Εκδοτικός Οίκος Α.Α. Λιβάνη, ελληνική έκδοση 2003 Μετάφραση Γιώργος Θεοδωρόπουλος
Προλεγόμενα – επιστημονική επιμέλεια: Κώστας Μελάς
H μεγάλη αυταπάτη για την ψευδή ευημερία, η οποία διά των μεγάλων διεθνών θεσμών: Δ.Ν.Τ., Παγκόσμια Τράπεζα, Π.Ο.Ε., αλλά και διά των Βρυξελλών, των ευρωπαϊκών θεσμών και της γερμανικής οικονομικής επικυριαρχίας οδήγησαν στη σύγχρονη παγκόσμια, ευρωπαϊκή και ελληνική κρίση με πρωταγωνιστικούς ρόλους του Δ.Ν.Τ. σε χώρες υποανάπτυξης, οι οποίες αντί να αναπτυχθούν καταστράφηκαν από τις ασύγγνωστες, εκμεταλλευτικές (καταναγκαστικές) πολιτικές που επιβαλλότανε ως σωστές, ενώ συνεχώς ήταν λάθος, όπως ξαναποδείχτηκε με την προχθεσινή ανακοίνωση του Διεθνούς αυτού οργανισμού που ιδρυτικός σκοπός του ήταν η πραγματική ανάπτυξη και όχι η οικονομική καταστροφή όπως έγινε με τόσες χώρες, αλλά και με τη χώρα μας εδώ και έξι χρόνια.
Στην πρόσφατη διεθνή ανακοίνωσή του το Δ.Ν.Τ. -με καθυστέρηση πέντε ετών- αποδέχτηκε ότι έκανε λάθη και παραλείψεις στο λεγόμενο ελληνικό πρόγραμμα που εγκρίθηκε τον Μάιο του 2010 χωρίς να περιλαμβάνει ως όφειλε, την επαναδιάρθρωση του χρέους για να επιβεβαιώνεται η βιωσιμότητά του. Ομως πιθανότατα κατ’ εντολή των Βρυξελλών και του Βερολίνου προτιμήθηκε η λύση της άμεσης και επίπονης δημοσιονομικής προσαρμογής, η οποία ουσιαστικά κατέστρεψε την ελληνική οικονομία και την έβαλε σε φαύλο κύκλο κ.λπ. κ.λπ.
Ομως αυτή η αποκάλυψη (για λόγους ανταγωνιστικούς οικονομικής πολιτικής με Αμερική, Γερμανία, Ευρώπη) δεν δικαιώνει τις “κατά λάθος” εκ των υστέρων παγκόσμιες καταστροφικές πολιτικές του Δ.Ν.Τ.
Εμείς σήμερα αναφερόμαστε με ενδεικτικά αποσπάσματα από το αποκαλυπτικό βιβλίο του διάσημου ειδικού σε αυτά τα θέματα Joseph Stiglitz, ο οποίος εδώ και 14 χρόνια επέκρινε δριμύτατα τα απάνθρωπα (στην πραγματικότητα) εκμεταλλευτικά σκάνδαλα του Δ.Ν.Τ. που παρέκκλινε απόλυτα από τον ηθικό κανόνα του ανθρωπιστικού ρόλου του.
Τώρα εμείς ποιον να πιστέψουμε από τους δύο σκοτεινούς μηχανισμούς της ελληνικής καταστροφής και το σημερινό κουαρτέτο που αύριο μπορεί να γίνει κι “οκτέτο” για ολοκλήρωση της καταστροφής μας.
