‘‘Ανθρωπιά’’
Αλήθεια, πόσο χαριτωµένοι, είναι οι άνθρωποι, όταν πραγµατικά, είναι άνθρωποι. Ατόφιοι, του αρχαιοελληνικού άνω θρώσκω, µε προσανατολισµούς ουράνιους. Μεγάλη κουβέντα ο ακέραιος άνθρωπος. Μην ξεχνάµε και τον κυνικό ∆ιογένη µας, που έψαχνε στο καταµεσήµερο, µε το λαδοφάναρο του, να βρει έναν τέτοιο.
Αλλά τι λέει ο Θεός; Και ενίοτε η συνείδηση µας; Πώς, όχι, δεν είµαστε υποκριτές; Όταν διακηρύσσουµε πως Αυτόν, τον Αόρατο, τον αγαπάµε, ενώ είµαστε αναίσθητοι στις τόσες ανάγκες των συνανθρώπων µας; Ας ξανασκεφτούµε σοβαρότερα, εκτενέστερα. Πως η χώρα µας και η ανθρωπότητα προχώρησε, προχωράει καλύτερα, επειδή κάποιοι και κάποιες, είχαν, έχουν στις φλέβες τους αλτρουισµό, ενσυναίσθηση, αγάπη, θυσιαστικό πνεύµα.
Αρχικά, οι σωστοί γονείς, τα θεµέλια µιας υγιούς κοινωνίας. Παραδίπλα µας, οι γιατροί, νοσηλευτές, δάσκαλοι, αγρότες, ερυθροσταυρίτες και αιµοδότες, οι ήρωες της καθηµερινότητας. ∆οτικότατες προσωπικότητες σαν τον Ιπποκράτη, τον Σωκράτη, τον Ρήγα Φεραίο, την Μπουµπουλίνα, τον Καποδίστρια, την Ψωροκώσταινα, τον γυναικοσωτήρα Παπανικολάου, την Καλλιρόη Παρρέν. Άνθρωποι πεντακάθαροι, σαν τον Μικρασιάτη Χατζηεφεντή, τον Άγιο Νεκτάριο και Παΐσιο. Άνθρωποι της θυσίας, σαν τους νεοµάρτυρες της Τουρκοκρατίας, άνθρωποι µε άλφα κεφαλαίο, σαν τους Ηπειρώτες ευεργέτες του Γένους. ∆ιαµαντένιοι άνθρωποι, σαν τον Γαλιλαίο, την Ιωάννα της Λωραίνης, τον Λίνκολν, τον Τέσλα, την Περόν, την Φλέµινγκ, την Κιουρί, τον Γκάντι, τον Λούθερ Κινγκ, τον Μαντέλα.
Λοιπόν, όπισθεν ολοταχώς. Προς τις ευαίσθητες συντεταγµένες µας, τις ναρκωµένες, τις υποβαθµισµένες. Γιατί, η χιλιοβαλτωµένη µας κοινωνία, σήµερα, αυτό έχει φοβερή ανάγκη. Την προσφορά µας, την ελάχιστη, τη µέγιστη. Στην κάθε δοκιµαζόµενη, ανθρώπινη ύπαρξη.
Γιατί µακαριότερον εστί το διδόναι από το λαµβάνειν.
∆ηµήτρης Α. Ανδρικίδης
«Ως χαρίεν άνθρωπος,
όταν άνθρωπος ει», Μένανδρος
Ο άνθρωπος για εκατοµµύρια χρόνια, είτε είναι συνέχεια του Αδάµ και της Εύας, είτε είναι απόγονος του τελειότερου είδους των πιθήκων (ζώον δηλαδή), γεννιέται, τρέφεται, αυξάνεται, πολλαπλασιάζεται και τέλος αποθνήσκει.
Άσχετα αν ζήσει τα χρόνια του Μαθουσάλα!!! λιγότερα ή περισσότερα, πάντως κανείς δεν είναι Αθάνατος.
