Ο αγαπητός δάσκαλος κ. Σ. Ζώης, σε επιστολή του τη 14-12-18 προς τα “Χ.Ν.”, και αναφερόμενος σε δημοσίευμά μου για την ηρωική μάχη του Βαφέ επί Γερμανικής κατοχής, έγραψε ότι ο Πλυμάκης δεν είχε ιδίαν αντίληψη των γεγονότων και πίστεψε ό,τι του είπαν. Εχω την απορία, αν εκείνος, λόγω μικρής ηλικίας, είχε λάβει μέρος στη μάχη ή και ο ίδιος πίστεψε ό,τι του είπαν κάποιοι, που ισχυρίζονται ότι ήταν οι μοναδικοί αντιστασιακοί και ότι αυτοί… ελευθέρωσαν την Κρήτη και την Ελλάδα.
Ως προς την Αγγλοκρατία που αναφέρεται, χωρίς να συμπαθώ ιδιαίτερα τους Εγγλέζους, φαίνεται ότι αγνοεί πως οι ζώνες επιρροής καθορίστηκαν από Στάλιν, Ρούσβελτ και Τσώρτσιλ στη Γιάλτα και μάλιστα στα απομνημονεύματά του ο Τσώρτσιλ αναφέρει ότι δεν αισθάνθηκε και τόσο έντιμα όταν… διαμοίρασαν τους λαούς, εν αγνοία τους.
Εμείς είχαμε την τύχη ή ατυχία, να… πέσουμε στους Εγγλέζους, γιατί αν μας διαφέντευε ο Στάλιν, όπως κάποιες ανατολικές χώρες που κάθε τόσο επέβαλλε την “τάξη” με τα Σοβιετικά τανκς, τότε αντί για τα όλως κατακριτέα ξερονήσια θα υπήρχαν τα υπό το μηδέν Γκουλάγκ. Εξάλλου όλες οι παραπάνω χώρες ανέκτησαν την ελευθερία τους περί το 1998, το τείχος του Βερολίνου έπεσε και οι Σοβιετικοί ξανάγιναν ελεύθεροι Ρώσοι.
Φιλικά για όλους
Αντώνης Πλυμάκης
Κύριε διευθυντή
Είναι προφανής η προσπάθεια που γίνετε για να Ξαναγράψουν την Ιστορία τόσο Παγκόσμια αλλά και τοπικά. Το συγκεκριμένο “αφήγημα” για την Μάχη του Βαφέ δημοσιεύετε αυτούσιο κάθε χρόνο. Ο στόχος είναι προφανής: 1) να φανεί με πλαστά στοιχεία ότι συμμετείχαν στην αντίσταση και οι απόντες από αυτή 2) η υποβάθμιση του βάρους που σήκωσαν στο Νομό (και στη μάχη του Βαφέ) οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ (τακτικές και εφεδρικές). Αντιπαρέρχομαι τα τόσες φορές “αναμασημένα” περί Στάλιν γκούλακ κλπ τα οποία δίνουν ένα επιπλέον “στίγμα” για την “εγκυρότητα της γραφής” του κυρίου Πλυμάκη , όσο και την απάντηση στον κύριο Ζώη, (η οποία ήταν με άλλα λόγια ν αγαπιόμαστε, και σας παραθέτω την παλαιότερη απάντηση της κυρίας Ευμορφίας Μπουντουράκη -Βαγιακη (αυτούσια στο ίδιο δημοσίευμα) που και τα γεγονότα έζησε και έγραψε βιβλίο για την μάχη.ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ
Η αλήθεια για τη Μάχη του Βαφέ στις 8 Δεκεμβρίου 1944
Κύριε διευθυντά,
αφορμή για ν? αναφερθώ και πάλι στη μάχη του Βαφέ -της τελευταίας μάχης των Γερμανών που έγινε στον ελλαδικό χώρο- μου έδωσε ένα δημοσίευμα του αγαπητού κ. Αντ. Πλυμάκη στα ´Χανιώτικα νέα´ (31-12-2010), όπως δημοσιεύθηκε στη Ρεθεμνιώτικη εφημερίδα ´Κρητική Επιθεώρησις´ με ημερομηνία 16-12-1944.
Το δημοσίευμα αυτό υπογράφεται από τον ´Στρατιωτικό Διοικητή Κρήτης Νικ. Παπαδάκη, Υποστράτηγο´.
Ασφαλώς δε θα βρέθηκε ο ίδιος σ? αυτή τη μάχη, διότι ως Ελληνας αξιωματικός δεν θα δημοσίευε ποτέ τέτοιες ανακρίβειες. Αυτοί που του μετέφεραν τα γεγονότα της μάχης, ασφαλώς θα θέλανε να δικαιολογήσουν την ενοχή τους επειδή εξαιτίας της απροσεξίας τους -αν και ήταν επιφορτισμένοι να φυλάγουν εκείνο το σημείο που φαινόταν όλος ο Βαφιανός κάμπος και η ευθεία οδός, τουλάχιστον δύο χιλιομέτρων που οδηγεί στον Βαφέ (το φυλάκιο της Ε.Ο.Κ. που είχε την ευθύνη της φύλαξης του Βαφέ είχε καταυλισθεί στο Μετόχι Πατέλα, της οικογενείας Παινεσάκη).