Τώρα στην ουσία Γερμανία, Ευρώπη είναι έκθετοι και εταίροι μας, ενώ το Δ.Ν.Τ. πρέπει ν’ αλλάξει. Για να ζούμε τώρα, σε μια μεγάλου διαμετρήματος… ΑΠΑΤΗ, την οποία εδώ και πολλά χρόνια την αντιπαρερχόμεθα ως ΑΥΤΑΠΑΤΗ κατά τον Στίγκλιτζ που την αποκάλυψε, χωρίς να ακούσει κανείς από τους -ως τον πλέον ειδικό- τις προειδοποιήσεις του…
ΗΘΙΚΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: ΟΧΙ ΓΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΤΕΛΩΝ
Ευαισθησία επέδειξε το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Χανίων και ο δήμαρχος κ. Τ. Βάμβουκας να μην αυξηθούν τα δημοτικά τέλη ούτε κατά ένα λεπτό σε καιρό τόσο μεγάλης οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα, τις περιφέρειες και ολόκληρο τον λαό, αλλά και ευρύτερα τον κόσμο.
Την ίδια όμως ώρα και καιρό το Δ.Ν.Τ. πριν λίγες μέρες επέδειξε μια απαράδεκτη αναλγησία τόσο για τα θέματα των συντάξεων -με επιμονή για περικοπές τους, όσο και για όλο το φάσμα της αντιμετώπισης του δυσβάστακτου οικονομικού προβλήματος που πραγματικά επιβαρύνει και χειροτερεύει τις συνθήκες επιβιώσης του ελληνικού λαού, ο οποίος μαζί με τα μεγάλα παράπλευρα προβλήματα που αντιμετωπίζει -κυρίως με το προσφυγικό, μεταναστευτικό, αλλά και τις λαϊκές ογκούμενες διαμαρτυρίες κ.λπ. έχει φθάσει σε όρια απόγνωσης.
Η ΣΚΛΗΡΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ Δ.Ν.Τ. ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ
Ομως παρά τις τωρινές αυτοδικαιολογήσεις του το Δ.Ν.Τ. της παγκόσμιας αναλγησίας δεν νοιάζεται για καμιά απόγνωση λαών, τους οποίους με τις υπερ-εκμεταλλευτικές μεθοδεύσεις του αποδομεί και καταστρέφει αντί να οικοδομήσει την πραγματική ανάπτυξη των χωρών και των λαών που υπερεξουσιάζει σε παγκόσμια κλίμακα.
Τώρα στην προκειμένη περίπτωση της ελληνικής οικονομικής κρίσης το Δ.Ν.Τ. μας κατατυραννά με παιχνίδια διαπλοκής, με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς με επικυριαρχία τον Σοϊμπλεϊσμό που χρησιμοποιεί το Δ.Ν.Τ. ως υπερμηχανή πίεσης της Ελλάδας. Ενώ ο Σόιμπλε αξιοποιεί το Δ.Ν.Τ. για την εξυπηρέτηση της γερμανικής οικονομικής υπερ-ισχύος στον ευρωπαϊκό, τον μεσογειακό, τον βαλκανικό χώρο.
ΜΕ ΘΑΡΡΟΣ Ο ΝΟΜΠΕΛΙΣΤΑΣ ΣΤΙΓΚΛΙΤΖ ΑΠΟΓΥΜΝΩΣΕ ΤΟ Δ.Ν.Τ.
Ομως, για όλη αυτή τη δυστυχία που απλώνει -τελικά- το Δ.Ν.Τ. με τις πολύμορφες εκμεταλλευτικές πολιτικές του πρέπει να ενημερωθούν οι λαοί, όπως και ο λαός μας. Από υπεύθυνους ανθρώπους που έχουν ζήσει, από μέσα τις λειτουργίες, αλλά και τις πανουργίες και τις συντελούμενες καταστροφές οικονομιών και λαών εδώ και χρόνια και ιδιαίτερα σήμερα…
Ομως παρόλο που τέτοιες προσωπικότητες, κυρίως της σύγχρονης οικονομικής και κοινωνικής επιστήμης λειτουργήσανε μέσα στο σύστημα της οικονομικής εκμεταλλευτικότητας, κάπου – κάπως είχαν το θάρρος να θίξουν και να αποκαλύψουν τις σκοτεινές πλευρές της παγκόσμιας και ευρωπαϊκής νομισματικότητας και θεσμικότητας.