«Ήλθον, Είδον και Απήλθον»
Βέβαιον επίσης είναι ότι ο άνθρωπος είναι «κοινωνικό ον» και δύσκολα µπορεί να επιβιώσει και να ευδοκιµήσει µόνος του για µεγάλο χρονικό διάστηµα µακριά από τις ανθρώπινες κοινωνίες, γιατί γίνεται «θηρίον».
Ο άνθρωπος ως κοινωνικό ον έχει δηµιουργήσει ποικιλόµορφες κοινωνίες και έχει φτιάξει πολιτισµούς. Τις κοινωνίες και τους πολιτισµούς που έχει δηµιουργήσει της µαθαίνουµε διαµέσου των αιώνων από τις πολλές πηγές που υπάρχουν.
Βλέπουµε κοινωνίες όπου o άνθρωπος για τον άνθρωπο δεν είναι άνθρωπος, είναι απάνθρωπος και βλέπουµε κοινωνίες µε Αρχές-Αξίες και Πιστεύω. Το τρίπτυχο αυτό παίζει σπουδαίο ρόλο στη ζωή µας.
Πώς θα υγιάνει η κοινωνία µας όταν εµείς, άρχοντες και αρχόµενοι, θεοποιούµε τον εαυτό µας, καλλιεργούµε ένα «πολιτισµό φιλαυτίας»;
Ποιες είναι οι αξίες στη ζωή µας;!!!
Οι βασικές κατηγορίες αξιών είναι οι Ηθικές αξίες, εντιµότητα, σεβασµός, αξιοπρέπεια, ΑΓΑΠΗ και οι Ψυχικές αξίες. Τόλµη, Υποµονή, Προσφορά, Εθελοντισµός.
Ο Εθελοντισµός είναι µέσον για την επίτευξη της κοινωνικής ενσωµάτωσης και κοινωνικής ολοκλήρωσης.
Στόχος ενός εθελοντή είναι η βελτίωση των κοινωνικών, οικονοµικών, περιβαλλοντικών συνθηκών διαβίωσης.
Η κοινωνία των πολιτών σήµερα, ο άνθρωπος είναι γεµάτος αντιφάσεις.
Είναι άνθρωπος και απάνθρωπος.
Τι ωραίο πράγµα να είσαι άνθρωπος, όπως τον εννοεί ο φιλόσοφος Μένανδρος!!! του οποίου η αξία δε µετριέται µε την καταγωγή, ή µε τον πλούτο, αλλά µε το βαθµό της Αρετής της Ελευθερίας, της Αγάπης και της Προσφοράς. Τότε έχεις ανθρωπιά.
Ας κοιτάξουµε τον εαυτό µας στον καθρέπτη για να δούµε ποιοι είµαστε.
Καµαροχαίροµαι σας Φίλοι Αναγνώστες
Πέτρος Πανηγυράκης
δάσκαλος
Χωρίς τον άλλον
∆ιαµαρτύρεσαι συχνά, πως είσαι µοναχός σου,
γιατί κανείς δεν βρίσκεται να γίνει µπιστικός σου.
Μ’ αν δεν ανοίξεις την καρδιά, αγάπη να δωρίσεις
στους συνανθρώπους γύρω σου, στην ερηµιά θα ζήσεις.
∆άµασ’ όλα τα θέλω σου, και τον εγωισµό σου,
γιατί ουδείς ανέχεται, πια τον αυταρχισµό σου.
Άφησε το χαµόγελο, στα χείλη σου ν’ ανθίσει,
κι’ ο τόπος όπου βρίσκεσαι, ευθύς θε να µυρίσει.
Σπόρο αγάπης φύτεψε, βαθιά στα σωθικά σου,
κι’ άνθρωποι που θα σ’ εκτιµούν, θα ‘ρθουν γοργά σιµά σου.
Νοιάσου για τον πλησίον σου, δώσε του σηµασία,
δύο λόγια πες του όµορφα, που να χουνε ουσία.
