«Κανείς δεν είναι πιο υποδουλωμένος από εκείνους που εσφαλμένα πιστεύουν πως είναι ελεύθεροι».
Πλάτων
Mαζί με όλα τα ιδανικά που τόσο ξεθώριασαν την υλιστική εποχή μας, υποβαθμίζεται και καταβαραθρώνεται και το εθνικό μας φρόνημα. Ιδέες αμαρτωλά διεθνιστικές πληγώνουν θανάσιμα την εθνική συνείδηση. Όλα γίνονται εν ονόματι του λαού κι όχι εν ονόματι του έθνους. Αυτό για όσους γνωρίζουν καλά την έννοια των λέξεων, έχει μεγάλη σημασία.
Η σημαία υποχωρεί. Τα εθνικά σύμβολα συμπτύσσονται. Με πρόσχημα την ενότητα των ανθρώπων, την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων, την αποφυγή των πολέμων, γίνεται μια άλλη εσωτερική φθορά, που προμηνύει τον εθνικό μαρασμό και στη συνέχεια τον αφανισμό μας ως έθνους. Έχουν πολλά να πουν οι ειρηνιστές και δεν θα έχουν σε όλα αδικο. Αρκεί να σκεφτεί κανεις πως τα σωβινιστικά καθεστώτα στη Δύση και στην Ανατολή , με την εθνικιστική συνείδηση που καλλιέργησαν υψώθηκαν σε βάρος άλλων λαών, εκυριάρχησαν , κατέστρεψαν, αιματοκύλησαν , αδίκησαν και γέμισαν τον κόσμο με συντρίμμια και συμφορές. Η Αγία Γραφή μιλα για αγάπη όλων των ανθρώπων ακόμη και για τους εχθρούς. Η θρησκεία του Χριστού είναι ειρήνη. Οι άνθρωποι καλούνται να είναι αδερφοί και το γνώρισμα των είναι η αγάπη. Η συγγνώμη και η συγχώρεση έιναι βασικό χριστιανικό καθήκον. Είναι θλιβερή η αλήθεια πως μέσα στους χριστιανικούς λαούς παρουσιάστηκαν οι μεγαλύτεροι εκτροχιασμοί, οι φρικτότερες απανθρωπιές.
Ο πολιτισμένος χριστιανικός κόσμος έφερε τις μεγαλύτερες συμφορές στην ανθρωπότητα. Σε αυτό όμως δεν φταίει ο χριστιανισμός. Υπεύθυνοι είναι εκείνοι που τον κακοποιούν και τον στραγγαλίζουν. Σκοτεινές δυνάμεις κατευθύνουν τη ζωή των λαών. Αντίχριστοι κάθονται στην πλάτη της ανθρωπότητας. Κανείς δεν σκέφτεται χριστιανικά. Ούτε μια ακτίνα του Ευαγγελίου δεν τους φωτίζει, ούτε μια σταγόνα πίστης δεν εμφανίζεται στα βάθη των.
Η αλήθεια και τα ιδανικά είναι τα προσχήματα και πίσω ακολουθεί η κόλαση. Αλλά πιά και τα προσχήματα υπαναχωρούν στους καιρούς μας. Δε μένει παρά η ωμή βία, η εκμετάλευση , η αδικία. Οι κοινωνίες έχουν γίνει ένα θέατρο με πραγματικές σκηνές το αδιάκοπο δράμα του σπαραγμού, της διαφθοράς, του εγκλήματος. Τα πάντα μετριούνται με το χρήμα, το σεξ, τον εγωισμό, την επίδειξη, το αμαρτωλό ανέβασμα ψηλά, για να μένουν από κάτω οι σωροί των πτωμάτων, τα βουνά της αδικίας, τα βάραθρα και το χάος της αρνήσεως, της αθείας, της αποκτηνώσεως και της απελπισίας. Κάθε μέρα όλο και περισσότερο σκοτώνουμε την εθνική μας ιδέα από ψυχική και πνευματική αδυναμία, ισως και χωρίς να το καταλαβαίνουμε.
Είναι ανάγκη να αναθερμανθεί η εθνική ιδέα που είναι η φωτεινή γραμμή πορείας του λαού μας. Είναι ανάγκη να καλλιεργηθεί ένας υγιείς πατριωτισμός. Έτσι θα προστατευθούμε από χιλιάδες κινδύνους. Δεν υπήρξαμε ποτέ ένα σωβινιστικό έθνος. Ούτε ζητήσαμε να ζήσουμε συντρίβοντας τους άλλους λαούς. Πολλές αιτίες βοήθησαν να ξεθωριάσουν τα εθνικά ιδανικά. Είναι επιβεβλημένο όμως να τα περιχαρακώσουμε με μια σωστή εθνική συνείδηση.
Πληρέστατο στό μέγεθος και την έκταση που επιτρέπει ένα άρθρο εφημερίδας.
Δυστυχώς η ανθρώπινη οντότητα κονταίνει και δένεται με χρυσές αλυσίδες
καθημερινά και περισσότερο.
Συγχαρητήρια Κυρία μου .
Αξιότιμη κυρία,το κείμενο σας δείχνει την κατεύθυνση που οφείλει να έχει η παιδεία μας!! Η τελευταία παράγραφος είναι φάρος προσανατολισμού για την σύγχρονη Ελλάδα…..Συγχαρητήρια!!!!!!!!
Συμφωνῶ καὶ ἐπαυξάνω.
Ἡ ἐθνικὴ συνείδησις εἶναι οὐσιαστικὴ παράμετρος τῆς προσωπικῆς ταυτότητος. Εἶναι ὁ ταμιευτὴρ τοῦ γλωσσικοῦ, θρησκευτικοῦ, ἠθικοῦ, καὶ ψυχικοῦ περιεχομένου ἑνὸς λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἀντιλαμβάνεται τὴν ὕπαρξιν μὲ ἕνα συγκεκριμένον τρόπον, ἀναπτύσσει συγκεκριμένον τρόπον ζωῆς, παιδείας καὶ πολιτισμοῦ, καὶ οἰκοδομεῖ ἕνα συγκεκριμένον μέλλον. Κανεὶς δὲν ἔχει γεννηθῆ καὶ μεγαλώσει χωρὶς καὶ ἔξω ἀπὸ κάθε ἐθνικὴν συνείδησιν. Κανεὶς δὲν ἔχει καταλάβει ἀπὸ τὴν κούνια του ὅτι ἀνήκει εἰς τὸ ἀνθρώπινον γένος. Καὶ κανενὸς ἡ συνείδησις δὲν ἔχει διαβῆ μὲ ἕνα βῆμα τὴν ἀπόστασιν ἀπὸ τὸ Ἐγώ εἰς τὸ Διεθνὲς ὅλον.
Ἕνας Διεθνισμὸς ὁ ὁποῖος οἰκοδομεῖται ἐπάνω εἰς τὴν ἐξαφάνισιν τῆς ἐθνικῆς συνειδήσεως καὶ ὄχι μὲ τὴν ἕνωσιν τῶν διαφορετικῶν ἐθνικῶν συνειδήσεων ἀποτελεῖ μίαν Διεθνῆ ἀναπηρίαν. Ὁμογενοποιεῖ καὶ δὲν ἑνώνει. Καταστρέφει καὶ δὲν διατηρεῖ. Διαλύει καὶ δὲν σέβεται τὸ διαφορετικόν. Ὡς ἐκ τούτου, εἶναι ἁμαρτωλός, δηλαδή, ἄστοχος, καὶ ἐνέχει τὸν σπόρον τῆς αὐτοκαταστροφῆς του.
Τὰ σέβη μου.