ΜΕ ΔΙΠΡΟΣΩΠΙΑ ΙΑΝΟΥ ΤΟ Δ.Ν.Τ. ΕΞΟΥΣΙΑΖΕΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ
Γι’ αυτούς τους ρόλους μιας εξόχως επικίνδυνης και καταστροφικής οικονομικής δουλείας έχουν γράψει πολλά και αποκαλυπτικά διάσημοι και μη απ’ όταν συστάθηκε το Δ.Ν.Τ. ως σήμερα που αυτό καθ’ εαυτό έγινε ένας ΙΑΝΙΚΟΣ (με δύο πρόσωπα) διεθνής οργανισμός, που ελέγχει ουσιαστικά την παγκόσμια οικονομία. Η οποία τώρα μετά το φοβερό 1929, σείεται, πάλι, από τα θεμέλιά της, χωρίς οι εθνικές οικονομίες, τα έθνη, οι περιφέρειες, οι λαοί, οι οικογένειες και τα άτομα να μπορούν να προσανατολιστούν, να αξιοποιηθούν και να χαράξουν την πορεία τους για ένα αύριο.
Η ΜΕΓΑΛΗ “ΑΥΤΑΠΑΤΗ” ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕ ΝΩΡΙΣ, ΜΑ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΕ ΚΑΝΕΙΣ!
Στην προκειμένη περίπτωση διάλεξα να μιλήσει ένας διεθνής αποδοχής νομπελίστας ο Joseph E. Stiglitz, κάτοχος του Νobel Prize για το 2001. Αυτός 1 χρόνο μετά το βραβείο Νόμπελ, το 2002, έγραψε ένα εξαιρετικής κοινωνικής και επιστημονικής ευθύνης βιβλίο (499 σελίδων) με τον τίτλο: “Η μεγάλη αυταπάτη”. Αυτό το βιβλίο εκδόθηκε το 2003 από τον εκδοτικό οίκο Α.Α. Λιβάνη με επιμέλεια του οικονομολόγου Κώστα Μελά και πρόλογο, σε μετάφραση από τα αγγλικά από τον Γιώργο Θεοδωρόπουλο. Συνολικά μια μεγάλη προσφορά από τον οίκο Λιβάνη, που έχει εκδώσει ίσως τα περισσότερα βιβλία για το ευρύ κοινό για τα προβλήματα οικονομίας, πολιτικής κ.λπ.
ΤΟ Δ.Ν.Τ. ΘΥΣΙΑΖΕ ΣΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ ΓΟΥΩΛ ΣΤΡΗΤ ΤΩΝ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ
Στο σημείωμα της έκδοσης αναφέρεται «στο βιβλίο η μεγάλη αυταπάτη περιγράφεται με θάρρος, τιμιότητα, αλλά και με εμβρίθεια και διορατικότητα η παγκόσμια οικονομική πολιτική από έναν εξαιρετικό γνώστη της».
Ο φημισμένος οικονομολόγος Τζόζεφ Ε. Στίγκλιτζ πέρασε εφτά χρόνια στην Ουάσιγκτον υπηρετώντας ως πρόεδρος της επιτροπής οικονομικών συμβούλων του προέδρου Κλίντον και ως επικεφαλής οικονομολόγος της Παγκόσμιας Τράπεζας ιδιαίτερα ανήσυχος για τη δοκιμασία των αναπτυσσόμενων εθνών, απογοητευόταν όλο και περισσότερο καθώς έβλεπε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και αλλους μείζονες θεσμούς να θέτουν τα συμφέροντα της Γουόλ Στρητ και της χρηματοοικονομικής κοινότητας υπεράνω των φτωχότερων εθνών. Ο Στίγκλιτζ παρακολούθησε εκ των έσω τα περισσότερα από τα μείζονα προβλήματα της τελευταίας δεκαετίας (δηλαδή 1992 – 2002).
