ΖΟΥΜΕ σε μια χώρα που, ενώ διαθέτει τρόπους για να λύνει τα προβλήματά της, κατά περίεργο τρόπο προσφεύγει πάντα στα πιο ατελέσφορα μέτρα. Επειδή, προέχουν οι πολιτικές σκοπιμότητες.
Η ΤΑΚΤΙΚΗ αυτή, δυστυχώς, ακολουθείται με οποιαδήποτε κυβέρνηση.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ πολλοί αξιόλογοι «επαΐοντες» των πραγμάτων, γνωρίζουν δηλαδή το τι και το πώς του ενεργείν, αλλά καμιά κυβέρνηση δεν τους αξιοποιεί! Αυτό φαίνεται καθαρά κάθε φορά που έχουμε υπηρεσιακές κυβερνήσεις: οι «υπηρεσιακοί» παράγοντες δουλεύουν άψογα και αποτελεσματικά! Θυμηθείτε μόνο την τεράστια απόδοση σε έργο του κ. Χριστοδουλάκη Ν., όσο ήταν μέλος πρόσφατης υπηρεσιακής κυβέρνησης.
ΒΛΕΠΕΤΕ, το κακώς εννοούμενο συμφέρον του κόμματος υπερισχύει του γενικότερου, ενώ προσωπικές φιλοδοξίες και εγωισμοί δεν επιτρέπουν παραχωρήσεις τέτοιου είδους. Ετσι, σοβαρές κρατικές υποθέσεις αναθέτονται σε «ημέτερους», παρεάκια, συγγενείς και φίλους προς δόξαν της κομματοκρατίας.
ΟΜΩΣ, εδώ που φτάσαμε, ακόμη κι ο κόσμος των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. δεν αντέχει άλλα ψέματα ή άλλες χρονοβόρες ψευδο-διαπραγματεύσεις. Ούτε η ελληνική κοινωνία αντέχει άλλη κρίση, μετά από τόσα χρόνια καρτερικής υπομονής. Τα προβλήματα είναι οξύτατα: με το προσφυγικό να μην ελαττώνεται, με το αγροτικό και την κοινωνική ένταση στο έπακρο εξαιτίας του ασφαλιστικού και με τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές να μην ολοκληρώνεται, η κατάσταση γίνεται κρισιμότατη.
ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟΤΕΡΟ όλων είναι ότι αυτοί που μας κυβερνούν σήμερα είναι οι ίδιοι που έσπερναν ανέμους, όσο ήταν στην αντιπολίτευση. Τώρα που βρίσκουν μπροστά τους θύελλες, νιώθουν πως τα ιδεολογήματά τους είναι ανίκανα πια να τους προστατέψουν από θεομηνίες: δεν πείθουν καν ούτε τους ψηφοφόρους τους.
ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ πολλή δουλειά εδώ που φτάσαμε χωρίς να έχει επιτευχθεί καμιά σοβαρή λύση κανενός από τα τεράστια προβλήματα που συσσωρεύτηκαν κατά τη διάρκεια της κρίσης.
ΤΟ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΟ πρόβλημα στην Eλλάδα μοιάζει με εκείνο που συναντά ο κάθε απλός πολίτης, όταν μπαίνει σε μια δημόσια υπηρεσία: ενώ υπάρχει λύση στο αίτημά του, ο υπάλληλος τού προσθέτει επιπλέον προβλήματα! Ούτε ορθολογισμός υπάρχει στις ενέργειές μας, ούτε σχέδιο με εναλλακτικές.
ΕΧΟΥΜΕ χάσει προ πολλού την αναγκαία για την επιβίωσή μας κοινωνική συνοχή, αλλά και τη μεταξύ μας συνεννόηση. Κάθε κοινωνική ομάδα απαιτεί να μη θιγούν τα «κεκτημένα» της ή να ικανοποιηθεί αυτή μόνο χωρίς να την ενδιαφέρει ποιοι «θα την πληρώσουν». Γι’ αυτό και είναι δύσκολη οποιαδήποτε λύση. Αλλά, η «λογική» των λύσεων υπάρχει και περιμένει να ωριμάσουμε για να μας αποκαλυφθεί. Θα της το επιτρέψουμε;
