Η μετάλλαξη

Με τη λήξη των συζητήσεων στη Βουλή επί των προγραμματικών δηλώσεων του πρωθυπουργού έκλεισε ένας κύκλος μιας περιόδου που άνοιξε τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν ο κ. Τσίπρας ζήτησε να βγάλει ο ίδιος τα κάστανα από τη φωτιά. Ανοιξε, όμως, ένας άλλος κύκλος πάλι με κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου Νο 2 για να εφαρμόσει το επώδυνο τρίτο μνημόνιο. “Συμφωνία” το ονόμασαν, που μετατρέπει την εξουσία ως διαχειριστή και εισπράκτορα της εταιρείας των δανειστών να πάρει απ’ τους αστούς ό,τι τους έχει απομείνει κάνοντας το αύριο χειρότερο απ’ το χθες. Κατά συνέπειαν οι διαξιφισμοί που ακούστηκαν στη Βουλή και τα περί ανικάνων ή άξιων είναι άνευ ουσίας.
Μετά το τριήμερο ο κ. Τσίπρας είναι κοινοβουλευτικά κερδισμένος και αυτό το οφείλει στο ότι ήταν καλά διαβασμένος. Εχει κατανοήσει ότι τα κόμματα μπορούν να μετακινούνται στον πολιτικό χώρο με μεγάλη ευκολία. Οσοι πολιτεύονται χρόνια τόχουν εμπεδώσει ότι ο κάθε πολιτικός δεν αποτελεί καινοτομία, να μην προσαρμόζεται στη θέληση των ισχυρών και να μην μεταφέρει αυτή την προσαρμογή στον αστικό πληθυσμό. Ηταν προφανές ότι θα κέρδιζε, διότι είναι ο μόνος πολιτικός που παρουσίασε στους πολίτες την πραγματικότητα, έστω εκ των υστέρων. Ο κόσμος ψήφισε γνωρίζοντας τα μέτρα που θα εφαρμόζονταν. Είχε υπογραφεί η συμφωνία απ’ τον Ιούλιο και οι Ελληνες μέσες – άκρες καταλάβαιναν το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κυμαίνονταν οι δυσκολίες και τι τους περιμένει.
Πρέπει να γίνουν μεταρρυθμίσεις που πατούν σε δύο πυλώνες. Ο ένας είναι το ασφαλιστικό και ο τρόπος διοίκησης των τραπεζών και ο άλλος η διευθέτηση του χρέους. Μπορεί και αυτή η κυβέρνηση να μην εφαρμόσει αυτά που υποσχέθηκε εξ αρχής, αλλά δεν είναι η μοναδική. Καμιά μέχρι τώρα δεν εκπλήρωσε το προεκλογικό της πρόγραμμα. Παρεμβάλλονταν αστάθμητοι παράγοντες που ανάγκαζαν τον κάθε υψηλά ιστάμενο να μεταλλαχθεί. Τον κ. Τσίπρα δεν θα μπορούσε κανείς να τον αναγάγει σε κάτι το διαφορετικό απ’ τους άλλους, οι οποίοι δεν είχαν συνέπεια λόγων και έργων πριν και μετά τις εκλογές, πριν και μετά την εξουσία. Δεν έγινε τώρα η ανακάλυψη της Αμερικής. Πολιτικός είναι κι αυτός, που έταξε στους Ελληνες ότι θα τους βγάλει απ’ την κρίση, αλλά τους έβαλε πιο βαθιά στο καθεστώς της κρίσης. Χρησιμοποίησε τη νωπή εντολή των πολιτών, που μοιρολατρικά γνώριζαν και την πρώτη και τη δεύτερη φορά τι ψήφιζαν. Ζητούσαν διέξοδο στο αδιέξοδο, δοκιμάζοντας την “αριστερά” για πρώτη φορά και πιστεύοντας ότι ο Τσίπρας θα μπορούσε να υπερέβαινε τον εαυτό του, ότι θα γινόταν ανώτερος από τους άλλους και δεν θάδινε την εντύπωση που αφήνουν οι νεόκοποι πολιτικοί. Ηξεραν τι τους περιμένει και ήθελαν ο Τσίπρας να εφαρμόσει το μνημόνιο, χωρίς να έχουν την ψευδαίσθηση ότι θα μπορούσε να κάνει τους δανειστές να κάνουν πίσω στο παρά ένα.
Στη Βουλή χρησιμοποίησε επιχειρήματα που αποστόμωσαν την αντιπολίτευση. Τρεις ήσαν οι “αντιτσίπρες”. Οι τρεις υποψήφιοι αρχηγοί. Προσπάθησαν ανταγωνιζόμενοι ο ένας τον άλλον να δώσουν χαρακτήρα στον αγώνα τους για την προεδρία, πράγμα που εκμεταλλεύτηκε ο Τσίπρας πολιτικά για να αποπροσανατολισθεί ο κόσμος απ’ τα δύσκολα που έρχονται. Ασχημος χειμώνας, ο πιο δυσχερής για τους εξαθλιωμένους, για εκείνους που οι συντάξεις τους εξελίχθησαν σε φιλοδώρημα με τη σφραγίδα τους!