Οι ΜΑΥδες

Κύριε διευθυντά,
παρακαλῶ νὰ καταχωρήσετε στὴν ἔγκριτο ἐφημερίδα σας τὴν παρούσα ἐπιστολή μου, εἰς ἀπάντησι τῆς ἐπιστολῆς τοῦ κ. Ἀντώνη Πλυμάκη τὴς 21ης /3 2017 μὲ θέμα τὸν Σοφοκλὴ Βενιζέλο, τὸν ἐμφύλιο στὰ Χανιὰ καὶ τὴν ἐνέδρα κατ᾿ αὐτοῦ.
Ὅταν πρὸ 15 περίπου ἐτῶν ξεκίνησα τὴν μελέτη τοῦ ἐμφυλίου στὰ Χανιὰ (ἱστορικὴ ἔρευνα) τὸ πρῶτο πράγμα ποὺ ἔκαμα ἦτο νὰ ἀνατρέξω στὴν ἐνυπάρχουσα βιβλιογραφία ὡς καὶ στὸν ἡμερήσιο τοπικὸ Τύπο. Στὴ συνέχεια δὲ νὰ συναντηθῶ μὲ ἄτομα ποὺ πρωτοστάτησαν στὰ γεγονότα τῆς περιόδου ἐκείνης.
Εἶναι γεγονὸς ὅτι ζήτησα τὴν βοήθεια τῶν ἐπιζώντων τοῦ ἐμφυλίου καὶ ἀπὸ τὴν μεριὰ τοῦ ΕΛΑΣ ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν μεριὰ τοῦ Στρατοῦ καὶ τῆς Χωροφυλακῆς.
Ἀπὸ τὸν κ. Λευτέρη Ἠλιάκη μοῦ παραχωρήθηκε ἡ βιβλιογραφία του γιὰ τὸν ἐμφύλιο στὴν Κρήτη, πράγμα γιὰ τὸ ὁποῖο τὸν εὐχαρίστησα, πλὴν ὅμως παρατήρησα καὶ τοῦ ἀνέφερα, ὅτι τὰ βιβλία του εἶναι ἀξιόλογα, διότι ἀποτελοῦν ἕνα μπούσουλα γιὰ τὴν περίοδο ἐκείνη, πλήν ὅμως δὲν εἶναι εὐαγγέλια, ἐξηγώντας του τί ἐννοῶ καὶ ποὺ διαφωνῶ.
Ἔρχομαι σήμερα νὰ διαφωνήσω μὲ τὸ ἄρθρο τοῦ κ. Πλυμάκη τῆς 21ης Μαρτίου τοῦ 17 χωρὶς νὰ θέλω νὰ τὸν θίξω καὶ χωρὶς νὰ κάνω τὸν δικηγόρο τοῦ ΚΚΕ, πιστεύοντας ὅτι καὶ οἱ ἴδιοι θὰ ἀπαντήσουν στὸ συγκεκριμένο ἄρθρο.
Φίλτατε κ. Πλυμάκη ἡ ἱστορία δὲν γράφεται μὲ ὑποθετικὰ σενάρια, ἀλλὰ μὲ πραγματικὰ γεγονότα, καὶ ἐξηγοῦμαι: Τὸ περιστατικὸ τῆς ἐνέδρας κατὰ τοῦ Σ. Βενιζέλου ἀπὸ τοὺς Ἐλασῖτες εἶναι καταχωρημένο στὸ βιβλίο τοῦ Ἐμφυλίου στὴν Κρήτη ἀπὸ τὸν Λ. Ἠλιάκη στὶς σελίδες 73-76 μὲ πάσα λεπτομέρεια, ἀποτελεῖ δὲ ἀναμφισβήτητο ἱστορικὸ γεγονός.
