Προσδοκώ σωφροσύνη ηγετών
Η φρόνηση είναι ένα από τα τέσσερα προαπαιτούμενα κατά τον Αριστοτέλη, που συνιστούν, μαζί με τη σωφροσύνη, τη δικαιοσύνη και την ανδρεία, την τέλεια αρετή. Κατά τον Πλάτωνα η λέξη φρόνηση είναι ακριβώς ισοδύναμη με τη σοφία.
Πόσοι από τους σημερινούς ηγέτες, ανά τον κόσμο, διαθέτουν αυτές τις αρετές και αξίες;
Βλέπουμε ηγέτες να προκαλούν πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ κρατών, και το κίνητρο τους είναι η αλαζονική επικράτηση ισχύος, η επιβουλή προσάρτησης σε δικό τους κατοχικό έλεγχο πλουτοπαραγωγικών εδαφών, υποθαλάσσιων περιοχών, γεο-στρατηγικών περιοχών.
Βλέπουμε πόλεις και χωριά να καταστρέφονται από τις πολεμικές συγκρούσεις.
Βλέπουμε αθώους πολίτες να καταστρέφονται τα υπάρχοντα τους και να υποχρεώνονται σε φυγή, σε μετανάστευση, καταλήγοντας στην προσφυγιά, σε άγνωστους τόπους και μέρη, ξεκινώντας τον βίο τους από μηδενική θέση.
Βλέπουμε ηγέτες να συνεχίζουν να πωλούν και να διαθέτουν, κατά το δοκούν των συμφερόντων τους, τα όπλα της μαζικής καταστροφής λαών.
Βλέπουμε διάχυτη μια αναλγησία, σε ορισμένους των ηγετών και ηγετίσκων, να αδιαφορούν για την τύχη των ξεκληρισμένων και κατατρεγμένων όπου γης.
Μικρή παρηγοριά και ελπίδα η σωφροσύνη ορισμένων ηγετών που λειτουργούν δημοκρατικά, που νοιάζονται για την ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ των λαών, που ενεργούν με κριτήριο τη βαθιά πίστη στη Δημοκρατία, που πιστεύουν και πράττουν για την απόδοση δικαιοσύνης, που προγραμματίζουν και εκτελούν έργα προόδου για τους πολίτες και τις κοινωνίες.
Αυτή την ηθική αξία των ηγετών προσμένω να δω τον νέο χρόνο. Είθε!
Γιάννης Μ. Γαβριλάκης
Αρθρογράφος- Διηγηματογράφος
Μόνος του ο χρόνος δε μπορεί…
Χίλιες δυο οι προσδοκίες, που φορτώνουμε στο χρόνο,
π’ άλλες γίνονται αλήθειες κι άλλες πεθυμιές και μόνο
Όμως σκέφτομαι, αν βρεθούμε σε μια μάζωξη τρανή,
μ’ ένα στόμα, ως τ’ αστέρια ίσως στείλουμε φωνή
Μια φωνή απ’ ένα στόμα φτωχών-πλούσιων αν βγει,
θα πει ΟΧΙ στους πολέμους, σαν απόγνωσης κραυγή
Αν φωνάξουμε ένα ΟΧΙ στις κακίες και στα μίση,
τότε βάζουμε σε θρόνο το καλό, να κυβερνήσει
Την αγάπη γέροι-νέοι αν καλέσουμε κοντά μας,
θα ‘ναι μόνιμη παρέα και τιμόνι στα όνειρά μας
Τον συνάνθρωπο αν δούμε με χαμόγελο στα χείλη,
θα γλυκάνουμε την πίκρα, σα να είμαστε δυο φίλοι
Αν ξυπνήσουμε απ’ τον ύπνο τη χαμένη ανθρωπιά μας
και τη συμφορά την ξένη, θα τη νοιώσουμε δικιά μας