∆ώσε τροφή εις τους φτωχούς, να πάψουν να πεινούνε,
φρόντισε τα µικρά παιδιά, στους δρόµους µη γυρνούνε,
Ποτέ να µην περιφρονείς, τους καταφρονεµένους,
άπλωσε χέρι φιλικό, κάν’ τους ευτυχισµένους.
Την άδολη αγάπη σου, δώσε στους πονεµένους,
την αγκαλιά σου άνοιξε, και στους απελπισµένους.
Πλησίασέ τους µε στοργή, πρόθυµος για θυσία,
δώσε κοµµάτι της καρδιάς, αυτό χει µέγ’ αξία.
Κι’ ευθύς θα δεις, δεν γίνεται, να ζεις στην µοναξιά σου,
κι’ αν όλα τα καλά της Γης, έχεις φίλε σιµά σου.
∆ίχως τον άλλον δεν µπορείς, κι’ αυτός δίχως εσένα,
εσύ, εγώ, αυτός, αυτοί, όλοι ας γίνουµ’ ένα.
Τότε θα λάµψει χρυσοφώς, θα χαίρετ’ η ψυχή σου,
θα έχει πλέον νόηµα η άχαρη ζωή σου!
Ελευθερία Κατσιφαράκη
συντ. δηµοσιογράφος.
Τα αγαθά της προσφοράς
Η ιστορία της ζωής µας έχει διδάξει πως είναι ξεχωριστοί, µοναδικοί οι άνθρωποι που αφιερώνουν τη ζωή τους, στο ιερό λειτούργηµα της προσφοράς και συµβάλουν θετικά στο πολιτισµό µε τη παράδοση του τόπου που αφιερώνονται.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι τα µέλη της κοινωνίας που είναι χαρισµατικοί µε προσόντα ποικίλης προσφοράς που για τον συνάνθρωπο, είναι πολλές φορές και οι σωτήρες ζωής.
Άλλοι αφιερώνουν ζωή, στη φιλανθρωπία των µοναχικών ανθρώπων, που η µοίρα τούς φέρεται άσπλαχνα σε µια ζωή µε στερήσεις, αγωνίες και άλλα συµβάντα.
Αυτοί οι σωτήρες του σώµατος και των ψυχών τσι περισσότερες φορές είναι αφανείς Ήρωες που κατατάσσονται σε µια άλλου είδους κοινωνία που γι’ αυτούς τα εύγε, µε τα µπράβο τους είναι αδιάφορα µπροστά, στην έκφραση ευγνωµοσύνης, µε το ευχαριστώ που µολογούν τα µάτια.
Η προσφορά του πνεύµατος στους θεσµούς είναι ένα λειτούργηµα, πού υπηρετεί το σύνολο µιας κοινωνίας. Οι θεσµοί µια φορά κι’ έναν καιρό, στα οκτώ (8) χρόνια στη δεκαετία του 1980 που υπηρέτησα κι εγώ ήταν αµισθί…
∆υστυχώς υπάρχει όµως και εκείνη η προσφορά της άλλης πλευράς, που γίνεται για όφελος και για προβολή των επιτήδειων, που εκµεταλλεύονται τσ’όποιες αδυναµίες µε προβλήµατα που προκύπτουν σ’αυτούς που είναι στην αναζήτηση για σανίδα σωτηρίας.
Στη Πατρίδα µας έχουν υπάρξει άνθρωποι της προσφοράς, διορατικοί, µε ιδιαίτερα ξεχωριστά χαρίσµατα που το µυαλό κι’η σκέψη τους επήγαινε πολύ πιο µπροστά.
Με οράµατα και όνειρα που έχουν πραγµατοποιηθεί και άλλα στη πορεία µελετούνται.
