Παρακολούθησα και τις δύο ταινίες που ακόµη παίζονται στους Κινηµατογράφους!
Η “Μαρία’’, πραγµατεύεται την τελευταία εβδοµάδα της ζωής της µεγαλύτερης υψίφωνου του 20ου αιώνα µε την Αντζελίνα Τζολί σε µια χολιγουντιανή παραγωγή ενώ η ταινία “Υπάρχω’’ αποτελεί µια µικρή βιογραφία του µοναδικού Στέλιου Καζαντζίδη που υποδύεται ο Χρήστος Μάστορας.
∆ύο πολύ εµβληµατικές προσωπικότητες, δύο καλλιτέχνες πολύ ιδιαίτεροι, ξεχωριστοί λόγω της φωνής τους, δύο Έλληνες που έχουν κατακτήσει την κορυφή αλλά και πολύ δικαιολογηµένα τους έχει αποδοθεί η έννοια του “µύθου’’, είναι τόσο η Μαρία Κάλλας όσο και ο Στέλιος Καζαντζίδης!
Και οι δύο ταινίες καταφέρνουν να αποδώσουν µια ‘‘πραγατικότητα χειροπιαστή’’, του περασµένου αιώνα, παρουσιάζοντας άλλη λιγότερο άλλη περισσότερο ψήγµατα της ιστορίας όχι µόνο των δύο συγκεκριµένων προσώπων αλλά και του περίγυρού τους!
Για µένα η µεγαλύτερη επιτυχία και των δύο αυτών ταινιών είναι ότι καταφέρνουν να επαναφέρουν αυτά τα δύο ιερά τέρατα της µουσικής πίσω στην επικαιρότητα· κυρίως για τους µικρότερους σε ηλικία θεατές! Γι’ αυτούς τους τελευταίους εξάλλου που για διάφορους λόγους έσπευσαν να παρακολουθήσουν τους πρωταγωνιστές των ταινιών, θεωρώ πως η “συνάντησή’’ τους µε την πραγµατικότητα και την αυθεντικότητα -δίχως “φτιασιδώµατα’’- των φωνών αυτών των δύο καλλιτεχνών (της Μαρίας Κάλλας και του Στέλιου Καζαντζίδη), ίσως αποτελέσει το έναυσµα να κατανοήσουν πόσο πολλή δύναµη ενυπάρχει στην Αλήθεια, και πόσο µάταιο και λυπηρό είναι να προσπαθούν τεχνηέντως να σου πλασάρουν το ψέµµα και το ψεύτικο ως αληθινό (κάτι που πολύ ‘‘φοριέται’’ στην εποχή µας. Τελικά να καταλάβουν ότι άλλο σηµαίνει “ζω’’ και άλλο “υπάρχω’’!
