Στην Ελλάδα το Μάιο του 1941, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η μοναδική περιοχή που δεν είχε κατακτηθεί από τους γερμανούς ήταν εκείνη της Κρήτης. Η ΒΕΡΜΑΧΤ, οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις δηλαδή επιχείρησαν να προσεδαφιστούν στο Μάλεμε και την γύρω περιοχή.
Το 3ο Τάγμα Εφόδου αλεξιπτωτιστών, το καμάρι του γερμανικού στρατού προσπαθεί να επαληθεύσει τα λόγια του Χίτλερ, που είχε απευθυνθεί προς αυτούς : «Προϋπόθεση της τιμής σας είναι ο θάνατος ή η νίκη». Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι η επεκτατική διάθεση των γερμανών με κάθε τρόπο και μέσο παρουσιάζει την ωμότητα του Ναζισμού, μιας ιδεολογίας που εγκαθιδρύθηκε στην Γερμανία το 1933 με επικεφαλής τον αδίστακτο Αδόλφο Χίτλερ.
Όμως στο Μάλεμε Χανίων, οι Κρητικοί αντιστέκονται για την ελευθερία τους, γι αυτό το τρομερό δικαίωμα γραμμένο πάνω στο άρμα της θύελλας για ζωή. Εκεί λοιπόν, οι Γερμανικές επίλεκτες δυνάμεις αποδυναμώνονται. Οι Γερμανοί εξοργίζονται και ξεκινούν επιχειρήσεις φρίκης και απανθρωπιάς σε περιοχές του νομού Χανίων ως αντίποινα προκειμένου να μην πληγεί το γόητρο του φασιστικού καθεστώτος.
Η μαζική δολοφονία άμαχου πληθυσμού στο Κοντομαρί είναι η πρώτη που έλαβε χώρα στην Ευρώπη μετά τη μάχη της Κρήτης και άνοιξε το χορό των εκτελέσεων και της απερίγραπτης φρίκης. Τα εγκλήματα του φασιστικού καθεστώτος της Γερμανίας έμειναν ατιμώρητα. Εκείνο που έμεινε στους Κρητικούς ήταν το ηθικό πλεονέκτημα όσων αγωνίστηκαν στο όνομα της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της ομορφιάς και της αλήθειας.
Σήμερα, 80 χρόνια μετά την αποτρόπαια εκτέλεση άμαχου πληθυσμού παρατηρείται μια προσπάθεια εξίσωσης του θύτη και του θύματος ή διάφορες τοποθετήσεις ίσων αποστάσεων. Ετούτο, το μαρτυράει και η εκδήλωση μνήμης που είχε προγραμματιστεί για τον προηγούμενο μήνα από το σύλλογο «ευρωπαίοι αλεξιπτωτιστές» προκειμένου να τιμήσουν στο αεροδρόμιο του Μάλεμε του Ναζιστές αλεξιπτωτιστές. Μια πρωτοβουλία που τελικά δεν έλαβε χώρα λόγω των πολλών εύλογων διαφωνιών που ξέσπασαν.
Επιπροσθέτως αξίζει να αναφερθεί ότι η μόνη παρακαταθήκη που έμεινε από εκείνα τα γεγονότα είναι η ανάγκη για ένα κόσμο δίχως πολέμους, δίχως εκτελέσεις άμαχων πληθυσμών, δίχως βίαιες συγκρούσεις. Αναμφισβήτητα, η διατήρηση της μνήμης εκείνων των τραγικών συμβάντων και η γνώση των «ιδεών» που οδήγησαν τους εκτελεστές σε αυτές τις φρικαλέες ενέργειες, δημιουργούν στο σήμερα μια ασπίδα ώστε να αποφθεχθεί κάθε προσπάθεια για επανάληψη τους.
Αθάνατη η μνήμη τους,
Αθάνατος ο αγώνας τους,
Αθάνατο το παράδειγμα τους.