Ο κουζουλός του χωριού…Με τα άπιαστα όνειρα ,τη φιλοσοφία του και το πώς η σκέψη, µε το πνεύµα του πηγαίνει µακριά σ’έναν άλλο δικό του κόσµο, προόδου και ευηµερίας, που οι γύρο του δεν µπορούν να τον δούν,να τον ταξιδέψουν και να τον φτάσουν. Μοιραία τον ρίχνουν στο περιθώριο, ειρωνικά και ανελέητα. Μόνον το πλήρωµα του χρόνου που έρχεται τον δικαιώνει για τη προσφορά του και το πολύτιµο έργο του.
Όποια κι’αν είναι η προσφορά που έχει την καλή πρόθεση, µε της ηθικές αξίες, θα πρέπει να στηρίζεται και όχι να πολεµάτε ζηλότυπα.
Άλλοι προσφέρουν τη ψυχή τους, µε τη καρδιά τους, άλλοι τις σωµατικές τους δυνάµεις και άλλοι υλικά αγαθά.
Τα αγαθά όλα της προσφοράς είναι πολύτιµα, έχουν ανεχτίµητη αξία και κάνουν ποιό πολύ όµορφο, τον όµορφο κόσµο, που έχει πλάσει ο Θεός…
Μαρία Νικ. Γρυφάκη
συγγραφέας
Άνθρωπέ µου…
Είσαι ένας άνθρωπος κανονικός, υγιής, έχεις δουλίτσα, το σπιτάκι, το καθηµερινό σου, κι οι δικοί σου είναι όλοι καλά!
Γύρω σου βέβαια, υπάρχει µια µεγάλη αναστάτωση: Άνθρωποι που αδυνατούν να επιβιώσουν, ξαφνικοί θάνατοι, τραυµατισµοί κι αρρώστιες βαριές!
Προσφυγόπουλα που δεν έχουν να φάνε, ο γείτονάς σου που έχασε τη δουλειά κι ένας γέροντας παραδίπλα που ξέµεινε στο σπιτάκι του χωρίς στήριξη…
Εδώ κοντά και χώρες σε εµπόλεµες καταστάσεις που αλληλοκαταστρέφονται, µ’ όλη τη βία των καιρών µας να σου παρουσιάζεται στις οθόνες σου ωµή, σκληρή, αποφασισµένη να επικρατήσει…
Κι όλα ετούτα, σ’ έναν κόσµο που αλλάζει µε ταχύτατους ρυθµούς, πάνω σε µια γη µ’ αλλοιωµένο κλίµα, µε ραϊσµένα τα εσώψυχά της, να βρυχώνται και να µετατοπίζουν κάτω απ’ τα πόδια σου τα κοντινά νησάκια!
Σ’ ενδιαφέρουν όλ’ αυτά; Μήπως θεωρείς πως αφού δεν σε θίγουν άµεσα, δεν σε αφορούν κιόλας; ∆εν είν’ έτσι, άνθρωπέ µου! Πατάς κι εσύ σε γη που τρέµει! Είσαι κι εσύ στο στόχαστρο των σεισµών, των φυσικών καταστροφών, των άδικων πολέµων, µα και της ανθρώπινης πλεονεξίας!
