Οι μετατοπίσεις

Η κυβέρνηση άρχισε να μετακινήται απ’ τις αρχικές της θέσεις μετά το πρώτο καταστρεπτικό εξάμηνο της οικονομικής πολιτικής Βαρουφάκη. Η μεταμόρφωσή της παρατηρείται σε πολλούς τομείς της δημόσιας ζωής που όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση, δεν της το επέτρεπαν τα πολιτικά πιστεύω της. Το επί πλέον επιβαρυντικό είναι ότι για την μετατόπιση δεν αναπτύσσεται πειστική επιχειρηματολογία, να υποστηριχθεί γιατί σε όσα πίστευαν, αναγκάστηκαν ν’ αλλαξοπιστήσουν.
Είναι δυστύχημα, που καθιερώθηκε η λογική, ότι όλες οι μνημονειακές συμφωνίες είναι υπογεγραμμένες απ’ την Ελλάδα και ότι σ’ αυτές ουδαμού φαίνεται, να υπάρχει παρέμβση των θεσμικών. Εξάλλου έχουμε την ομολογία της Λαγκάρντ, ότι «περικοπές αποφάσισε η Ελληνική κυβέρνηση και όχι το Δ.Ν.Τ.». Με άλλα λόγια τα μέτρα αφορούν επιλογές των κυβερνήσεων, ότι οι δανειστές δεν τα ζήτησαν, μόνοι μας τα πήραμε, μας κατηγορούν κι από πάνω, ότι δεν κάναμε σωστή οικονομική πολιτική.
Μας εμπαίζουν ανερυθρίαστα και δεν βγαίνει κανείς, να τους “ξεμπροστιάσει”, ότι οι νόμοι ερχόντουσαν έτοιμοι από τους θεσμικούς στα Αγγλικά, μεταφράζονταν και ψηφίζονταν απ’ τους βουλευτές, χωρίς να προλάβουν να τους διαβάσουν. Γιατί το φόβητρο “Grexit” επικρεμόταν σαν “δαμόκλειος σπάθη”.
Πριν ένα χρόνο γινόταν συστηματική προσπάθεια, να εξοφληθεί το Δ.Ν.Τ. και να βγει απ’ το Ελληνικό πρόγραμμα. Σήμερα δεν γίνεται λόγος. Επιζητείται δε η παραμονή του, για να συνεχίσει, να εκφράζει τις θέσεις του, παρά το γεγονός, ότι δεν συμμετέχει στον δανεισμό. Η κυβέρνηση ωστόσο δεν έχει ξεκαθαρίσει τις θέσεις της, με ποιες δεσμεύσεις και προϋποθέσεις θέλει να παραμείνει το Δ.Ν.Τ. στο προσκήνιο και μετά την έξοδό μας απ’ το μνημόνιο.
Ολες οι συνταγές απεδείχθησαν λάθος. Μας βγήκαν σε κακό. Το PSI ήταν το αποκορύφωμα της εξάρτησης της χώρας, διότι το δημόσιο χρέος μετατοπίστηκε απ’ τις τράπεζες και τους πιστωτές, στους λαούς των κρατών – μελών της Ευρωζώνης. Απογυμνώθηκαν τα ασφαλιστικά ταμεία, αφού “κουρεύτηκαν” οι οφειλές του δημοσίου προς αυτά και προς τους ιδιώτες, οι οποίοι είχαν εμπιστευθεί τις οικονομίες τους σε κρατικά ομόλογα.
Το τι συνέβη στην ελληνική επιχειρηματικότητα, θα απελπισθεί κανείς, αν ψάξει να το βρει. Η ρητορική της μετατόπισης εντάσσεται στη φιλοσοφία της “κωλοτούμπας” που αλλάζουμε τις πολιτικές μας απόψεις, επειδή μας αναγκάζει η ρεαλιστική μας πολιτική και η επιθυμία μας να παρατείνουμε τις θέσεις μας στην εξουσία ως το τέλος των συνταγματικών ορίων του χρόνου.
Ο κ. Τσακαλώτος και οι συνεργάτες του φώναζαν, ότι υπάρχουν κόκκινες γραμμές που δεν ξεπερνιούνται. Αφορούσε κυρίως τη μείωση του αφορολόγητου. Οι κόκκινες γραμμές σβήστηκαν, το αφορολόγητο κατέβηκε, οι φορολογούμενοι επιβαρύνονται και οι επιλογές κόστιζαν στην κυβέρνηση, η οποία μετατοπίσθηκε σε άλλο επίπεδο. Με τη βαρουφάκεια μεγαλομανία άργησαν να καταλάβουν τι γινόταν.
Οι άλλοι δεν υπέγραφαν, γιατί φοβόντουσαν το “Grexit”. Οι νέοι αναβάτες της εξουσίας έγιναν ανακόλουθοι των όσων πίστευαν και αναγκάστηκαν, να υπογράψουν όσα ηρνούντο οι άλλοι. Απεδείχθησαν οι καλύτεροι μαθητές, που με ευκολία εκτελούσαν τις επιταγές τους. Κάποια στιγμή θά ’ρθει η ώρα της “στειμμένης λεμονόκουπας”.