Η δήλωση της κας Μέρκελ που δημοσίευσαν χθες τα “Χ.Ν.” ότι «η δυσκολότερη στιγμή της θητείας μου όταν ζήτησα τόσα πολλά από τους Έλληνες», σηματοδοτεί και φωτίζει σχεδόν όλο το σκηνικό της τελευταίας ευρωκρίσης και του ελληνικού δράματος με τη χειμαζόμενη ελληνική οικονομία.
Πράγματι η κα Μέρκελ ζήτησε πάρα πολλά από εμάς και πρωτοφανή για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα, τα πρώτα δύσκολα χρόνια σχεδόν τιμώρησε την Ελλάδα.
Ο γράφων, όλα αυτά τα χρόνια του ελληνικού δράματος με τα Μνημόνια, τήρησε μια σαφή και επίμονη στάση ότι η Ευρώπη είναι το καλύτερο γήπεδο που μπορούμε να παίξουμε μπάλα και το πλέγμα των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και της δημοσιονομικής προσαρμογής, καθώς και η απάλειψη της γραφειοκρατίας είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη για να ανακάμψει η χώρα.
Και όπως βλέπετε από το ρεκόρ ανάπτυξης που παρουσίασε η ΕΛΣΤΑΤ και το κόστος δανεισμού η Ελλάδα τα κατάφερε και ανέκαμψε δυναμικά.
Η κα Μέρκελ με τη μεγάλη της εξομολόγηση, για τον γράφοντα απέδειξε ότι δεν έχει ένα μεγαλεπήβολο όραμα για την Ευρώπη αλλά ήταν ικανότατη να καθοδηγήσει την Ευρώπη στη διαχείριση μεγάλων κρίσεων.
Και όπως βλέπετε από το 2010 οι κρίσεις διαδέχονται η μια την άλλη.
Με την αποχώρησή της από την Καγκελαρία απελευθερώνονται δυνάμεις στην Ευρώπη τις οποίες ακόμη δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε, γιατί καθοριστικό ρόλο σε αυτό θα παίξουν και οι επικείμενες προεδρικές εκλογές στη Γαλλία.
Πιστεύω εξαιρετικά για τους πολιτικούς ότι πρέπει να μπορούν να διαχειρίζονται μεγάλες κρίσεις και να είναι και λίγο τυχεροί απέναντι στα γεγονότα.
Η Ελλάδα έχει κάτι καινούργιο στη διακυβέρνησή της από τον κ. Μητσοτάκη.
Η ελληνική κυβέρνηση έχει ακόμη πυκνό χρόνο να διανύσει.
Σίγουρα οι εξελίξεις στην Ευρώπη προβλέπονται συναρπαστικές.
Στο Δουβλίνο το 1996 τον Δεκέμβρη, η Ευρωπαική Επιτροπή απεφάσισε :
α) Τα κράτη δεν θα κάνουν επενδύσεις
β) Τα κράτη δεν θα δημιουργούν θέσεις εργασίας.
και ο Ιγνάθιο Ραμονέ ( ο δντής της Γαλλικής εφημερίδος Λε Μόντ Ντιπλοματίκ , έγραψε για το Δουβλίνο 1996: ” Αν η διαχείρηση αφεθεί στην Budesbank ( την κεντρική Γερμανική τράπεζα ) τότε είναι εξασφαλισμένος ο δρόμος της κοινωνικής καταστροφής ”.
Κανένα δίλημα δεν υπήρξε ποτέ και δεν υπάρχει – μόνο ώς επικοινωνιακή ίντριγκα- αν μια χώρα θα βγεί απ το ευρώ, νόμισμα που όταν εισαχθεί και εφαρμοστεί για 5-10 χρόνια ούτε να φύγει μια χώρα μπορεί. Το γιατί ανατρέχει στην βασική γνώση για αρχάριους μαθητές οικονομικών. Και δεν είναι το κάθε νόμισμα αυτό που σηματοδοτεί την οικονομική και κοινωνική εξέλιξη μιας χώρας. Στην θέση του νομίσματος ( κάθε νομίσματος) ώς συναλλακτικό ισοδύναμο μπορεί να ήταν πέτρες ή όσπρια ή πλατανόφυλα. Είναι η ακολουθούμενη πολιτική αποφάσεων για το συναλλακτικό ισοδύναμο ( νόμισμα ).
