Κύριε διευθυντά,
το «ελληνικό δημόσιο», όπως χαρακτηριστικά αποκαλούμε τον δημόσιο τομέα στη χώρα μας, είναι η μεγάλη μας αποτυχία. Η πολυνομία, η πολυαρχία, οι δαιδαλώδεις κανονιστικές διατάξεις και κυρίως η έλλειψη κοινής λογικής στερούν από τη χώρα εκατομμύρια ωρών εργασίας, επενδύσεις, ανθρώπους, δημιουργικότητα και αυτοπεποίθηση.
Οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες που έγιναν στο παρελθόν (εκτός από τα ΚΕΠ) δεν έφεραν αποτελέσματα, ενώ ο ψηφιακός μετασχηματισμός που επιχειρείται σήμερα δεν ξέρω αν αρκεί για να αντιμετωπιστεί σε βάθος το πρόβλημα. Χρειάζεται μία εκ βάθρων νέα σύλληψη, που θα υπηρετεί τη λογική, το δίκαιο, τον αμοιβαίο σεβασμό και την εμπιστοσύνη. Η εποχή την επιβάλλει και την ευνοεί.
Όλοι οι κάτοικοι αυτής της χώρας ξέρουν πολύ καλά για ποιο πρόβλημα μιλώ.
Όλες και όλοι έχουμε «πάθει». Ένα πρόσφατο παράδειγμα:
Αμερικανίδα φίλη μού στέλνει ένα δώρο, χωρίς να το γνωρίζω, με ιδιωτική εταιρεία ταχυμεταφοράς. Η εταιρεία μού ανακοινώνει την άφιξη του ταχυδρομικού πακέτου το οποίο περιέχει τρία βιβλία, και ταυτόχρονα την υποχρέωση να πληρώσω ένα όχι αμελητέο ποσόν για τον εκτελωνισμό του, καθώς η αξία που αναγράφεται πάνω στο πακέτο (50 δολάρια) ξεπερνά τα 30 δολάρια, που είναι το όριο εκτελωνισμού(1). Ξαφνιάζομαι αλλά συμφωνώ προκειμένου να παραλάβω το δώρο.
Όμως με νέο μήνυμα η εταιρεία ζητάει τις αποδείξεις αγοράς των τριών βιβλίων. Εξηγώ ότι δεν έχω κάνει εγώ την παραγγελία αλλά η αποστολέας, μόνιμη κάτοικος εξωτερικού. Απαντούν ότι είναι αδύνατος ο εκτελωνισμός χωρίς αυτά τα παραστατικά. Αναγκάζομαι να ενημερώσω τη φίλη, η οποία στέλνει στην εταιρεία τις αποδείξεις. Το συνολικό ποσόν ανέρχεται ακριβώς σε 44,13 και όχι σε 50 δολάρια (όπως από μνήμης είπε η φίλη όταν ρωτήθηκε κατά την αποστολή).
Σίγουρη ότι θα λάβω επιτέλους το δέμα, δέχομαι αντ’ αυτού νέο μήνυμα από την εταιρεία: Δεν μπορεί να γίνει εκτελωνισμός γιατί το ποσόν των αποδείξεων είναι μικρότερο του ποσού που αναγράφεται στο πακέτο. Εάν ήταν μεγαλύτερο δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα εκτελωνισμού αλλά τώρα που το ποσόν είναι μικρότερο δεν μπορούν να εκτελωνίσουν το δέμα. Αυτές είναι οι οδηγίες του Τελωνείου κι εάν τις παραβούν οι εργαζόμενοι στην εταιρεία θα τους επιβληθεί πρόστιμο.
Η απευθείας επικοινωνία μου με τις Τελωνειακές υπηρεσίες υπήρξε δύσκολη και αδιέξοδη. Οδήγησε σε μεγαλύτερη σύγχυση και νέα ερωτήματα, οπότε παραιτήθηκα από την προσπάθεια να αναζητήσω λύση από το αρμόδιο Τελωνείο.
Η εταιρεία επανέρχεται και μου ζητάει να ψάξω στο διαδίκτυο για υψηλότερες τιμές των βιβλίων ώστε να δικαιολογηθεί το ποσό των 50 δολαρίων. Εάν αυτό δεν συμβεί, τα βιβλία θα πρέπει να επιστραφούν στη χώρα προέλευσής τους για να σταλούν σωστά!
Πρότεινα να ανοιχτεί το δέμα για να δουν ποια βιβλία είναι και τις αντίστοιχες τιμές τους αλλά η απάντηση ήταν ότι λόγω κορωνοϊού αυτό δεν μπορεί να γίνει.
