Τα πράγματα στην Ελλάδα και την Ευρώπη με τη νόσο Covid-19 είναι πολύ σοβαρά.
Ας μην κρυβόμαστε πια πίσω από το δάχτυλό μας.
Η πανδημία ξέφυγε, γιατί δεν αντέξαμε. Και επιτέλους, βρήκαμε τον εαυτό μας. Τον ατίθασο, τον ανυπάκουο (sic), τον μονίμως θυμωμένο.
Όπως χαριτωμένα τραγουδούσε ο μεγάλος Τζίμης Πανούσης «σε ότι μας λένε, θα λέμε “ΟΧΙ”, μια ζωή ξύδι και ξιφολόγχη».
Είναι βλέπεις που στα μεγάλα αστικά κέντρα (του πολιτισμού της χασαποταβέρνας) δεν αντέχεται η νύχτα χωρίς ποτάκι, όπως δεν αντέχεται και η μάσκα στο μυτάκι.
Save (Σώστε) τη μύτη μου…
Ματαίως(;) ο σεμνός κ. Τσιόδρας με το εύγλωττο κύρος της οξυδερκούς επιστήμης προειδοποίησε ότι «οι κανόνες είναι ελεύθερη επιλογή και ότι είναι οπαδός της ζωής».
Και έτσι “φύτρωσαν” οι απόψεις.
Κάθε Έλληνας και η δική του άποψη για τον κορωνοϊό μετά το ξέφρενο ελληνικό καλοκαίρι.
Οι εντατικές γεμίζουν, αλλά η ανεμελιά μας ψιθυρίζει στο αυτί «Γλεντιστές και χαροκόποι, είμαστε μια χώρα πρώτη».
Να δω πότε επιτέλους θα σοβαρευτούμε για να προστατεύσουμε τη ζωή;
Η μασκούλα στο μυτάκι…
3 Comments
Αφήστε ένα σχόλιο
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
Αναρωτιέμαι πόσοι είναι αυτοί που αντέχουν να διαβάζουν τέτοια σχόλια.
Εγώ πάντως συμφωνώ απόλυτα, γεράσιμε
Ο κ. σχολιογράφος κάνει γαργάρα τις ευθύνες της κυβέρνησης. Αν δεν κάνω λάθος, η κυβέρνηση είναι που κυβερνά. Αλλά ξέρει καλύτερα από κάθε τι να ρίχνει τις ευθύνες στους πολίτες. Με 150 (περίπου) διασωληνωμένους ανακοινώνεται πληρότητα στις ΜΕΘ από 65-100%. Κατά τα άλλα μας πούλησαν το παραμύθι ότι υπάρχουν 1200 ΜΕΘ.. Σε ηλίθιους νομίζουν πως απευθύνονται;