Τις τελευταίες μέρες ακούμε τα «τύμπανα» του πολέμου και προσπαθούμε να «αναλύσουμε» τους στόχους του Τραμπ και να προβλέψουμε τις αντιδράσεις των Μουσουλμάνων. Πολλοί αποδίδουν τις εξελίξεις στον «τρελό» Τραμπ και στο φονταμενταλισμό των «απίστων»!
Πόσο «τρελός» λοιπόν είναι ο Τραμπ και πόσο φανατικοί οι μουσουλμάνοι; Λοιπόν, για να απλουστεύουμε λίγο τους συλλογισμούς μας, ας αφήσουμε τα περί τρέλας και τα περί φανατισμού και να δούμε τα πράγματα που είναι ίδια και απαράλλακτα τα τελευταία… 3600 χρόνια -όσο υπάρχει καταγεγραμμένη δηλαδή ανθρώπινη ιστορία!
Ο πόλεμος ήταν και παραμένει μια μεγάλη… «μπίζνα»! Κι αν στην αρχαιότητα βρίσκαμε και κάποια στοιχεία «ηρωισμού», σήμερα είναι μόνο εμπόριο και κέρδος. Μην μπερδεύουμε λοιπόν την «τρέλα» με τον κυνισμό. Ο Τραμπ και κάθε ισχυρός ηγέτης δεν είναι τρελός. Κυνικός είναι και κυρίως μπίζνεσμαν. Θέλει κέρδος. Και κέρδος αποκομίζεις όταν πουλάς ακριβά προϊόντα και για να πουλήσεις πρώτα αυτά τα προϊόντα πρέπει να τα διαφημίσεις. Θα ήταν αφέλεια ο αντίλογος ότι δεν μπορεί μ’ αυτή τη λογική να «θυσιάζονται» αθώες ανθρώπινες ζωές στο βωμό του κέρδους! Ενας ή περισσότεροι πόλεμοι κινούν την παγκόσμια οικονομία ειδικά σε περιόδους ύφεσης. Αλλο μέγεθος η πολυεθνική των αναψυκτικών ή των αθλητικών ρούχων κι άλλο η πολυεθνική της πολεμικής βιομηχανίας. Ενα πολεμικό αεροσκάφος με τα ρουκετάκια του κοστίζουν 150 εκατομμύρια δολάρια! Ράβδιζε εσύ ελιές για να πουλήσεις λάδι δακοφαγωμένο κι αγόραζε μετά F35!
Μετά έλα να «αναλύσεις» με τους στρατιωτικούς αναλυτές τον επικείμενο πόλεμο στη Μ. Ανατολή και να εξηγείς τα πώς και τα γιατί. Μόνο ένας αδαής δεν καταλαβαίνει ότι η μεγάλη κατάρα δεν είναι ούτε η «βλακεία» του Τραμπ, ούτε ο φανατισμός των Ιρανών ή του Κιμ, αλλά αυτό το καταραμένο κυνήγι του πλούτου. Τον πλούτο εννοείται για τους λίγους και τους ισχυρούς. Οι υπόλοιποι μπορούν να παίξουν το ρόλο της «παράπλευρης» απώλειας! Άλλωστε έχουμε πληθύνει πολλοί στον πλανήτη. Δεν τρέχει και τίποτα να αποδημήσουν εις Κύριον (ή Μωάμεθ, ή Βούδα, ή Κομφούκιο) κάποιοι…
Όλα ίδια δηλαδή και μάταια σε έναν κόσμο που τα πάντα δημιουργούνται και ελέγχονται από τα οικονομικά συμφέροντα λίγων. Και εμείς οι αφελείς ασχολούμαστε με ιδέες, με δημοκρατίες, με ανθρώπινα δικαιώματα, με εκλογές, με δικαστήρια, με συντάγματα, με πολιτικές αναλύσεις, προσπαθούμε να καταλάβουμε και να αντιμετωπίσουμε τον κόσμο ως κάτι περίπλοκο που αν δεν το αντιμετωπίσουμε λαμβάνοντας υπόψη όλες του τις παραμέτρους θα μας εξαφανίσει από την μια στιγμή στην άλλη, και τώρα μαθαίνουμε από το στόμα ενός σοφού πως όλα αυτά παίζουν τον ρόλο στην ζωή μας που παίζουν και τα λουλούδια σε μια γλάστρα, είναι δηλαδή απλά διακοσμητικά. Τι να πει κανείς; Εδώ η επιστήμη για άλλη μια φορά σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Τα θέματα που θέτει ο επιστολογράφος και τα οποία χαρακτηρίζει ως “μπίζνες”καλό θα ήταν να συνοδεύονται από διάλογο μεταξύ των πολιτών που στην τελική θα την πληρώσουν.
Γιατί οι συντάκτες των κειμένων αυτών δεν απαντούν στους πολίτες όπως πχ στον κύριο Κιαγιά;