Κι εσύ έρµαιο στα απρόβλεπτα του κόσµου ετούτου…Μη ξενοιάζεις λοιπόν! ∆ες γύρω σου πόσοι εθελοντές τρέχουν σε αναζητήσεις, ετοιµάζουν φαγητό γι’ άστεγους, προσφέρουν αµισθί τις υπηρεσίες τους, εργάζονται σε Συλλόγους για να προωθήσουν τον Πολιτισµό. ∆ες, µε άλλο µάτι, όλους αυτούς που νοιάζονται για τον περίγυρο! Που κοπιάζουν για τον συνάνθρωπο, θυσιάζουν χρόνο γι΄ αυτόν, του προσφέρουν ό,τι µπορούν απ’ το υστέρηµά τους. Και κοίταξε να τους µοιάσεις…
∆ώσε λοιπόν, κι εσύ το κατιτί σου στη κοινωνία, κι αυτή, αυτόµατα, θα σου το γυρίσει πίσω. Χαρίζοντάς σου γαλήνη, ηρεµία ψυχής και το κυριότερο: Τη χαρά της προσφοράς…
Αθηνά Κανιτσάκη
Όλοι µαζί, µπορούµε
Με µια βαλίτσα όνειρα κι αγάπη για τον κόσµο,
ξεκίνησα ένα πρωί, παντού να σπείρω δυόσµο
Πήρα µαζί µου δύναµη, πήρα και την ψυχή µου
κι έφυγα ασυνόδευτη, για την «αποστολή» µου
Να βοηθήσω ήθελα, ψυχούλες πονεµένες,
άρρωστες, άστεγες, φτωχές, µόνες και ξεχασµένες
Στο δρόµο η πρώτη στάση µου, στον τόπο µου µε πάει,
κι ακούω πως βοήθεια και ‘κείνος µου ζητάει
Μα όλ’ αυτά είναι δύσκολα ,να φτάσουν ως την πράξη
κι η ζωή µου η ήρεµη, πρέπει γι’ αυτό ν’ αλλάξει
Ώρες πολλές χρειάζονται, γι’ άλλους να χαλαλίσω
κι από την οικογένεια και µένα, να στερήσω
Με µια φωνή ακούγονταν χίλιες και δυο προκλήσεις,
από ανθρώπους και δεντρά και ζωντανά της φύσης
Θα ήταν κρίµα κι άδικο αµέτοχη να µείνω
κι ας έπρεπε από το χρόνο µου, χρόνο κι αλλού να δίνω
Μα όπου κι αν πήγα..έβρισκα αγκάθια αντί δυόσµο
κι είδα, πως µόνη δε µπορώ ,ν’ αλλάξ’ όλο τον κόσµο
Όµως δεν λιγοψύχησα, ούτε γύρισα πίσω,
µα δυνατά το φώναξα κι άλλους να συγκινήσω
Α∆ΕΡΦΙΑ, ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΕ,
ΝΑ ΣΠΕΙΡΟΥΜΕ ΑΓΑΠΗ,
ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ,
ΣΑΝ ΤΟΝ ΠΥΚΝΟ ΤΟ ΦΡΑΧΤΗ
Υ.Γ.
Καθένας µας στα µέτρα του, την προσφορά του ας κάνει
και θα θαρρεί πως βρίσκεται σ’ απάνεµο λιµάνι
Κι είναι πολύ σηµαντικό, να µάθουν τα παιδιά µας,
ν’ ακολουθήσουν στη ζωή κι αυτά, τα βήµατά µας
Μαρία Βογιατζάκη Ντούζα
Φιλόλογος
Όπου πολλοί φτύσουνε,
πηλός γίνεται.
Το συµφέρον επιτάσσει, των Ανθρώπων εις τη Γη,
νά χουµε αυτό σαν βάση, εισοδήµατος πηγή.
Μέληµα µας νά ΄ναι πρώτο, η απόκτησ’ αγαθών,
όµως να µην κάνει κρότο, σε ζητήµατα ηθών.
Μα καθένας µας οφείλει, προσφορά κοινωνική,
να σωριάζει στο ζεµπίλι, υλική και ηθική.
Συνδροµή στην κοινωνία, που εργάζεται και ζει,
να µην µένει στη γωνία, στη ζωή µας την πεζή.
Αν µετέχει και εκείνος, όσ΄αντέχει στα κοινά,
λογαριάζεται σαν κρίνος, γεύεται υγιεινά.
Προσφορά είναι µεγάλη, να µετέχει ο καθ΄είς,
µε αγώνα και µε πάλη και γιαυτό µη φοβηθείς.
Λάβε µέρος και προχώρα, σε κοινωνικές δοµές,
δείξε ενδιαφέρον τώρα, για ν΄υπάρξουνε τοµές.