Κι ύστερα όλοι ενωμένοι, αν βρεθούμε σ’ ίδιο δρόμο,
ο ένας τ’ άλλου το φορτίο θ’ αλαφρώνει απ’ τον ώμο
Μπροστά απ’ όλα θα πηγαίνει η καινούρια η χρονιά
και θα λέει ” τραγουδάτε, σαν ο μήνας να ‘χει εννιά”
Θα ‘ναι ο κόσμος μας ωραίος, αν μιλεί με μια φωνή,
άσπροι αν είμαστε ή μαύροι, μουσουλμάνοι ή χριστιανοί
Αν αυτά π’ επιθυμούμε, τα ζητήσουμε ξανά,
τον καινούριο χρόνο ίσως…ίσως βγουν αληθινά
Ο καθένας περιμένει δώρα απ’ τον καινούριο χρόνο,
μα θα γίνουνε δικά του, αν θα προσπαθήσει μόνο
Δε μπορεί τις προσδοκίες όλες, να τις εκπληρώσει
κι ό,τι απ’ άλλους περισσέψει και στον τόπο μας ας δώσει
Ένα μόνο θα ζητήσω, που δε θέλω ν’ αγνοήσει,
“την υγεία στα παιδιά μου και στον κόσμο να χαρίσει”
Μαρία Βογιατζάκη Ντούζα, Φιλόλογος
“ΔΙΚΉ ΜΑΣ Η ΕΠΙΛΟΓΉ”
Μαζί με τη γέννηση του Χριστού που υπόσχεται ένα νέο ξεκίνημα, μια αναγέννηση με τη δική μας συμμετοχή φυσικά, έτσι ακριβώς περιμένουμε κάτι όμορφο από το νέο έτος. Είναι μια νέα αρχή! Σαν να σβήνει το προηγούμενο διάστημα και με καθαρά χαρτιά πλέον, έχουμε άλλη μια ευκαιρία. Αλλά ποιος θα μας δώσει αυτή την ευκαιρία; Δεν είναι άλλος από τον ίδιο μας τον εαυτό.
Ο χρόνος απλά, δεν φέρνει δώρα, χρήματα, επιτυχία, δουλειά, φίλους. Ο χρόνος δίνει μόνο παρατάσεις.
Το πώς θα διαχειριστούμε λοιπόν τον χρόνο, είναι και από εμάς. Πέρα όμως από τα καθημερινά πραγματάκια που όλοι θέλουμε να έχουμε στη νέα χρονιά, υπάρχουν και τα ΣΠΟΥΔΑΊΑ .
Αν είχαμε την επιρροή να γίνει ειρήνη σε όλο τον κόσμο, θα το κάναμε. Αν είχαμε δύναμη να εξαλείψουμε τη φτώχεια, επίσης.
Αν είχαμε τη μπόρεση να γιάνουμε τους ανθρώπους, πάλι θα ήταν πρώτη μας επιλογή μας. Μα είμαστε απλά ανθρωπάκια! Ίσως με καλές προθέσεις, μα ανθρωπάκια. Κι όμως, μπορούμε να προσπαθήσουμε στον μικρό κύκλο μας, στον μικρόκοσμο μας, να υπάρχει η ειρήνη, η δοτικότητα και η φροντίδα. Γι’ αυτό μαζί με τα δικά μας καθημερινά σχέδια για το νέο έτος, για τα σπουδαία, ας ακολουθήσουμε τον νέογεννηθέντα Χριστό μας!
Μακάρι να γεννηθεί σε όλες τις καρδιές των ανθρώπων και να μας οδηγεί στο δίκιο που μας δίδαξε και εμπεριέχει όλα τα καλά συναισθήματα. Την πορεία του δικαίου, αν την επιλέξουμε όλοι μαζί, συνειδητά, θα έχει διάρκεια και θα οδηγεί το κάθε μας βήμα, την κάθε μας πράξη. Όμως θα πρέπει να ξεκινήσουμε όλοι μαζί, με τον ίδιο βηματισμό. Το 2022, ας είναι το ξεκίνημα, το όμορφο ξεκίνημα του καθενός μας. Το πάμε από την αρχή δίκαια;
Καλή Χρονιά φίλοι μου!
