Η ρώσο-ουκρανική σύρραξη οδήγησε τους ηγέτες της ΕΕ να συρθούν πίσω από τις αμερικανικές βλέψεις για το τι μπορεί να επιτευχθεί. Το γεγονός που αποδεικνύεται είναι ότι οι άμεσες κυρώσεις των Ευρωπαίων, έγιναν με τη γνωστή πλέον έλλειψη μελέτης επιπτώσεων. Το άμεσο αποτέλεσμα είναι η γιγάντωση μιας ενεργειακής κρίσης με ορατά τα αρνητικά αποτελέσματα για τους λαούς της ΕΕ. Η πείνα που βασίζεται στην διατάραξη της παραγωγής τόσο των στρατηγικών τροφίμων, όσο και των γενικών τροφίμων, αλλά και στα αυξημένα προβλήματα της εφοδιαστικής αλυσίδας, σέρνεται ως όφις και οσονούπω καταφθάνουν τα αποτελέσματα και για τα τρόφιμα δηλαδή επισιτιστική φτώχεια! Η μεσαία τάξη καλείται να πληρώσει το βασικό κόστος.
Οι ανησυχίες που έχουν δημιουργηθεί από την ενεργειακή κρίση είναι γνωστές και καταβάλλονται προσπάθειες από τις κυβερνήσεις των κρατών μελών της ΕΕ να την αντιμετωπίσουν. Η άμεση απάντηση των Ευρωπαίων στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ανεξαρτήτως του στόχου που προσβλέπει το κάθε μέρος, είχε ως αποτέλεσμα από πολύ νωρίς να φαίνεται ότι οι ηγέτες της ΕΕ διέπραξαν πολλά λάθη. Λάθη που δεν τα πληρώνουν οι ίδιοι, αλλά οι λαοί αναφοράς τους. Και η στιγμή να πούμε μερικές αλήθειες έχει έλθει.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να έχουμε στο οποίο αναφερόμαστε δίνει την εξέλιξη των πραγμάτων, που δεν αφήνει κανένα περιθώριο αισιοδοξίας, απεναντίας όλες οι αναφορές των μέσων ενημέρωσης μιλούν για μέτρα υπέρ ανακούφισης:
• Μέτρα υπέρ ανακούφισης των ευάλωτων νοικοκυριών,
• Μέτρα υπέρ ανακούφισης των επιχειρήσεων
• Μέτρα υπέρ ανακούφισης περισσότερων νοικοκυριών
• Μέτρα για κάλυψη ενεργειακών αναγκών
• Μέτρα υπέρ ανακούφισης…
Για ποιο στόχο άραγε παίρνονται τα μέτρα αυτά; Η προπαγάνδα των κάθε είδους μέτρων είναι από τις πλέον οργανωμένες, με αντίκτυπο στους πληθυσμούς κάθε κράτους μέλους που παίρνονται τα μέτρα, με τρόπο μετρήσιμο, σύμφωνα με την ανάπτυξη των σχετικών συστημάτων. Για παράδειγμα, στο Ηνωμένο Βασίλειο φαίνεται ότι η επιβάρυνση από την ηλεκτρική φόρτωση των αυτοκινήτων είναι πιο ακριβή από το γέμισμα της ρεζέρβας των αυτοκινήτων. Ουσιαστικά η νέα πρακτική τίναξε στον αέρα ένα πολύχρονο σχεδιασμό για να προτιμούνται τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα! Κρίμα, γιατί οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων τίναξαν στον αέρα ένα καλό εργαλείο, χρήσιμο στον πόλεμο κατά της κλιματικής αλλαγής. Και βέβαια, υπενθυμίζουμε ότι από την απανθρακοποίηση επιστρέψαμε μετά φανών και λαμπάδων στην ανθρακοποίηση, τινάζοντας στον αέρα όλη την ουσία των προτάσεων που λαμβανόταν με μεγάλη δυσκολία!
