«Οι δυστυχίες μας και οι περιορισμοί μας προέρχονται μόνο από το δικό μας Νού».
Στο ερώτημα, «Γιατί όλα όσα σκεφτόμαστε δε βγαίνουν αληθινά, γιατί όλα όσα επιθυμούμε δεν πραγματοποιούνται»… μπορούμε να απαντήσουμε ότι, εξαιτίας του περιορισμού μας, κατά κάποιο τρόπο, θάβουμε μόνοι μας τη θεία δημιουργική δύναμη του νου μας. Η ζωή μας μπερδεύει τόσο πολύ, ώστε δύσκολα βρίσκεται ένας ανάμεσα σε χιλιάδες, που ξέρει τι πραγματικά θέλει. Το κλειδί για το νου είναι η γνώση της ζωής. Υπάρχει μόνο μια αληθινή γνώση. Μπορεί να την καταλάβει κάποιος σε μια στιγμή, αν θυμηθεί, αλλά η φύση της ζωής είναι τέτοια ώστε να ξεχνάμε. Ο άνθρωπος έχει την ικανότητα της γνώσης, αλλά είναι τόσο απορροφημένος από τη ζωή, ώστε δεν του μένει χρόνος για να μάθει την ψυχολογία της ζωής, η οποία είναι πιο πολύτιμη από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο. Με τον όρο ψυχολογία, εννοούμε ότι ο άνθρωπος πριν προφέρει μια λέξη, σκέφτεται τι επίδραση θα έχει στην ατμόσφαιρα, στο άτομο, σε όλη τη ζωή. Κάθε λέξη είναι η υλοποίηση μιας σκέψης και έχει δυναμική ισχύ. Αν το εξετάσει κανείς αυτό, θα δει ότι κάθε μικρή σκέψη, ακόμη και ένα μικρό συναίσθημα, κάθε μικρή κίνηση που κάνει, ακόμα και ένα ελαφρύ χαμόγελο ή μια ελαφρά συνοφρύωση, ένα τόσο ασήμαντο πράγμα, έχει την επίδραση του. Αν γνώριζε κανείς τα αποτελέσματα της κάθε αιτίας πριν δημιουργήσει αυτή την αιτία στη σκέψη, στην ομιλία ή στην δράση, τότε θα γινόταν σοφός. Γενικά ο άνθρωπος που κάνει τα πάντα μηχανικά, επηρεαζόμενος από τις συνθήκες του χρόνου, η οργή του ή η απογοήτευση του το κάνει, δεν το κάνει αυτός, αλλά το χαμένο πνεύμα του. Έτσι ο κάθε άνθρωπος ζει μια ζωή δίχως έλεγχο, με άλλα λόγια χωρίς κυριαρχία. Εκείνο που μαθαίνουμε με την πνευματική γνώση είναι να αποκτούμε κυριαρχία, μαθαίνουμε ποιες συνέπειες θα έχουν οι πράξεις και οι σκέψεις μας. Ο άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να τελειοποιηθεί σε αυτή τη γνώση, από τη μια γιατί όλες οι ψυχές έχουν τους περιορισμούς τους, αλλά επίσης γιατί είναι κάτι για το οποίο πρέπει να αγωνιστούμε. Ίσως το μόνο για το οποίο αξίζει να αγωνιστούμε. Εδώ βρίσκεται και η εκπλήρωση του σκοπού του Θεού. Ακόμη και αυτή η γνώση από μόνη της δεν κάνει τον άνθρωπο ικανό, είναι απαραίτητη η άσκηση και αυτή μπορεί να διαρκέσει μια ολόκληρη ζωή. Κάθε μέρα, όσο περνούν τα χρόνια, φαίνεται σε κάποιον ότι κάνει όλο και περισσότερα λάθη. Αυτό δεν είναι αληθινό, απλώς η δράση του ατόμου γίνεται οξύτερη. Τι γίνεται όμως με εκείνους που δεν τα σκέφτονται όλα αυτά. Κάθε αλλαγή διάθεσης ή συναισθήματος , αλλάζει και τη δράση, τα λόγια και τις σκέψεις τους και έτσι ποτέ δεν καταφέρνουν να εκπληρώσουν αυτό για το οποίο ήρθαν. Όλη η ζωή τους περνάει μέσα από την αποτυχία και τα λάθη και στο τέλος έχουν αυτό που έφτιαξαν. Επομένως είναι πάντα αλήθεια ότι η ζωή είναι μια ευκαιρία. Κάθε στιγμή της ζωής είναι ανεκτίμητη. Αν είναι κανείς σε θέση να χειρίζεται τον εαυτό του, τότε έχει ήδη επιτύχει πάρα πολλά.