Η μεσογειακή φώκια και η πέρδικα

Κύριε διευθυντά,
Στην έκριτον εφημερίδα σας και στο φύλλο της 11/7/20 στη σελ. 5 γράφετε ένα άρθρο για τη μεσογειακή φώκια. Σχετικά με τη μεσογειακή φώκια θα ήθελα να πληροφορήσω κάθε ενδιαφερόμενο ότι στην παραλία του Βουβά και στη θέση Χάλαρα είναι τεράστιες σπηλιές πολλές, και είναι ιδανικές οι συνθήκες για να ζούνε και να γεννούνε οι φώκιες. Από προαιώνια εκεί γεννοβολούνε και το τοπωνύμιο εκεί είναι “στις Φώκιες”. Εγώ σαν παιδί στην κατοχή, όταν εκεί έβρισκα οικόσιτα ζώα, είδα μια φορά τρεις φώκιες. Από μία είδα και άλλες φορές.
Για πολύ παλιότερα, άκουσα από γέρους εκείνου του καιρού οτι οι ψαράδες τις σκοτώνανε, διότι των καταστρέφανε τα δίχτυα και διότι γενικά τις βλέπανε τις φώκιες σαν ανταγωνίστριες στα αλιεύματα. Όπως λέγανε από το λίπος της φώκιας κάνανε ωραίο σαπούνι, και οτι έβγαζαν πολύ λίπος.
Για τις πέρδικες γράφετε στο ίδιο φύλλο και στην ίδια σελίδα ότι απελευθερώσανε σε διάφορα μέρη 300 πέρδικες. Είμαι εντελώς άσχετος και εντελώς αναρμόδιος, μα ας μου επιτραπεί να εκφράσω μια άποψη έστω και αν είναι λανθασμένη: Οι πέρδικες που αφήνουνε σε κυνηγετικές περιοχές, τις βρίσκουνε οι κυνηγοί και δεν μένουνε εκεί επί πολύ. Ας απελευθερώσουνε πέρδικες στο φαράγγι της Σαμαριάς, που δεν δρούνε εκεί κυνηγοί και ειδικά κοντά στην Αγ. Ρούμελη, που δεν έχουνε μεγάλη παρουσία τα αρπαχτικά πουλιά, και όταν θα αυξηθούνε εκεί οι πέρδικες θα απλωθούνε σε ανατολή και δύση.
Κανάκης Ι. Γερωνυμάκης