Οι κρατούντες που παίρνουν τις αποφάσεις, λαμβάνουν υπόψη τους τι ποσά μπορούν να χορηγήσουν με βάση την εξέλιξη των εσόδων του κράτους αλλά και τις εισροές από τα κοινοτικά ταμεία και όπως έχει δείξει η ιστορία, κυρίως η προσπάθεια γίνεται προς τα ευάλωτα νοικοκυριά που σε διαφορετική περίπτωση μπορούν να γίνουν ο πυρήνας κοινωνικών ταραχών και εκρήξεων. Την ίδια στιγμή πρέπει να καταβάλλονται προσπάθειες προς τις επιχειρήσεις που αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα. Στην ουσία το μεγάλο βάρος το πληρώνουν οι φορολογούμενοι, οι οποίοι δια της αναδιανομής προς ευάλωτα νοικοκυριά και επιχειρήσεις μειώνουν το δικό τους μερίδιο στην αγορά, λόγος για τον οποίο επέλεξα τον τίτλο αυτό στο σημερινό μου σημείωμα. Αυτό όμως, έχει αποτέλεσμα σπιράλ που πιέζει τη μεσαία τάξη προς τα κάτω και ισοδυναμεί δυστυχώς με την αθλιότητα μεγέθυνσης μιας νέας αυξημένης τάξης με επαρκώς μειωμένες δυνατότητες επιβίωσης, που εγκυμονούν σοβαρές κοινωνικές ταραχές.
Είναι καιρός οι κρατούντες ανεξαρτήτως από του μικρού τους μεγέθους, να ξανασκεφτούν και να φρενάρουν τις αποφάσεις που πλήττουν τους ίδιους τους λαούς τους.
Το δεύτερο πράγμα που πρέπει να έχουμε κατά νου είναι ότι οι ΗΠΑ έχουν συμφέρον να δημιουργήσουν την αντίληψη ότι η Ρωσία αποτελεί απειλή για την ασφάλεια της Ευρώπης. Αυτός είναι ο στόχος. Πρέπει να δείξουν ότι ο Πούτιν είναι ένας αιμοδιψής επιτιθέμενος για το σκοπό αυτό, μάλιστα, τα μέσα ενημέρωσης έχουν αναλάβει να επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά: «Η Ρωσία σχεδιάζει να εισβάλει στην Ουκρανία». Αυτό που μένει ανείπωτο είναι ότι η Ρωσία δεν έχει εισβάλει σε καμία χώρα μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και ότι οι ΗΠΑ έχουν εισβάλει ή ανατρέψει καθεστώτα σε περισσότερες από 50 χώρες την ίδια χρονική περίοδο και ότι οι ΗΠΑ διατηρούν πάνω από 800 στρατιωτικές βάσεις σε χώρες σε όλο τον κόσμο. Τίποτα από αυτά δεν αναφέρεται από τα μέσα ενημέρωσης, αντίθετα η εστίαση είναι στον «κακό Πούτιν» που έχει συγκεντρώσει περίπου 100.000 στρατιώτες κατά μήκος των ουκρανικών συνόρων απειλώντας να βυθίσει όλη την Ευρώπη σε έναν άλλο αιματηρό πόλεμο.
Το αποτέλεσμα είναι η λήψη των αρχικών μέτρων, που έχουν γυρίσει μπούμερανγκ κατά των ληπτών των μέτρων αυτών. Και δε φτάνει αυτό παίρνουν και νέα μέτρα και κυρίως αναφέρομαι στο επιχειρούμενο πλαφόν για τις τιμές κατ αποκλειστικότητα των, ενεργειακών προϊόντων από τη Ρωσία. Η απόφαση αυτή επιχειρείται από τους αρχηγούς του Γκρουπ 7. Η προσπάθεια αυτή τονίζουμε ότι βρίσκεται εκτός καπιταλιστικής λογικής και ως τέτοια δεν μπορεί να έχει επιτυχία.
Ενώ διεθνείς αναλυτές υποστήριζαν ότι «εναπόκειται στον Σολτς να αποφασίσει πώς θα διευθετηθεί το θέμα ήτοι αν θα εφαρμόσει την πολιτική που εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα του γερμανικού λαού ή θα υποκύψει στην αδυσώπητη πίεση του Μπάιντεν; Θα χαράξει μια νέα πορεία που θα ενισχύσει νέες συμμαχίες στον πολυσύχναστο ευρασιατικό διάδρομο ή θα ρίξει την υποστήριξή του πίσω από τις παράλογες γεωπολιτικές φιλοδοξίες της Ουάσιγκτον; Θα αποδεχθεί τον κομβικό ρόλο της Γερμανίας σε μια νέα παγκόσμια τάξη, στην οποία πολλά αναδυόμενα κέντρα εξουσίας μοιράζονται εξίσου την παγκόσμια διακυβέρνηση και όπου η ηγεσία παραμένει ακλόνητα προσηλωμένη στην πολυμέρεια, την ειρηνική ανάπτυξη και την ασφάλεια για όλους, ή θα προσπαθήσει να στηρίξει το κουρελιασμένο μεταπολεμικό σύστημα που έχει σαφώς ξεπεράσει τη διάρκεια ζωής του;
