Η λήθη…

«Εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε απ’ τη δική μας τη πλευρά!», είπε ο παρουσιαστής μουσικής εκπομπής, όπου νέες καλλιτέχνιδες μας θύμισαν τις μεγάλες επιτυχίες γνωστής τραγουδίστριας που δεν ζει πια, σαν επιστέγασμα μία συγκινητικής βραδιάς. Πολύ φοβάμαι την εποχή εκείνη -την ίσως όχι τόσο μακρινή- που αφού σταδιακά θα έχουν εξαλειφθεί όλ’ αυτά που δίνουν συνείδηση και την αίσθηση στον απλό άνθρωπο ότι ανήκει, θα του σβήνουν και τη λίγη μνήμη που του έχει απομείνει…Ηδη έχουν κάνει μια καλή αρχή! Μεθοδικά κι ανυποχώρητα, φέρνοντάς μας συνήθως προ τετελεσμένου γεγονότος ένα πλήθος ατόμων απ’ όλους τους χώρους -εντός κι εκτός της χώρας- πιστά υπακούν στα κελεύσματα του αόρατου τέρατος με τα πολλά κεφάλια που θέλει όλο το κόσμο φτωχό κι ανήμπορο, χωρίς γνώση, χωρίς θέληση, υπάκουο, και με το κεφάλι μονίμως σκυμμένο. Ταγμένοι στο σκοπό προσπαθούν ν’ απομυθοποιήσουν, να συντρίψουν κυριολεκτικά  κάθε ιδιαιτερότητα, κάθε πιστεύω, κάθε εθνική συνείδηση, καθετί που ξεφεύγει απ’ τα δικά τους προδιαγεγραμμένα! Σκοπός τους στην περίπτωση τη δικιά μας -κι επειδή είμαστε ανάδελφος λαός αλλά με συνέχεια κι ιστορία- η ολοκληρωτική ταπείνωση κι η δημιουργία ενοχών που θα μας κάνει να ντρεπόμαστε που είμαστε Ελληνες! Γι’ αυτό κι εμείς  παντού, πάντα και για οτιδήποτε μας αφορά, μακριά απ’ τη λήθη και το… λήθαργο! Προπαντός μακριά απ’ τους επιτηδείους, που έντεχνα και τάχα μου με την καλύτερη των διαθέσεων, νοιάζονται κι… εργάζονται για μας!