Παρακολουθώντας τις πολιτικές εξελίξεις οι οποίες θα καθορίσουν το μέλλον της χώρας μας για τις επόμενες δεκαετίες, παρατηρώ για πρώτη φορά την απροθυμία του κόσμου να συμμετάσχει δυναμικά στη “γιορτή της δημοκρατίας” όπως αποκαλούνται οι εκλογές.
Αυτό δεν είναι τυχαίο, ούτε βέβαια το γεγονός πως από όλα τα εκλογικά συνθήματα των δύο μεγάλων διεκδικητών λείπει και όχι τυχαία η λέξη “ελπίδα”.
Όπως επίσης μετά από πολλά χρόνια η λέξη μνημονιακός δεν υπάρχει στην πολιτική αντιπαράθεση των δύο μεγάλων κομμάτων.
Ο κόσμος κουρασμένος και απογοητευμένος παρακολουθεί με μία πρωτόγνωρη αδιαφορία τον προεκλογικό αγώνα, ίσως επειδή καταλαβαίνει πως ανεξάρτητα εκλογικού αποτελέσματος έρχονται δύσκολες ημέρες και αυτό τον τρομάζει.
Σε αυτές λοιπόν τις πολύ δύσκολες συγκυρίες που πρέπει να υλοποιηθεί ένα πρόγραμμα που δεν έχει καμία σχέση με οποιοδήποτε πρόγραμμα αριστερής κυβέρνησης, η μόνη λέξη που θα έπρεπε να είναι το κεντρικό σύνθημα ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ εξοβελίζεται από τον ένα μονομάχο .
Παραβλέποντας το γεγονός πως είναι ένα σκληρό “καπιταλιστικό” πρόγραμμα που δεν αφήνει περιθώρια αλλαγής πλεύσης, δημιουργείται το μεγάλο ερώτημα: γιατί να αποκλείεται από τον πρώην πρωθυπουργό η συνεργασία του με όλα τα κόμματα που έχουν ευρωπαϊκό προσανατολισμό; Πέρα από το γεγονός πως τον στήριξαν στη συμφωνία που υπέγραψε και που δήλωσαν πως είναι διατεθειμένοι να τον στηρίξουν στον αγώνα του για την υλοποίηση του δύσκολου μνημονίουλ, προτίμησε την στείρα αντιπαράθεση και έναν καταγγελτικό λόγο που όπως αποδεικνύεται δεν βρίσκει σύμφωνη τη μεγάλη πλειονότητα του ελληνικού λαού που με σοφία και ωριμότητα σε όλες τις δημοσκοπήσεις δείχνει να θέλει τη συνεργασία των κομμάτων.
Η άποψη που εκφράζεται πως υπάρχει μεγάλη ιδεολογική διαφορά μόνο πικρό χαμόγελο προξενεί, αφού το ίδιο το πρόγραμμα που υπέγραψαν ελάχιστα περιθώρια ιδεολογικών διαφορών επιτρέπει.
Είναι δυστυχώς η μεγάλη αλήθεια και το τέλος των εύκολων υποσχέσεων και ψευδαισθήσεων.
Σήμερα κάθε Ελληνας θα πρέπει να αναλογισθεί τις ευθύνες του (γιατί υπάρχει δυστυχώς μία μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας που αρνούνται να συμμετάσχουν σε αυτή την εκλογική διαδικασία) και με υπευθυνότητα να δώσει την ψήφο του εκεί που νομίζει ότι θα είναι καλύτερο για τη χώρα μας. Η αποχή είναι μία αντιδημοκρατική απόφαση αφού απορρίπτει ουσιαστικά το δικαίωμα των πολιτών να αποφασίζουν για το μέλλον τους και αυτό ας το λάβουν σοβαρά υπόψη τους.