«Οι τω ύψει των αρετών διαπρέψαντες
και της ενθέου δόξης αξιωθήσονται»
(στιχηρό Εσπερινού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος)
Πολλά τα μετράδια για την αξιολόγηση προσώπων για κάποια και όπου βαθμού θέση και εξουσία. Αλλά και όταν εμείς είτε θέλουμε κάποιον για συνεργασία, ακόμη και συμβίωση με το Μυστήριο του Γάμου. Το ίδιο κάνουμε, δυστυχώς, κουτσομπολεύοντες, κρίνοντες και κατακρίνοντες.
Δυστυχώς, τα κριτήρια της αξιοσύνης, σε μέγιστη πλειοψηφία, δεν είναι αντικειμενικά. Είτε εξαπατούμαστε (τα φαινόμενα εξαπατούν), είτε κυριαρχούν τα ελεεινά συμφέροντα, ο νεποτισμός, η υστεροβουλία, η εκμετάλλευση και ο δούρειος ίππος για τις δικές μας σκοπιμότητες και παράνομα συμφέροντα. Και έτσι έχουμε τα φαινόμενα του εκφυλισμού, της παρακμής, της των πάντων διαλύσεως και της δραματικής καταπτώσεως των θεσμών. Και όλα αυτά συνοψίζονται, εκφράζονται και βιώνονται με τον σατανικό εθνομηδενιστικό, ανθρωποκτόνο και εθνοκτόνο όνομα αναξιοκρατία. Μια θανατηφόρα εθνική αρρώστια που επικρατεί και στην Εκκλησία και στην Πολιτεία, αλλά και σ’ εμάς τους “θνητούς” ανθρώπους.
Και έρχεται ο λόγος του Θεού, ο αγιοπατερικός και ο υμνολογικός καθημερινά και μας αποκαλύπτει και μας διδάσκει ποιοι είναι οι αληθινά άξιοι και κατά συνέπεια όχι μόνο στα μάτια και στην κρίση του Θεού, αλλά και εις επίρρωση των όσων προαναφέραμε.
Λόγω δε της επίκαιρης εορτής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (6 Αυγούστου) επήρα από τον λειμώνα των ύμνων της εορτής, τον ορισμό του μόνου αξίου και που θα έπρεπε να ήταν το αποκλειστικό μετράδι της όποιας αξιολόγησης, ειδικά εκείνων από τους οποίους κατευθύνεται η θρησκευτική και εθνική πορεία του ανθρώπου. Η θεανθρώπινη σχέση του και η κοινωνική ευδαιμονία ή εξαθλίωση.
Λέγει, λοιπόν, ο υμνωδός της μεγάλης εορτής: «Οι τω ύψει των αρετών διαπρέψαντες και της ενθέου δόξης αξιωθήσονται». Οποιος δεν ανέβηκε, και ανεβαίνει, την κλίμακα των αρετών, αυτός στερείται της δόξης του Θεού και είναι ανίκανος, επικίνδυνος και καταστροφικός. Γι’ αυτό και η Ελλάδα, η πρωτεύουσα της αναξιοκρατίας, σε όλους τους θεσμούς και τους τομείς, ξεπέρασε και τα πιο ανεκτά όρια της εξαθλιώσεως. Μην σας αποκοιμίζουν οι όποιοι επιτήδειοι με φιέστες, τυμπανοκρουσίες και τελετές, συναυλίες και φολκλορικά. Τον άξιο, τον ενάρετο, τον καθαρό και ατσαλάκωτο, αλλά με ένθεη δόξα, αφού ανεβαίνει και βιώνει την κλίμακα των αρετών, όχι μόνο θα τον παραμερίσουν και απαξιώσουν, αλλά και θα τον διασύρουν, θα τον πολεμήσουν και καθημερινώς θα του στήνουν παγίδες, κάτι που συμβαίνει απ’ αιώνων και στον εκκλησιαστικό χώρο και εις άπαντας τους λοιπούς χώρους, κάτι πανθομολογούμενο, έστω και “σιωπηρώς” διά το φόβο των Ιουδαίων (Ιωάνν. 6,19).
Ο ενάρετος, ο μόνος κατά Θεό άξιος, που θα μπορούσε τόσα καλά να προσφέρει και να προλάβει την όποια κατάρρευση, όχι μόνο θα παραγκωνισθεί, θα διασυρθεί, αλλά όπως συν αυτοίς προείπαμε θα του στήνουν ενέδρες. Θα τον παγιδέψουν με την εξουσία και τα μέσα που διαθέτουν. Είναι πολύ χαρακτηριστικά τα λόγια του σοφού Σολομώντος: «Ενεδρεύσωμεν δε τον δίκαιον ότι δύσχρηστος ημίν εστί και εναντιούται τοις έργοις ημών» (Σ. Σολομ. 2,12).
Τον άνθρωπο των αρετών, που δόξα τω Θεώ δεν εξέλειψε παντελώς και στην εποχή μας, έχουμε ανάγκη να αξιοποιήσουμε και να μιμηθούμε. Τον εν Χριστώ μεταμορφωμένο άνθρωπο πρέπει να τον βάλουμε «επί την λυχνίαν» (Ματθ. 5,15).
Το Θαβώρειον Ορος μας προσκαλεί να μας φωτίσει και να μας καθαρίσει και να μας οδηγήσει «εις γην ευθείαν». Κύριε: «Λάμψον και ημίν τοις αμαρτωλοίς το φως σου το αΐδιον». Τέτοιους θεοφώτιστους της Αγίας Κλίμακας των ουρανών αναβάτες αξίως τιμήσουμε και επωφελώς ατομικώς, κοινωνικώς και εθνικώς, μιμηθούμε.
Ας προσευχηθούμε στον Μεταμορφωθέντα εν δόξη Χριστό και ας προσπαθούμε να ανεβούμε την κλίμακα των αρετών ανταμώνοντας το ανέσπερο φως Του, που θα μας καθαρίσει και θα μας οδηγεί «εις γην ευθείαν».
Το μπορούμε όλοι μας φθάνει να το θελήσουμε.
