Πολλές υπήρξαν οι ιδιότυπες φυσιογνωμίες που άφησαν εποχή στο χωριό μου – όπως και σε όλα τα χωριά άλλωστε. Καμία όμως, δεν κατόρθωσε να ξεπεράσει σε κύρος και φήμη τη χήρα Παρασκευή, γνωστή κατά κόσμον ως Μαύρη Παρασκευούλα. Ορφανή, χήρα από τα είκοσι δυό της και άτεκνη, πέρασε τη ζωή της μέσα σε σκοτεινό πένθος. Αναμφίβολα μια τραγική φιγούρα, της οποίας τα βάσανά θα άξιζαν πολλά δάκρυα εκ μέρους των συγχωριανών της.
Φευ όμως! Αντί συμπάθειας και παρηγοριάς, πληθώρα μακάβριων μύθων, αλλά και νοσηρών εικασιών συνόδευαν το διάβα της! Εικασίες περί φαρμακώματος του συζύγου της και θανατηφόρας μαγκανίας εις βάρος των οικείων της.
Εξού και ο επιθετικός προσδιορισμός Μαύρη! Λογικό η Παρασκευούλα να γίνει πασίγνωστη στο χωριό μου και τα σχετικά περίχωρα. Όταν όμως τις τελευταίες μέρες, άρχισα να ακούω από παντού για μια Μαύρη Παρασκευή ευλόγως προβληματίστηκα! Πότε πρόλαβαν και την έμαθαν όλοι την κυρά-Παρασκευή; Μήπως τελικά μιλούσαν κυριολεκτικά για μια μέρα Παρασκευή; Ισως για κάποια σκοτεινή ιστορική επέτειο που μέχρι πρότινος αγνοούσα ή για κάποιο δυσοίωνο επερχόμενο φυσικό φαινόμενο -μια ηλιακή έκλειψη για παράδειγμα;
Σύντομα οι πάντες βάλθηκαν να με βγάλουν από την πλάνη μου. Περίγυρος και ΜΜΕ μου εξήγησαν υπομονετικά ότι η Black Friday δεν είναι ούτε γυναίκα, ούτε επέτειος, ούτε φυσικό φαινόμενο.
Αλλά μια γιορτή! Μάλιστα! Μια γιορτή για τον καταναλωτή που θα μου πρόσφερε την μοναδική ευκαιρία να απολαύσω μια ανεπανάληπτη αγοραστική εμπειρία! Εμένα πάλι η όλη υπόθεση με παρέπεμψε μάλλον σε κάποιο περίεργο παγανιστικό εορτασμό με τα ερίφια να θυσιάζονται πανηγυρικά, μέσα σε διονυσιακό κλίμα, επί του βωμού.
Ποιου βωμού;
Μα βεβαίως επί του βωμού του υπερκαταναλωτισμού και της χρηματοθηρίας. Μυριάδες και τα θύματα της Black Friday! Πέρα από τα προφανή, τσαλαπατημένους δηλαδή πελάτες και καταταλαιπωρημένους υπαλλήλους εμπορικών, πρώτα και κύρια τα λεφτουδάκια μας! Τα αθώα και ανυποψίαστα λεφτουδάκια μας, τα οποία αν δεν ήτανε για τη χάρη της νεοανακηρυχθείσης «Αγίας» Παρασκευής, θα είχανε παραμείνει ασφαλή μέσα στην στοργική και ευρύχωρη -πλέον- αγκάλη του πορτοφολακίου μας, χωρίς να έχουν εξαναγκαστεί σ’ αυτήν την ιδιότυπη -ακούσια και εθελούσια συνάμα- ηρωική έξοδο!
Και όχι. Μη βιαστείτε να με παρεξηγήσετε. Ειλικρινά δεν έχω καμία σοβαρή ανοιχτή διαμάχη με τον καπιταλισμό, αλλά ούτε και με την φίλη του την παγκοσμιοποίηση. Απλά, όσο παράδοξο θα ήταν να γίνει η μαύρη Παρασκευούλα του χωριού μου παγκοσμίως γνωστή εν μία νυκτί, άλλο τόσο αλλοπρόσαλλο μου φαντάζει πως η Black Friday κατόρθωσε να γίνει αυτοστιγμεί πανελλήνιο φαινόμενο…
Υ.Γ. Άντε και του χρόνου. Καλά Ψώνια! Και αν βρεθούμε ξαφνικά μαζί με την Black Friday να γιορτάζουμε και το Thanksgiving καλοδεχούμενο(;) και αυτό! *φιλόλογος
