την πόλη των Χανίων, την Κρήτη και την Ελλάδα. Οι δε εναπομείναντες ελεύθεροι χώροι πρασίνου που το συμπληρώνουν, όπως οι αυλές της πρώην Γαλλικής, αποτελούν έναν ολοένα και σημαντικότερο κύριο πνεύμονα αναπνοής της περιοχής, η οποία έχει υποστεί σημαντικές οικιστικές αλλοιώσεις».
• «Το κτήριο και ο περιβάλλων χώρος της πρώην Γαλλικής προστατεύεται νομοθετικά με αυστηρούς περιορισμούς δόμησης (Υ.Α.880/196/ΦΕΚ31/Δ/30.1.1990).
• «Η ευρύτερη περιοχή της Χαλέπας προστατεύεται οικιστικά, μετά από πρόσφατες παρεμβάσεις του Δήμου Χανίων και σχετικό σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος που ήδη εφαρμόζεται, ενώ το χτίσιμο στη Γαλλική θα επιβάρυνε την κυκλοφορία των οχημάτων, σε μια περιοχή με ήδη οξύ πρόβλημα κυκλοφορίας και στάθμευσης».
• «….εφόσον το Τμήμα Αρχιτεκτονικής επιθυμεί τη στέγασή του εντός του κεντρικού ιστού της πόλης των Χανίων (και εφόσον μελέτη σκοπιμότητας το δικαιολογεί), αυτό θα μπορούσε να γίνει στο ενετικό λιμάνι των Χανίων και συγκεκριμένα στα κτήρια των παλαιών φυλακών και της Μεραρχίας. Στο κτήριο των παλαιών φυλακών στεγάζεται σήμερα η Πρυτανεία και υπηρεσίες του Πολυτεχνείου Κρήτης αλλά έχει ήδη εκπονηθεί μελέτη από μέλη ΔΕΠ της Αρχιτεκτονικής για την κατασκευή κτηρίου Διοίκησης στην Πανεπιστημιούπολη, ενώ για το κτήριο της Μεραρχίας επίκειται η υπογραφή σύμβασης και η εγκατάσταση εργολάβου για την αναστήλωσή του. Σημειώνουμε ότι το κτηριακό αυτό συγκρότημα βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου (ΚΑΜ) στο Μεγάλο Αρσενάλι και είναι προφανείς οι συνέργιες που δημιουργούνται καθώς το ΚΑΜ θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για διαλέξεις, σεμινάρια και εκθέσεις του Τμήματος Αρχιτεκτονικής».
• «Δεν είναι τυχαίες οι ήδη εκπεφρασμένες επιφυλάξεις του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων σχετικά με τα προτεινόμενα σχέδια κτισίματος ή οι έντονες αντιδράσεις του ΤΕΕ/Δυτικής Κρήτης (έγγραφο 616/4-2-2011 που επισυνάπτεται)».
Κατέληγαν μάλιστα με το εξής: «Τα μνημεία και οι χώροι πρασίνου σε ευαίσθητες περιοχές προστατεύονται, δεν χτίζονται. Δεν είναι δονκιχοτισμός, παλαιομοδίτικη αντίληψη ή φαρισαϊσμός αλλά σοβαρό ζήτημα περιβαλλοντικής και πολιτιστικής Παιδείας είναι ζήτημα σεβασμού στην ιστορία του τόπου που απλόχερα δώρισε τεράστιες εκτάσεις με μοναδική θέα καθώς και ιστορικά κτήρια στο Πολυτεχνείο Κρήτης για τη μακροχρόνια ανάπτυξή του».
Σημειωτέον, ότι η συζήτηση εκείνων των ημερών δεν αφορούσε τη βεβήλωση ενός ιστορικού μνημείου, ούτε πολυτελείς ξαπλώστρες, πισίνες και τουριστικές ατραξιόν. Αφορούσε την πρόταση για ένα νέο υπόσκαφο κτίσμα, στο ήδη δομημένο περιβάλλον, που δεν θα φαινόταν από το μαντρότοιχο της Γαλλικής Σχολής, με παράλληλη φύτευση της βόρειας αυλής.
Ναι βεβαία, γιατί και τότε ήταν πολιτικό το ζήτημα, καθώς από την μια αν δεν πραγματοποιούταν η επέκταση της αρχιτεκτονικής(η οποία σημειωτέων θα ήταν υπόσκαφη) στην γαλλική θα μεταφερόταν στο κάμπους του Πολυτεχνείου στο Ακρωτήρι και έτσι το κτίριο της γαλλικής θα ήταν έτοιμο για να αξιοποιηθεί ή αλλιώς να γίνει ένα ωραιότατο ξενοδοχείο που θα ταιριάζει περισσότερη από μια αρχιτεκτονική σχολή με αυτό το ιστορικό κτήριο. Ενώ από την άλλη το πιο συντηρητικό κομμάτι των καθηγητών ήθελε για λόγους ιδεοληψίας αλλά και επειδή αντιμετωπίζουν την εκπαίδευση εντελώς τεχνοκρατικά να μεταφερθεί η σχολή και να πάψει η στεγαστική της αυτοτέλεια.