Μαίρη Κουτρούλη- Σκαμνάνη, Συγγραφέας
ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ
Το παραθύρι σ’ άνοιξε, ήρθε Πρωτοχρονιά,
κι’ αν βγαίν’ο ήλιος μας δειλά απ’ την Ανατολή,
μια ηλιαχτίδα πονηρή, τρελή και παιγνιδιάρα
έξ’ απ’ το τζάμι καρτερεί, σιμά σου να βρεθεί.
Ν’ αφουγκραστείς γλυκόλαλα, πουλιά που κελαηδούνε
το ποταμάκι πιο εκεί, που γάργαρο κυλά,
Άνοιξε το παράθυρο, τ’ αρώματα της φύσης,
να σκορπιστούν στην κάμαρη, τη νέα μας χρονιά.
Να έρθει αύρα της αυγής, γλυκά να σ αγκαλιάσει,
και αγαλλίαση ευθύς να νοιώσεις στην καρδιά.
Άνοιξε το παράθυρο νέα μέρα προβάλει,
γέλασε και τραγούδησε, να αισθάνσου τη χαρά..
Με το λευκό το πέπλο της σφιχτά να σε τυλίξει
μαζί για να χορέψετε παθιάρικο χορό,
κ’ εκείνος που είναι μακριά, στη σκέψη μέσα να ‘ρθει
να ψιθυρίσει τρυφερά, πάντα θα σ’ αγαπώ.
Άνοιξε το παράθυρο, νέα μέρα χαράζει,
με προσδοκίες κι όνειρα, στην κάμαρα να μπει
να γαληνέψει η ψυχή, κι υπέροχα να νιώσεις
σαν καλημέρα τρυφερά, μ’ αγάπη θα σου πει.
Το παραθύρι σ’ άνοιξε, νέα μέρα προβάλει,
άνοιξε το παράθυρο, να μπει Νέα Χρονιά,
να πάρει θάρρος η καρδιά, να γεννηθούν ελπίδες
τα όνειρά σ’ ότι θα βγουν πλέον αληθινά.
Ελευθερία Κατσιφαράκη
Συντ. Δημοσιογράφος
Ονειρεύομαι
Ονειρεύομαι ένα μαγικό ραβδάκι που αιωρείται στο σύμπαν να μας αγγίξει όλους. Να ενεργοποιήσει το δικό μας μαγικό ραβδάκι που όλοι έχουμε μέσα μας, να κοιτάξουμε μέσα μας, να εξαγνίσουμε την ψυχή μας, να καθαρίσουμε το εσωτερικό μας και τις σκέψεις μας απ’ όλα τα αρνητικά που έχουν συσσωρευτεί τα τελευταία χρόνια. Να επαναφορτιστούμε με θετικούς κραδασμούς.
Μετά τις παγωμένες νύχτες του χειμώνα κάπου κοντά βρίσκεται η άνοιξη και μας περιμένει.
Ας αναγεννηθούμε, ανανεωθούμε και αναθεωρήσουμε. Είπε ο μέγιστος Σωκράτης μας, ο δάσκαλος όλων των εποχών. «Να ακούτε τους επαΐοντες» δηλαδή ειδήμονες και επιστήμονες. Ευελπιστώ πως και οι επαΐοντες θα είναι ειλικρινείς, διευκρινιστικοί και πειστικοί ώστε να κερδίσουν το στοίχημα της εμπιστοσύνης. Προσδοκώ να απαλλαγούμε από τον βραχνά του κορωνοϊού. Να σταματήσουν οι μεταλλάξεις και να μεταλλαχτούμε εμείς σε ανθρώπινα ανώτερα όντα.
Όνειρα απατηλά;
Μα αν πάψω να ονειρεύομαι και να προσδοκώ, θα πάψω και να ζω.
Καλή χρονιά, δημιουργική, παραγωγική, γεμάτη υγεία και αγάπη.
Νανά Μπακόλα
Συγγραφέας
Προσδοκίες ….
Το δυό χιλιάδες είκοσι και ένα μας αφήνει
τις πιο δυσάρεστες στιγμές, στου κορονιού τη δίνη.
Οι μεταλλάξεις που ‘ρθανε η μια πίσ’ απ’ την άλλη,
μας φέραν αλλεπάλληλες, σκοτούρες στο κεφάλι.