Η απόφαση του Δουβλίνου του 1996 , όπου τα κράτη απεκδυόνταν τον πολιτικό τους ουσιαστικά ρόλο- προηγήθηκε του ευρώ – ώς πολιτική απόφαση διαχείρησης των Ευρωπαικών κρατών- , για να αποδικνύεται έτσι η επικοινωνιακή ίντριγκα που παίχτηκε σε υπερ του κεντροευρωπαικού άξονα τον οποίο ποδηγετεί η Γερμανική άποψη.
Εκ των υστέρων ( ώς προσπάθεια αναδρομικού πολιτικού και προσωπικού κύρους )η καγκελάριος της Γερμανίας αποδέχεται ότι στενοχωρούνταν για τις αποφάσεις που έπαιρνε- δεν ήταν μόνο αυτή- σε βάρος της Ελληνικής κοινωνίας, ήξερε ότι θα οδηγούσαν οι αποφάσεις αυτές σε βάθυνση της χρεωκοπίας της Ελλάδος και της πρωτοφανούς ανεργίας που παρουσιάστηκε στην Ελλάδα από το 2010 και μετά, και ταυτόχρονα της εκτράχυνσης στις μέρες μας του δημοσίου χρέους (2 και πλέον φορές του ΑΕΠ ) και μαζί την ακατανόητη αύξηση του ιδιωτικού χρέους στην Ελλάδα που το καλοκαίρι του 2021 ανέρχεται σε 240 δις ( επίσημος υπολογΙσμός) δηλαδή 150% του ΑΕΠ.
Η Ελληνική μικρόνοη και ανόητη πολιτική σκηνή, μαζί με την απαξιωμένη όποια μικρή αστική τάξη της χώρας υπάρχει, δεν είχαν ενημερωθεί ούτε απ την επισήμανση του 1996 του Ιγνάθιο Ραμονέ, αλλά ούτε και τώρα έχουν ακούσει κάτι σχετικά με ” τη προσπάθεια απόκτησης αναδρομικού κύρους με βάση την αποκύρηξη του παρελθόντος ή αυτοκριτική στο παρελθόν αυτό , ή έστω εκφορά στεναχώριας για το παρελθόν”. Αυτό που τώρα ουσιαστικά κάνει η Δωροθέα Μέρκελ ώς ύπαρξη.
Μόνο που αυτή την ύπαρξη της Δωροθέας Μέρκελ ώς πολιτική σκηνή ( άσχετα με τον οχετό συφερόντων που στηρίζόνταν και στηρίζετε, και την στηρίζει , πίσω της) την πλήρωσε η Ελληνική κοινωνία και θα την πληρώνει για χρόνια.
Ελληνική κοινωνία η ομφαλοσκοπούσα και ναρκισευόμενη χρεωκοπικά ( η χρεωκοπία ώς αξία ), δεν ήθελε να γωρίζει, ή ξέχασε αν το γνώριζε, ότι την δεκαετία του 1980 το Ευρωπαικό διαχειριστκό σύστημα ( Μιτερράν- Πάλμε- Παπανδρέου) κινητοποιώντας τις κοινωνικές δυνάμεις συμμετοχικά δεν επέτρεπαν ούτε στην τότε Κεντρωευρωπαική διάθεση και της τότε Γερμανίας, να εμφανιστεί ώς μορφή ορθολογικής δήθεν διαχείρησης του κοινωνικού και οικονομικού στοιχείου.
Με βάση ο Κεντρωευρωπαικό αυτό διαχειριστικό ορθολογικό στοιχείο, εργασία για τους νέους της Ελλάδος ( με την πρωτοφανή ανεργία στοπ 60-70% χρόνια) , τις ελεγχόμενες θέσεις εργασίες θα τις αναζητήσουν απ τον Ντομπρόβσκις και τον Σό’ι’μπλε, και την Μέρκελ . Εκεί καλούνται να στείλουν τα βιογραφικά τους, για να βρούν εργασία. Αυτή των 551,00 ευρώ που ετοιμάζει το Ελληνικό κράτος ώς 25000 θέσεις ( για να απαλύνει τον πόνο των ανέργων ) στις μέρες μας.
Η Δωροθέα Μέρκελ, φεύγοντας δεν είπε στην Ελλάδα τι θα γίνει με το 200% και πλέον του ΑΕΠ δημόσιο χρέος , μετά από τόσο εξυγιαντικό οικονομικό ορθολογισμό 12 χρόνια πλέον, και τι θα γίνει με τα 240 δις ιδιωτικό χρέος ( δάνεια- φόροι- ασφαλιστικά των Ελλήνων πολιτών).