Πηλός γίνεται το χώµα, όταν φτύσουνε πολλοί,
κι αν προσθέσεις λίγο χρώµα, δικαιούσαι το φιλί.
Της συµµετοχής σου µόνο, στον αγώνα τον καλό,
έστω και για λίγο χρόνο και γιαυτό σε προσκαλώ.
Εννιαχωριανός
Εθελοντισµός
Ακούγοντας τη λέξη το µυαλό όλων µας πάει σε οµάδες εθελοντών. Εθελοντές αιµοδότες, εθελοντές πυροσβέστες, εθελοντές γιατροί κ.λ.π. Εθελοντές διασώστες, είναι πράξη αγάπης και σαν οµάδα. Υπάρχει και ο εθελοντισµός σαν οµάδα.
Ο καθένας από µας δεν χρειάζεται να ενταχθεί σε οµάδα.
Εθελοντές µπορεί να είµαστε από µόνοι µας στο κάθε µέρα µας. εθελοντισµός σηµαίνει προσφορά αγάπης ανιδιοτελώς που σηµαίνει προσφέρουµε επειδή το θέλουµε, επειδή το νοιώθει η καρδιά µας.
Όταν κάνεις κάτι από καθήκον επιζητάς και την αναγνώριση.
Ακόµα και στην οικογένειά µας να το κάνουµε επειδή το θέλουµε µόνο από αγάπη κι αν δεν αναγνωρίζεται το πρόβληµα είναι των άλλων.
Ένα ευχαριστώ, ένα χαµόγελο και µια ζεστή αγκαλιά είναι αρκετά. Έτσι κι αλλιώς ότι δίνουµε ανιδιοτελώς ή µε ιδιοτέλεια υπάρχει κάποιο αόρατο µάτι που τα βλέπει.
Υ.Γ. Υποκλίνοµαι στον εθελοντισµό και στους εθελοντές χωρίς ταµπέλες κυρίως σ΄ αυτούς που δεν θέλουν να φαίνονται και δεν το διατυµπανίζουν.
Νανά Μπακόλα
«Υπάρχουν άνθρωποι!»
Ακούµε συνεχώς για ανθρωποειδή που σκοτώνουν, που βιάζουν, που κλέβουν, που διακινούν ναρκωτικά και τόσα άλλα.
Όµως αν προσέξουµε λίγο, θα δούµε ότι οι άνθρωποι της προσφοράς, ευτυχώς είναι το µεγαλύτερο ποσοστό.
Άνθρωποι που αφιερώνουν κάποιες ώρες από την πολύτιµη ηµέρα τους για το κοινό καλό.
Κάποιοι βοηθούν µεµονωµένα και περιστασιακά, αλλά οι περισσότεροι µπαίνουν σε οµάδες που δραστηριοποιούνται σε έναν τοµέα. Άλλοι προσφέρουν υπηρεσίες σε άτοµα ΑΜΕΑ, άλλοι φυλάνε τα δάση µας από φωτιές. Άλλοι αγωνίζονται να ελαχιστοποιήσουν τα δυστυχήµατα στους δρόµους. Οµάδες ανθρώπων δίνουν κυριολεκτικά το αίµα τους για τον συνάνθρωπο.
Πολλοί είναι αυτοί που ετοιµάζουν φαγητό στους άπορους της περιοχής τους.
Βλέπουµε ανθρώπους µε αυτοθυσία να βουτάνε στα λασπόνερα για να σώσουν κάποιον στην περίπτωση που έχουµε πληµµύρα.
Θα δούµε εθελοντές να σβήνουν φωτιές µε υποτυπώδη µέσα και προφύλαξη.
Γιατρούς που προσφέρουν περίθαλψη σε πολλές γωνίες του κόσµου.
Οι εθελοντές είναι αυτοί που θα φτάσουν πρώτοι σε περίπτωση σεισµού, για να ανασύρουν κάποιον από τα συντρίµµια.