Ρώτησα την αποστολέα για τους τίτλους των βιβλίων κι έψαξα στο διαδίκτυο.
Όταν έγραφα την απάντηση, συνειδητοποίησα πόσο κι εγώ, για να ξεμπλέξω από όλη αυτή την περιπέτεια, είχα προσχωρήσει στο παράλογο.
Αν και καταπτοημένη, αποφάσισα να το παλέψω λίγο ακόμη με την απλή λογική. Πρότεινα λοιπόν στην εταιρεία να επιλέξει μία από τις δύο λύσεις που υπάρχουν: να γίνει ο εκτελωνισμός είτε για το ποσόν των 44,13 δολαρίων είτε για το ποσόν των 50 δολαρίων (ακόμη κι αν αυτή η επιλογή είναι σε βάρος μου). Διότι η επιστροφή του πακέτου στην Αμερική όχι μόνο δεν είναι λύση αλλά ζημιώνει τους πάντες: την αποστολέα, εμένα, την εταιρεία, τον αεροπορικό μεταφορέα, τους εργαζόμενους της εταιρείας και του Τελωνείου, καθώς και το ελληνικό δημόσιο – διαπίστωση με την οποία συμφώνησαν και οι εργαζόμενοι της εταιρείας.
Εκτός των άλλων μια τέτοια ενέργεια θα διέσυρε τη χώρα και στο εξωτερικό για προφανείς λόγους.
Προχθές έλαβα την απάντηση: Παρακαλώ όπως σημειώσετε ότι δεν δυνάμεθα να προχωρήσουμε με το αποδεικτικό λιγότερης αξίας.
Ντρέπομαι τη φίλη που έχει ήδη δώσει πολλά χρήματα για την αποστολή αυτού του δώρου και θα συνεχίσω τις προσπάθειες για να μην τής το στείλουν πίσω. Θέλω να πιστεύω ότι θα βρεθεί μεταξύ των αρμοδίων της εταιρείας και του Τελωνείου μία έστω φωνή λογικής που θα τολμήσει να αντισταθεί σε αυτόν τον ακραίο παραλογισμό.
Η ειρωνεία είναι ότι το πακέτο περιέχει αγγλικές μεταφράσεις του Θουκυδίδη…
Αν για ένα ανύπαρκτο, ουσιαστικά, ζήτημα χρειάζεται να ασχοληθούν τόσοι άνθρωποι επί ένα σχεδόν μήνα και μάλιστα χωρίς αποτέλεσμα, είναι εύκολο να φανταστούμε πόσο ταλαιπωρούνται όσοι προσπαθούν να πάρουν μια επιδότηση, να κάνουν ένα συμβόλαιο, να βγάλουν μια άδεια οικοδομής, να κάνουν μια δήλωση πόθεν έσχες… Γι’ αυτό ακόμη και δικαιούχοι επιχορηγήσεων από το κράτος προτιμούν να χάσουν τη χρηματοδότηση παρά να εμπλακούν στις δαιδαλώδεις και παράλογες διαδικασίες του δημοσίου.
Η σχέση με το ελληνικό δημόσιο έχει γίνει ο βραχνάς όλων των Ελλήνων, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης, οικονομικής επιφάνειας, επαγγέλματος, εκπαίδευσης, κ.λπ.
Υποφέρουν οι συναλλασσόμενοι, οι εργαζόμενοι σε αυτό (πλην ελαχίστων που επωφελούνται από τη σύγχυση) αλλά και οι εκάστοτε κυβερνώντες. Έχουμε φτιάξει ένα αδηφάγο και πολυκέφαλο τέρας που βασανίζει τους πάντες και υπονομεύει τις δυνατότητες της χώρας.
Η λύση, κατά τη γνώμη μου, είναι να φτιάξουμε τον δημόσιο τομέα από την αρχή. Θα είναι μια επαναστατική πράξη που θα έχει την ομόθυμη υποστήριξη των Ελλήνων.
Έμμυ Παπαβασιλείου
1 Στην ιστοσελίδα των Ελληνικών Τελωνείων τα όρια εκτελωνισμού ταχυδρομικών αντικειμένων από ιδιώτη σε ιδιώτη για μη εμπορική χρήση είναι διαφορετικά – σύμφωνα με αυτά, ίσως δεν χρειάζεται καν να εκτελωνιστεί το πακέτο αφού η αξία του δεν υπερβαίνει τα 45 ευρώ. Αλλά στο ερώτημα που έθεσα στον υπάλληλο του αρμόδιου Τελωνείου για το τι τελικώς ισχύει δεν έλαβα σαφή απάντηση.
