«Μικρέ μου φίλε
Η επίσκεψή σου στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Σταλού, σου δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσεις έναν κόσμο, τον κόσμο του βιβλίου.
Κάθε βιβλίο που φθάνει στα χέρια σου είναι φίλος, φίλος γενναιόδωρος, πιστός, πολύ βολικός. Ποτέ δεν ζητάει κάτι, ενώ εκείνος πάντα σου δίνει ό,τι έχει, όποτε το ζητήσεις! Αν δεν τον θέλουμε, περιμένει στο ράφι υπομονετικά. Αν τον καλέσουμε, έρχεται αμέσως. Κι είναι τόσο μικρός που χωράει στη σάκα μας, ή στη βαλίτσα μας όταν πάμε ταξίδι.
Οταν, λοιπόν, σου χαρίσουν ή σου δανείσουν ένα βιβλίο, υποδέξου το σαν φίλο πολύτιμο που δεν θα σ’ εγκαταλείψει ποτέ.
Καλώς ήρθες στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Σταλού».
Νίκη Γαλάνη
…Μ’ αυτή την πρόσκληση η κα Γαλάνη, συγκεντρώνει μπόλικο παιδικό πληθυσμό στη θαυμάσια, ομολογουμένως, βιβλιοθήκη του Σταλού Κυδωνίας.
Πρόθυμη, αφοσιωμένη, πολύ αγαπητή στα παιδιά…, φροντίζει για την απρόσκοπτη λειτουργία της, όχι μόνο ως δανειστική, αλλά και ως χώρος ανάπτυξης προγραμμάτων λογοτεχνικής υφής, κυρίως! Αλλά και μουσικά προγράμματα, και εικαστικά, όλα έχουν θέση, ώστε τα παιδιά να εξοικειώνονται στη φιλαναγνωσία που είναι το πρώτο ζητούμενο!
Φέτος, ένα από τα προγράμματα περιελάμβανε και την επίσκεψη της γράφουσας με το… μαγικό βαλιτσάκι. Ενα βαλιτσάκι, παλιό, γνήσιο, ενός περίπου αιώνια ζωής… Τι ταξίδια δεν έκανε, τι χέρια δεν το άγγιξαν, τι κειμήλια δεν φιλοξένησε στην κιβωτό του… Μ’ αυτό το βαλιτσάκι, γεμάτο “καλούδια”, ιδέες, μνήμες και συναισθήματα, η γράφουσα επισκέφτηκε τα παιδιά… Κυριακή πρωί, ήλιος ζεστός, ανοιξιάτικος, και, το βαλιτσάκι ανοίγει!
Τα παιδιά εμπνέονται… Γράφουν στιχάκια, γράφουν “πρόζα, τρυφερή”, στέκουν στο παράθυρο και αποκαμαρώνουν το τοπίο… Βουνό, πράσινο, ουρανός… τοπίο οικισμού… Εκφράζονται, λοιπόν, ποιητικά!
Ζω-γρα-φί-ζουν!!
Εξάλλου, ποίηση δεν είναι, η “λαλούσα ζωγραφία”;
Τοπία, καρδούλες αγαπησιάρικες, δέντρα, δράκους, μονοπάτια, σύννεφα, βροχή, θάλασσα!
Τα σύμβολα της Ανοιξιάτικης φύσης, η μικροσκοπική πορτοκαλί κιβωτός, το παλιό νανούρισμα, τα παλιά συμβολικά τιμαλφή κι ο θάμνος που “άνοιξε” παραμύθι, όλα αυτά που έκρυβε η βαλιτσούλα, κάτι άφησαν στα παιδιά, κάτι μήνυσαν στα παιδιά…
…Ολες οι βιβλιοθήκες “ζωντάνεψαν” με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας της Ποίησης!
Ευκαιρία να κοινωνήσουν τα παιδιά, οι έφηβοι, όλοι τον Ποιητικό λογοτεχνικό λόγο των δημιουργών.
Στον Σταλό, “μίλησαν” οι μέγιστοι που εκόμισαν στην Τέχνη, το μέλος του λόγου τους, κι ένα δίωρο πρόγραμμα κύλισε ομαλά, δίχως να κουράσει διόλου!!
Ευχαριστώ θερμά την κα Βιβή Χουδαλάκη, που σκέπει υπεύθυνα όλες τις δράσεις, για την πρόσκληση την κα Νίκη Γαλάνη, ψυχή του χώρου, για την πάντα ωραία συνεργασία μας, την κα Λίτσα Μαστορακάκη, βιβλιοθηκονόμο, κι οι τρεις μας αρμονικά λειτουργήσαμε στο πρωινό δρώμενο.
Αλλά και την κα Πόπη Σαμψάκη, φίλη μου, εκπαιδευτικό, που μου δάνεισε το βαλιτσάκι, ένα οικογενειακό αντικείμενο, με πολύ μεγάλη συναισθηματική αξία.
Ω!… Εκαναν τα παιδιά όταν τους είπα ότι “ζει” έναν αιώνα και… η θωπεία τους, ανεπαισθήτως να μην το τραυματίσουν! Ως, ακριβή πορσελάνη!
Πάντα τα κειμήλια είναι ακριβά! Και… εύθραυστα!
Σωστά;