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΜΕ ΞΕΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΜΟΝΤΕΛΑ
Σ’ αυτή την κρίσιμη δεκαετία -συμπεριλαμβανομένης της ασιατικής οικονομικής κρίσης και της μετάβασης των πρώην σοβιετικών οικονομιών και τη διαχείριση των αναπτυξιακών προγραμμάτων… υπήρξαν πολλά σκοτεινά παιχνίδια σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ομως ο Στίγκλιτζ έβλεπε τους ιθύνοντες να μένουν προσκολλημένοι σε ξεπερασμένα οικονομικά μοντέλα και ν’ αναχρησιμοποιηθούν τα δόγματα της “συναίνεσης της Ουάσιγκτον”, τα οποία βασίζονταν στα μοντέλα αυτά για να σχεδιάσουν πολιτικές που είχαν καταστροφικά αποτελέσματα. Επίσης -όπως γίνεται στο έπακρο σήμερα- ο νομπελίστας Στίγκλιτζ ανακάλυψε μέσα στους μείζονες θεσμούς της παγκοσμιοποίησης μια επιζήμια τάση μυστικοπάθειας, η οποία καθιστά τα σφάλματα ακόμη πιο βαριά, ενώ συγχρόνως εμποδίζει μια θετική αλλαγή.
ΣΕ ΕΝΝΙΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ Δ.Ν.Τ.
Τα 9 κεφάλαια του βιβλίου είναι: 1) Υπόσχεση των παγκόσμιων θεσμών, 2) Υποσχέσεις που τηρήθηκαν, 3) Ελευθερία επιλογής, 4) Κρίση Ανατολικής Ασίας.
Πώς οι πολιτικές του Δ.Ν.Τ. οδήγησαν τον κόσμο στα πρόθυρα μιας παγκόσμιας κατάρρευσης.
5) Ποιος έχασε τη Ρωσία; 6) Αδικοι νόμοι για δίκαιο εμπόριο και άλλες παρεκτροπές, 7) Καλύτεροι δρόμοι προς την αγορά, 8) Τα άλλα θέματα του προγράμματος του Δ.Ν.Τ. και 9) Ο δρόμος που ανοίγεται μπροστά μας.
Μέσα στα κείμενα των εννιά κεφαλαίων του βιβλίου του νομπελίστα Στίγκλιτζ γράφονται πλείστα όσα αποκαλυπτικά και επικριτικά ακόμα και κατακριτικά για τις αποτυχημένες πολιτικές του Δ.Ν.Τ. τις οποίες όμως εφάρμοζε από πολύ παλιά.
Κυρίως όμως μετά την πτώση της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας και τις τεράστιες ανάγκες που δημιουργήθηκαν για τα…. της Ανατολικής Ευρώπης, της Ασίας, της Αφρικής κ.λπ.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΥΜΑ Δ.Ν.Τ. ΚΑΙ ΕΥΡΩΘΕΣΜΩΝ
Αυτή η συνεχής αποτυχία των εκμεταλλευτικών προγραμμάτων του Δ.Ν.Τ. με συνέπεια καταστροφές οικονομικών και εκπτώχευση λαών συνεχίζεται ως σήμερα. Με την Ελλάδα να αποτελεί ένα από τα πιο σκληρά παραδείγματα της εκμετάλλευσης και της αποδόμησης της οικονομίας της.
Εμείς σήμερα παραθέτουμε ενδεικτικά αποσπάσματα τα οποία βίωσε, απέρριψε και κατέκρινε ο νομπελίστας Στίγκλιτζ:
α) (από σελ. 63-64) Το χειρότερο είναι ότι πολλές από τις πολιτικές που προώθησε το Δ.Ν.Τ. και ιδιαίτερα η πρόωρη απελευθέρωση των κεφαλαιοαγορών συνέβαλαν στην παγκόσμια αστάθεια.
