Η “μικρή συμφωνία”

Δεν αμφισβητείται απ’ όλο τον κόσμο ότι η κυβέρνηση είναι στριμωγμένη με την πλάτη στον τοίχο. Ο πρωθυπουργός φαίνεται καταπονημένος, αλλά δεν το βάζει κάτω για να υπερσκελίσει τα εμπόδια και να πετύχει μια συμφωνία. Οι συζητήσεις που γίνονται για την επίτευξή της δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στο σύνολό του. Πρόκειται για τη “μικρή συμφωνία”, την αξιολόγηση της οποίας θα μπορούμε να κάνουμε, όταν δούμε το οριστικό κείμενο.
Ζούμε σε μια κατάσταση συνεχούς αβεβαιότητας, σε ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης, που κάθε φορά, ύστερα από μια σύνοδο θεσμικών, προσπαθούμε με ερμηνεύσουμε σε ποια σημεία συγκλίνουν ή αποκλίνουν οι απόψεις δανειστών και δανειοληπτών. Η μετάβαση του κ. Τσίπρα στις Βρυξέλλες για διαβούλευση με τον Γιούνκερ έγινε, να παραδώσει το ελληνικό κείμενο,  το οποίο θα προσαρτηθεί ως παράρτημα σ’ αυτό των δανειστών. Διαφαίνεται δε μια πρωτοβουλία της Μέρκελ. Εάν υπήρχε η βεβαιότητα ότι θα πήγαινε να διαφωνήσει, θα απέφευγε το ταξίδι. Πήγε να αποσπάσει πολιτική και όχι τεχνοκρατική λύση. Οι Ευρωπαίοι πάνε ανάποδα σαν τον κάβουρα. Ομιλούν για πολιτική λύση, αλλά στο βάθος εννοούν τεχνοκρατική.
Η “μικρή συμφωνία”, επώδυνη κάπως, αλλά αναγκαία, θα υπογραφεί. Εχει αρκετά χαρακτηριστικά απ’ το e-mail Χαρδούβελη. Ετσι έχει διαρρεύσει ότι τώρα ζητούν περισσότερα. Λίγο εξετάζεται, αν είναι καλή ή κακή. Το θέμα είναι να γίνει συγκερασμός του ενός σχεδίου με το άλλο, να δοθεί μια λύση για ν’ αποφύγουμε με άλλα μέτρα την αξιολόγηση, που τη ζητά επιμόνως το Δ.Ν.Τ. Το πρόβλημα, που είχαν μεταξύ τους οι θεσμικοί, για λόγους αρχής, ιδεοληψίας και καταστατικούς, φαίνεται πως λύθηκε με την Πενταμερή του Βερολίνου.
Ευελπιστούν, λοιπόν, ότι θα έχει αίσιο τέλος από το πάρε δώσε μεταξύ Αθηνών και Βρυξελλών, για ν’ αποδεσμευθούν τα χρήματα του EFSF 1,8 δισ. €, τα κέρδη του 2014 απ’ την Ε.Κ.Τ. 1,9 δισ. €, πιθανόν δε άλλα τόσα απ’ το 2015 και κυρίως η Ε.Κ.Τ. να άρει τους περιορισμούς των ελληνικών ομολόγων, να χρηματοδοτηθεί το τραπεζικό σύστημα για να μπορέσουμε να πληρώσουμε τις υποχρεώσεις, που είναι 307 εκατ. € Δ.Ν.Τ., 12/6 245 εκατ. € Δ.Ν.Τ., 16/6 575 εκατ. € Δ.Ν.Τ., 19/6 345 εκατ. € Δ.Ν.Τ. και 19/6 85 εκατ. € Ε.Κ.Τ. Ετσι θα επέλθει κάποια χαλάρωση, ώστε η οικονομία ν’ αρχίσει ν’ ανασάνει. Μην περιμένουμε βέβαια να λυθούν τα σοβαρά προβλήματα, ιδίως το αναπτυξιακό που τ’ ακούμε 10ετίες κι όμως δεν έρχεται.
Οι Ευρωπαίοι συμπεριφέρονται όχι ως εταίροι, αλλά ως δανειστές. Υπάρχει πολιτική σκοπιμότητα με πολλαπλά κίνητρα. Αντικειμενικοί και κοινωνικοί παράγοντες συγκλίνουν στην επίτευξη συμφωνίας. Τα περιθώρια στενεύουν, ν’ αντιμετωπίσουν κάτι κακό στην Ευρώπη. Είναι δύσκολο ν’ αποτιμήσουν το πιθανό κόστος ενός Grexit, που θα ’χει επιπτώσεις για την Ελλάδα, την Ευρωζώνη και την παγκόσμια οικονομία.
Ο κόσμος, λέει, πως δεν αντέχει κι άλλη αναγκαστική φτωχοποίηση. Ομως συντάσσεται με τον “μικρό” που το παλεύει, βλέποντας πως δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση. Μπορεί να δυσφορεί, αλλά περιμένει ελπίζοντας. Η μη επίτευξη έστω κι αυτής της “μικρής συμφωνίας” θα επιφέρει μίνι πολιτική κρίση στην Ευρωζώνη που δεν συμφέρει όχι μόνο τους μικρούς, αλλά και τους μεγάλους Ολάντ, Ραχόι, Ιταλούς, αλλά και Αγγλους, που έχουν άλλες σκοτούρες με την Ε.Ε. Θα επηρεάσει την Ουάσιγκτον και θα είναι στα μείον του Τζακ Λιου, που έχει παρέμβει στο παρασκήνιο, όπως και την κα Μέρκελ κι ας λέει ο Σόιμπλε. Και η Αθήνα θα απογοητευθεί, διότι, ενώ θα έχει υποχωρήσει σε δύο τρία σημεία, που ήταν κόκκινες γραμμές, δεν θα υπάρξει αποτέλεσμα.