Ἡ ἀναφορά σας σὲ ὑποθετικὴ ἤ πραγματικὴ μαρτυρία ΜΑΥ. περὶ ἐνέδρας ἐκ μέρους των γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴν παραμονή τους στὸ σώμα, ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἱστορικὴ πραγματικότητα. Κατὰ πρῶτον οἱ ΜΑΥες τῆς περιόδου ἐκείνης δὲν εἶναι «δεξιοί ἀντάρτες» ὅπως ἀναφέρετε. Οἱ ΜΑΥδες εἶναι ΜΑΥΔΕς ἤτοι Μονάδες Ἀσφαλείας τῆς Ὑπαίθρου καὶ ὅσο καὶ ἄν αὐτὸ δὲν ἀκούγεται εὐχάριστα σήμερο ἤτο ἐπάγγελμα καὶ μάλιστα προσοδοφόρο γιὰ τὴν περίοδο ἐκείνη (κυνηγοί κεφαλῶν). Βέβαια, γιὰ ἄρση πάσης παρεξηγήσεως, δὲν ἦσαν ὅλοι οἱ ΜΑΥδες μισθοδοτούμενοι, ὑπῆρχαν καὶ ἐκείνοι οἱ ὁποῖοι ἀπὸ ἱδεολογικὴ καὶ μόνο ἀντιπαλότητα καὶ μὴ συμφωνόντας μὲ τὶς πράξεις τῆς ἀριστερᾶς πῆραν τὰ ὅπλα καὶ ἀντιπαρατέθηκαν στὸν ἀδελφοκτόνο σπαραγμό.
Ἀντάρτες δεξιοὶ μὲ τὴν ἔννοια τοῦ ἀντάρτη καὶ τοῦ δεξιοῦ πλὴν τῶν Πατεράκηδων δὲν ἔχουμε ἄλλους στὴν Κρήτη. Δεξιὲς ὁμάδες οἱ ὁποῖες πράγματι πολέμησαν τοὺς Γερμανοὺς, στὴν συνέχεια ὅμως ἔβαψαν τὰ χέρια τους μὲ ἀδελφικὸ αἷμα μόνο ἀντάρτες δὲν θεωροῦνται γιὰ νὰ ἐξηγούμεθα καὶ κατὰ τὴν κρητικὴ ρήση τὴν ὁποία γνωρίζετε «τὰ στερνά τιμοῦν τὰ πρώτα». Αὐτὴ εἶναι ἡ ἄποψή μου κ. Πλυμάκη καὶ προκύπτει ἀπὸ σειρὰ πράξεων τῆς περιόδου ἐκείνης.
Γιὰ τὸ θέμα τῆς ὑποτιθέμενης μαρτυρίας ΜΑΥ γιὰ τὴν ἐνέδρα κατὰ τοῦ Βενιζέλου ἔχω νὰ προσθέσω τὰ ἐξῆς: Ὁ Παῦλος Γύπαρης γιὰ ἀρκετὲς ἐβδομάδες στὸν ἡμερήσιο Τῦπο τῶν Χανίων τὴν δεκαετία τοῦ ’50 ἀντιδικοῦσε μὲ συνάδελφό του ἀντισυνταγματάρχη ἀπὸ τὸ Ρέθυμνο μὲ πολλὲς καὶ διάφορες κατηγορίες ἐκατέρωθεν μία δὲ ἐξ ἀυτῶν ἀφορᾶ τὰ διάφορα τερτίπια ἀπὸ τὴν μεριὰ τοῦ Γύπαρη γιὰ τὴν παραμονὴ τῶν ΜΑΥδων σὲ ἐνέργεια καὶ τὴν ἀποκόμιση χρημάτων. Αὐτὸ λοιπὸν δὲν ἀποτελεῖ ἱστορικὸ μυστικὸ κ. Πλυμάκη, χωρὶς ὅμως νὰ ἀναφέρονται οἱ συγκεκριμένες περιπτῶσεις γιὰ τὶς ὁποῖες ἐγένοντο οἱ κατηγορίες στὸν Τύπο.
Δὲν νοεῖται λοιπὸν πράξεις ἰδιοτελεῖς συγκεκριμένων ὁμάδων νὰ ἔρχονται νὰ δημιουργήσουν ἀμφισβήτηση ἱστορικῶν γεγονότων.
Ἡ ταραγμένη ἐκείνη περίοδος, ὅπως λέτε, θέλει μεγάλη προσοχὴ ὅταν ἀποτυπώνεται δημόσια. Φυσικὰ καὶ δὲν συμφωνῶ μὲ τὶς πράξεις τοῦ ΕΛΑΣ γιὰ τὴν περίοδο τοῦ ἐμφυλίου, ὅταν ὅμως ἀναφέρομαι σε ἱστορικὰ γεγονότα λέω τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους, ἔστω καὶ ἄν αὐτὸ στεναχωρεῖ κάποιους.