ΤΟ Δ.Ν.Τ. ΑΠΕΤΥΧΕ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ
Ετσι από τη στιγμή που μια χώρα διερχόταν κρίση, τα κεφάλαια του Δ.Ν.Τ. και τα προγράμματά του όχι μόνο δεν κατάφερναν να σταθεροποιήσουν την κατάσταση, αλλά σε πολλές περιπτώσεις επιδείνωναν τα πράγματα ιδιαίτερα για τους φτωχούς. Το Δ.Ν.Τ. απέτυχε στην αρχική αποστολή του να προάγει την παγκόσμια σταθερότητα -και δεν είχε μεγαλύτερη επιτυχία στις καινούργιες αποστολές που ανέλαβε όπως το να καθοδηγήσει τη μετάβαση των χωρών από τον κομμουνισμό στην οικονομία της αγοράς…
β) (σελ. 88): Για πολλά χρόνια η γραμμή του αρχηγείου του Δ.Ν.Τ. στη 19η οδό της Ουάσιγκτον ήταν να αποδίδονται ευθύνες και να γίνεται αξιολόγηση με βάση τα αποτελέσματα… Γιατί το Δ.Ν.Τ. πίστευε ότι οι χώρες λάμβαναν χρήματα, αλλά… είχαν την υποχρέωση
ΝΕΑ ΜΟΡΦΗ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΟ Δ.Ν.Τ.
να αναφέρουν οτιδήποτε είχε σχέση. Αν δεν το έκαναν αυτό, αποτελούσε έρεισμα για αναστολή του προγράμματος (όπως μας έχουν κάμει εμάς τόσες φορές εδώ και 6 χρόνια).
Ασχετα όμως με την ορθολογικότητα της ενέργειας. Με παρεμβατικότητες “που μυρίζουν” μια νέα μορφή αποικιοκρατίας, όπως έγινε με την Αιθιοπία…
γ) (σελ. 109): Το Δ.Ν.Τ. φυσικά, ισχυρίζεται ότι ποτέ δεν υπαγορεύει, αλλα πάντοτε διαπραγματεύεται τους όρους οποιασδήποτε συμφωνίας για δάνειο με τη δανειζόμενη χώρα. Πρόκειται όμως για μονόπλευρες διαπραγματεύσεις στις οποίες όλη η εξουσία βρίσκεται στα χέρια του Δ.Ν.Τ. σε μεγάλο βαθμό επειδή πολλές από τις χώρες που ζητούν τη βοήθεια του Δ.Ν.Τ. έχουν απεγνωσμένη ανάγκη για κεφάλαια.
ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ… ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ
Και ένα τελευταίο απόσπασμα που έχει απόλυτη σχέση με όσα ακούμε σήμερα, για την ανάγκη να πονέσουμε βαθιά τώρα για να διασφαλιστούν αύριο τα παιδιά μας.
Παραπλανήσεις που παράγει και αναπαράγει το υπερεξουσιαστικό Δ.Ν.Τ. όπως το ζήσαμε και το ζούμε εμείς. Λοιπόν ο Στίγκλιτζ λέει στη σελ. 249:
Το πρόβλημα με τα σφάλματα του Δ.Ν.Τ. είναι ότι πιθανότατα θα έχουν μεγάλη διάρκεια με βαρύ πόνο για επακόλουθη οικονομική μεγέθυνση.
Γι’ αυτό σύμφωνα με τη θεωρία του Δ.Ν.Τ. μια χώρα που ενδιαφέρεται για τις μακροπρόθεσμες προοπτικές της -ας πούμε 20-30 χρόνια μετά- θα έπρεπε να σφίξει τα δόντια και να αποδεχθεί μια βαθιά κάμψη. Για να υποφέρουν οι άνθρωποι σήμερα για να είναι αύριο τα παιδιά στους σε καλύτερη θέση… Δηλαδή: ό,τι μας λένε και μας επιβάλλουν σήμερα… και μας έλεγαν και χθες με “τη μεγάλη αυταπάτη” που μας αποκάλυψε με το βιβλίο του ο νομπελίστας Στίγκλιτζ.