Μέσα στο χωριό υπήρχε μια ομάδα του εφεδρικού ΕΛΑΣ.
Σε μια στροφή, λίγο προτού μπουν οι Γερμανοί στο χωριό, ο ΕΛΑΣ είχε κάνει ένα πρόχειρο οδόφραγμα.
Φτάνοντας οι Γερμανοί εκεί, προσπαθούσαν να παραμερίσουν τις μεγάλες πέτρες, για να περάσουν τα τανκς και τα αυτοκίνητα με τους στρατιώτες (τα τανκς ήταν τρία και τα καμιόνια τέσσερα, ακολουθούσε ένα μικρό αυτοκίνητο και ίσως εκεί να ήταν ο αξιωματικός τους).
Στο μεταξύ ειδοποιήθηκαν στο χωριό και οι μεν άνδρες πιάσανε τα υψώματα, πάνω από το χωριό και τα γυναικόπαιδα μπήκαν στον λαγκό (ρεματιά) και ανέβηκαν στο βουνό.
Η μάχη άρχισε στις 8 το πρωί και κράτησε ως τις τέσσερις το απόγευμα.
Οσο για τα άτομα που αναφέρονται στην εφημερίδα προσθέτω τα εξής: Μερικοί από τους αξιωματικούς (και του στρατού και της Αστυνομίας), όχι μόνο δεν έμειναν στο χωριό να καθοδηγήσουν τους πολεμιστές αλλά έφυγαν και έφτασαν στη Ρέντα (τοποθεσία πάνω από τον Βαφέ, ψηλά στα Λευκά Ορη) και άλλοι έφτασαν στο οροπέδιο του Ασκύφου.
Ολο το βάρος της μάχης επωμίστηκε μια ομάδα του φυλακίου της Ε.Ο.Κ. και ο εφεδρικός ΕΛΑΣ του Βαφέ (οι αντάρτες του ΕΛΑΣ βρίσκονταν στην Παναγιά).
Στη μάχη αυτή σκοτώθηκε ο ΕΛΑΣίτης Βαρδής Μπραουδάκης, η ΕΠΟΝίτισσα Ξανθίππη Βαλσαμάκη, ο Σταύρος Μπριτζουλάκης, αριστερός από την περίοδο του 1922 και οι γέροντες Γιάννης Βομβολάκης και Σταμάτης Καλογεράκης, όλοι τους Βααφιανοί.
Πρέπει να σημειώσω εδώ πως κατά το μεσημέρι έφτασαν στη μάχη και μερικοί από τα γύρω χωριά.
Οποιος ενδιαφέρεται για περισσότερες λεπτομέρειες θα τις βρει στο βιβλίο του αείμνηστου Μάρκου Ντουκάκη (Ενας στρατιώτης θυμάται), ο οποίος με γυναίκες του Εμπρόσνερου περιφέρονταν στα μετερίζια των πολεμιστών και τους διένειμαν τρόφιμα και νερό. Πολλές γυναίκες, όπως αναφέρει, έκοψαν τα σεντόνια τους για να κάμουν επιδέσμους.
Επίσης, στο βιβλίο του Σταύρου Βλοντάκη η «Οχυρά Θέσις Κρήτης», σελ. 264, εκτενέστατα και αντικειμενικά αναφέρεται στη μάχη του Βαφέ.
Για τον ίδιο λόγο δημοσίευμα στα «Χανιώτικα νέα» με τίτλο «Η αλήθεια για την εξόρμηση των Γερμανών στον Βαφέ» στις 7 Δεκεμβρίου 1994 και αναφέρομαι σε μαρτυρίες πολεμιστών που πήραν μέρος στη μάχη αυτή. Σε ποιο σημείο πολέμησε ο καθένας και ποιους συμπολεμιστές είχε.
Επίσης στον Βαφέ ζουν ακόμη μερικοί απ? αυτούς που πήραν μέρος και μπορούν να ερωτηθούν.
Οσο για τραυματίες -ως Βαφιανή που έζησα τα τότε γεγονότα- τραυματίστηκε ένας Βαφιανός ελαφρά.
Στη μάχη εκείνη βομβάρδισαν το σχολείο του Βαφέ, ένα από τα πέντε πρώτα που έγιναν το 1878 στην επαρχία Αποκορώνου και το σπίτι του γιατρού Σήφη Μαυριγιαννάκη καθώς και στο σπίτι των Βανδουλάκηδων έβαλαν φωτιά, αλλά πρόλαβαν και την έσβησαν.
Και κάτι άλλο που έχω να σημειώσω είναι: Πόσοι σκοτωμένοι ή τραυματίες ήταν από τους Γερμανούς ούτε τα αίτια της εξόρμησης στον Βαφέ γνωρίζουμε. Θα τα μάθουμε μόνο όταν εξερευνηθούν τα γερμανικά αρχεία.
Και τέλος να μην ξεχνούμε πως η ιστορία γράφεται με αλήθειες και όχι με ψέματα.
Οι ιστορίες που στηρίζονται στα ψέματα γρήγορα σβήνουν.
Και καλό θάναι να θυμούμαστε τα λόγια του Λουκιανού «Ο ιστορικός (συγγραφέας) πρέπει να είναι: άφοβος, αδέκαστος, ελεύθερος, θαρραλέος και φίλος της αλήθειας…».
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Ευμορφία Μπουντουράκη – Βαγιάκη