Η Μακεδονία μέσω των αιώνων

Οι ισχυρότεροι Ελληνες στην αρχαιότητα ήσαν οι Λακεδαίμονες της Δωρικής φυλής και οι Αθηναίοι της Ιονικής, που προήρχοντο από τους Πελασγούς, ενώ οι Λακεδαίμονες ήσαν ελληνικής καταγωγής. Οι Αθηναίοι δεν μετανάστευαν, εν αντιθέσει με τους Λακεδαιμόνιους, που είχαν το “περιπλάνητον”.
Ο Ηρόδοτος ταυτίζει τους Λακεδαίμονες με τους Δωριείς κι αυτούς με τους Μακεδόνες. Στο πρώτο βιβλίο της ιστορίας του αναφέρει, ότι επί Δευκαλίωνος οι Λακεδαιμόνιοι κατοικούσαν στη Φθιώτιδα και επί Δώρου στους πρόποδες της Όσσας στη χώρα που ονομαζόταν Ιστιαιώτις. «Επί δε Δώρου του Έλληνος… οίκεε εν Πίνδω Μακεδνόν καλεόμενον…» (Α’ Κλειώ 56). Στη Δωρική διάλεκτο το “μακός” σημαίνει μήκος και το Μακεδνός ή Μακεδανός μακρύς, ψηλός.
Η Πίνδος ήταν μαζί με τις πόλεις Ερινεός, Βόιον και Κυτίνιον, πόλη της «Δωρικής τετραπόλεως». Το “Μακεδνόν” του Ηροδότου προκάλεσε πολλές συζητήσεις. Υπονοεί τον ισχυρισμό των Μακεδόνων, ότι ήσαν Αργείοι. Ζούσαν στην Πίνδο, αλλά εκδιώχθηκαν απ’ τους Καδμείους. Μετακινήθηκαν στην Δωρίδα και κατέβηκαν στην Πελοπόννησο, περί το 1100 π.Χ. ονομασθέντες Δωριείς. Πρόκειται για την κάθοδο των Δωριέων ή Ηρακλειδών, που επί εποχής Ηροδότου (490-410 π.Χ.) πολλή συζήτηση γινόταν. Η καταγωγή των Ηρακλειδών κατά τον Ηρόδοτο κρατάει από τον Δία και τη Δανάη, που γέννησαν τον Περσέα. Απόγονός των ήταν ο Αμφιτρύων, που με την Αλκμήνη γέννησαν τον Ηρακλή. Απ’ αυτόν προήλθε ο Ύλλος, γιος του οποίου ήταν ο Αριστόμαχος. Μετά έχουμε τον Τήμενο και τα παιδιά του, τους Τημενίδες, Αργαίο, Φάλκη, Κείσο, Υρνηθώ, Γαυάνη, Αέροπο και Περδίκκα. Οι τρεις τελευταίοι έφυγαν από το Αργος, πήγαν στην Ιλλυρία, πέρασαν το Βέρμιον και έγιναν βοσκοί στο βασιλιά της πόλης Λεβαίας.
Μετά από καιρό και αφού ο βασιλιάς διαπίστωσε περίεργα πράγματα, που γινόντουσαν στο παλάτι, τους διέταξε να φύγουν. Οι Τημενίδες δέχθηκαν, αφού αποζημιωθούν. «Οι δε τον μισθόν έφασαν δίκαιον είναι απολαβώντα ούτω αξιέναι» γράφει ο Ηρόδοτος. Ο βασιλιάς έδειξε μια αχτίδα ήλιου, που έμπαινε στο σπίτι και είπε: «Μισθόν δε υμίν… άξιον τον δε αποδίδωμι». Ο Περδίκκας χάραξε με μαχαίρι έναν κύκλο γύρω απ’ την αχτίδα, πήρε τρεις φορές τον ήλιο με τη χούφτα του, τον έβαλε στον κόρφο του και είπε: «Βασιλιά δεχόμαστε ό,τι μάς δίνεις για μισθό», κι έφυγαν. Κατοίκησαν κοντά στους κήπους του Μήδα στο Βέρμιον.
Ο Περδίκκας έγινε ο πρώτος βασιλιάς της Μακεδονίας. Οι απόγονοί του Αργαίος και εξ αυτού ο Φίλιππος, ο Αλκέτας και ο Αμύντας πατέρας του Αλέξανδρου του Α’ ο οποίος εστάλη απ’ το Μαρδόνιο στους Αθηναίους να συμμαχήσουν με τον Ξέρξη, πριν τη μάχη των Πλαταιών.
Δεν είναι τεκμηριωμένο ποιες οι πηγές του Ηροδότου για το γενεαλογικό δέντρο των Μακεδόνων, άγνωστο δε παραμένει το όνομα του βασιλιά που πήρε τους Τημενίδες και ποιαήταν η πόλη Λεβαία. Η πόλη των Αιγών, η πιο παλιά και γνωστή πρωτεύουσα της Μακεδονίας μετατέθηκε αργότερα στην Πέλλα, ή παλαιότερα Βούνομος, στο σημερινό χωριό Άγιοι Απόστολοι, γενέτειρα του Μ. Αλεξάνδρου. Εκεί στη Βεργίνα ανακάλυψε ο Ανδρόνικος τον τάφο των Μακεδόνων με τη χρυσή λάρνακα, όπου, ο δεκαεξάκτινος ήλιος, που ‘βαλε στον κόρφο του ο Περδίκκας και η επιγραφή “Ηρακλή Πατρώω”.
Αυτή είναιη ιστορία των Μακεδόνων, που θέλουν να την κάνουν δική τους οι ανιστόρητοι του Βορρά και τον Μ. Αλέξανδρο Σλάβο, ξεχνώντας τη φράση του: «Ευγνωμονώ τοις θεοίς, ότι εγεννήθην Ελλην»!
Τα κράτη δεν κατασκευάζονται στα “μαγειρεία” των Διεθνών Οργανισμών με παραχάραξη ξένης ιστορίας, με άλλων ονόματα και κλεμμένα σύμβολα, αλλά μέσα από αιώνων διαδρομές και προσφορές τους στον πολιτισμό. Δυστυχώς το τελευταίο σενάριο επιτυγχάνει!
Η υπεξαίρεση του ονόματος “Μακεδονία”, από μια μειοψηφία που λέει ότι αντιπροσωπεύει το σύνολο αυτής της περιοχής, είναι εγκληματική.