Υπάρχουν άνθρωποι, που µε πολύ ενδιαφέρον έχουν παρακολουθήσει µαθήµατα πρώτων βοηθειών, για την περίπτωση που θα τύχουν σε κάποιο συµβάν. Μπορώ να αναφέρω µια τεράστια λίστα για αυτούς τους ανθρώπους. Όσο υπάρχει ο κόσµος, τόσο θα είναι χρήσιµοι οι άνθρωποι µε δοτικότητα, θάρρος, αληθινή συµπόνια, αυτοθυσία και µε περίσσια αγάπη.
Ας τους επαινέσουµε λοιπόν! Ας τους ευχαριστήσουµε από καρδιάς και ας παραδειγµατιστούµε από αυτούς, αν δεν είµαστε ήδη σε κάποια οµάδα και εµείς.
Μαίρη Κουτρούλη Σκαµνάκη
µέλος ∆.Σ. Ένωσης Πνευµατικών
∆ηµιουργών Χανίων
Κοινωνικοί αγωνιστές και εθελοντές
Είναι τέτοια η προσφορά των εθελοντών και αγωνιστών στις κοινωνίες ώστε Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΤΟΥΣ ∆ΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΕΠΙ ΟΥ∆ΕΝΙ ΝΑ ΚΑΛΥΦΘΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΕΣ ∆ΟΜΕΣ κρατών, κυβερνήσεων, τοπικών αυτοδιοικήσεων και ιδιωτικών ιδρυµάτων.
Κοινωνικούς αγωνιστές και εθελοντές ονοµάζουµε όλους όσους ανιδιοτελώς και αφιλοκερδώς αφιερώνουν χρόνο και κόπο για να εξυπηρετήσουν ανάγκες όπου υπάρχουν ελλείψεις, όπου υπάρχει αδιαφορία, όπου υπάρχει κρατική ή αυτοδιοικητική αυθαιρεσία, όπου εκδηλώνεται καταστροφικό φυσικό φαινόµενο, όπου χρήζει ανάγκη βοήθειας!
Είτε ενταγµένοι σε συλλογικότητες, σε σωµατεία, σε συλλόγους είτε µεµονωµένοι οι εθελοντές προσφέρουν αφάνταστα ωφέλιµο έργο για τους πολίτες σε κάθε τόπο δραστηριοποίησης τους.
Έχοντας ανεπτυγµένο το αγαθό της ενσυναίσθησης, της αλληλεγγύης και της αυταπάρνησης βλέπουµε τους εθελοντές να συµβάλλουν αποφασιστικά σε κρίσιµες στιγµές βοήθειας σε καταστροφικούς σεισµούς, σε πυρκαγιές, σε πνιγµούς, σε µαζικά δυστυχήµατα, σε παροχή πρώτων βοηθειών, σε διοργανώσεις µαζικών εκδηλώσεων, κ.ά.
∆εν είναι λίγες οι φορές που στην καλοπροαίρετη προσπάθεια τους αυτοί οι συνάνθρωποι µας δέχονται άδικη κριτική ή ακόµα λοιδορούνται γιατί κατά την γνώµη των κριτών τους δεν έπραξαν το περισσότερο ή το απόλυτο!
∆εν είναι λίγες οι φορές που οι κοινωνικοί αγωνιστές σύρονται στα δικαστήρια για υποθέσεις κοινωνικού ενδιαφέροντος, στην προσπάθεια τους να υπερασπιστούν το δίκιο και την ευνοµία. Κι όµως επιµένουν, αντέχουν και ενίοτε ευοδώνουν οι κοπιώδεις και ψυχοφθόρες προσπάθειες τους.
Να τιµούµε και να σεβόµαστε την ανιδιοτελή προσφορά τους, πόσο µάλλον που αρκετοί από εµάς δεν θέλουµε ή δεν µπορούµε να ασχοληθούµε στα κοινά πράγµατα στις τοπικές κοινωνίες.
Γιάννης Μ. Γαβριλάκης