Συνάνθρωποι μας φύγανε, πολλοί ένεκα τούτου
του τρισκατάρατου ιού, του σαπιμένου φρούτου.
Μέτρα ελάβανε σκληρά, οι Κυβερνήσεις όλες
μ’ ακόμα δεν περάσανε, τα βάσανα κι οι μπόρες.
Ευχή μας να αλλάξουνε, με τον καινούργιο χρόνο,
τα δεδομένα του παλιού, καλά να ‘ρθούνε μόνο.
Να φέρ’ η νέα η χρονιά, σε όλους μας υγεία,
που είν’ ότι καλύτερο, Ουράνια ευλογία.
Κι εκπλήρωση προσδοκιών, για όλους και καθένα,
χωρίς διάκριση καμιά, ρητά και δεδομένα.
Πράξη να γίνει στο Ντουνιά, Αγάπη και Ειρήνη,
εις τους Ηγέτες των λαών, ετούτη η Ευθύνη.
Να μην θαλασσοπνίγονται, μικρά παιδιά και γέροι
επάν΄απ΄τη Μεσόγειο, να λάμψη έν΄Αστέρι.
Και να φωτίζει τους τρανούς, Ηγέτες του Πλανήτη,
την πίτα να μοιράζουνε, σωστά στο κάθε σπίτι.
Όλοι να πορευόμαστε, της Αρετής τη στράτα,
Όπως μας δίδαξ’ ο Χριστός, αντρίκια και σταράτα.
Γιάννης Μαλαξιανάκης
«Εννιαχωριανός»
ΣΤΟ ΠΑΓΚΑΚΙ…
Κάθεται στο παγκάκι, έχει απλωμένα τα πόδια του -τα ξυλιασμένα απ’ τη χιονιά των ημερών- και τα ζεσταίνει στον πρωινό ήλιο.
1/1/2022! Καινούργια Χρονιά κι όλοι επιθυμούν να τους φέρει ό,τι στερήθηκαν. Κι είναι πολλά αυτά που μπορεί να χάσει ένας άνθρωπος στους δίσεκτους καιρούς μας!
Μια καλή δουλειά, ένα δικό σου σπίτι, μπόλικο φαΐ, μια υποστηρικτική οικογένεια και βεβαίως την εκτίμηση των άλλων! Η χρονιά που πέρασε ήταν βασανιστική. Κι ετούτη εδώ που ξεκινά τον βρήκε να γυροφέρνει στους δρόμους, να τρώει στα συσσίτια και να κοιμάται σε κοιτώνες Ιδρυμάτων… Κοιτά ψηλά κι αναζητά απαντήσεις.
Τι έφταιξε; Όλοι κι όλα! Και βεβαίως ο καταραμένος ο ιός! Αυτός που ξεστέλιωσε τα πάντα! Τι προσδοκίες να έχει κανείς απ’ τη Νέα Χρονιά; Να ξαναγυρίσει στα παλιά του βεβαίως! Μεγάλες προσδοκίες… Μόνο αν κέρδιζε το λαχείο θα έφτιαχνε η κατάστασή του! Αλλά που λεφτά για λαχείο;
Αναστέναξε βαθιά και βάλθηκε να ξαναμετρά τι είχε και τι έχασε! Ομολογουμένως τα έχει χάσει όλα! Εκτός από ένα… Πάνω στην ώρα πέρασε από δίπλα του ένας γέροντας. «Καλή χρονιά φίλε!» τον άκουσε να λέει με βραχνή φωνή κι η καρδιά του φτερούγισε από χαρά κι αισιοδοξία.. Δόξα τω Θεό! Έχει την…υγειά του!
Το κυριότερο όλων! Ανασηκώθηκε κι αντευχήθηκε δυνατά στο πλήθος της πλατείας: «Καλή χρονιά! Καλή χρονιά σε όλους! Υγεία να ‘χουμε φίλοι!!»
ΑΘΗΝΑ ΚΑΝΙΤΣΑΚΗ –
Συγγραφέας
